Auteur: Ko de Laat – Stadsgezichten
Auteur biografie
-
KRANTENKUIL
Vroeger heette het de krantenkuil. Waarschijnlijk omdat een klein afstapje naar deze ruimte enig verschil met de begane grond bewerkstelligde. De krantenkuil was het oud papierhoekje van de centrale bibliotheek, die toen nog tegenover het huidige hoofdgebouw zat.
-
BEUNEN
Het begon vorige week in de Voltstraat. Althans in mijn beleving. Want tussen de reguliere automobilisten bij het stoplicht zag ik er ineens eentje.
-
VIERWINDENLAAN
Het was afgelopen zondag halverwege de Vierwindenlaan dat de bus schrapende geluiden begon te maken. De chauffeur reed een keer achteruit. De schrapende geluiden leken verdwenen, maar keerden meteen weer terug toen de rit werd voortgezet.
-
REÜNIE
De man, die zich bij de treintaxistandplaats bij mij voegde, stond haaks op de omgeving. Hij droeg een Brits aandoend geruit regenhoedje, een gekreukte regenjas, een donkerblauwe smoking met een grote rode vrijgezellenstrik, en een chronisch afzakkende bril, waarvan de vierkantige glazen ongeveer de helft van zijn wangen bedekten. Onder het regenhoedje staken half lange…
-
ROZE
Na een journalistieke klus, waarvoor ik dermate vroeg van huis had moeten gaan dat het ontbijt er bij ingeschoten was, was ik het dichtstbijzijnde restaurant binnen gelopen.
-
FIETSCAFÉ
‘Laatste week’ meldde het briefje op het raam van de passerende ijscokar. Het schikte mij op dat moment spijsverteringstechnisch gezien niet, anders had ik hem zeker aangehouden. Na 39 jaar heeft het voor mij namelijk nog steeds een kinderlijk soort romantiek om spontaan een ijsje te kopen van een voorbijrijdende ijscoboer. Vooral wanneer ik van…
-
MAALSTROOM
Gelukkig had ik wel de tegenwoordigheid van geest gehad om zonder jas naar buiten te gaan. Dat is voor mijn doen al heel wat. Mijn timing inzake dat soort beslissingen is doorgaans erg ongelukkig.
-
WORSTELAARS
Ik viel, als passant, waarschijnlijk middenin het incident op de Korvelseweg. Twee gezette jongens van een jaar of tien waren in een worsteling verwikkeld. Ze hadden allebei min of meer hetzelfde postuur, en hetzelfde voorkomen. Alleen was de een lichtgetint en de andere blank.
-
PLAKKER
Toen ik, op het langzaam leeglopende Tilburg Culinair-terrein, De Plakker op zag duiken, wist ik dat het tijd was om naar huis te gaan.
-
HELWEGEN
Toen ik vorige week Marijke Helwegen op en neer zag dribbelen op de rode loper bij de ingang van Van Haren, dacht ik nog: "Ja, dat is er een."