Auteur: Ko de Laat – Stadsgezichten

De man die bij ´t Kaasbolleke binnen kwam was een en al hoekigheid en schonkigheid. Zijn gestalte vulde de hele deuropening. Zijn verschijning en uitdossing vormden tezamen een wonderlijke compositie: zwarte gleufhoed, vlezig gezicht met een iets te klein rond brilletje, grijs overhemd, colbertje met visgraatmotief, blauwe overjas. Ik schaalde hem in als een ondernemer…

meer

,,Maar dat lijkt me wel een mooi beroep, buschauffeur!" sprak de jongen in het donkerblauwe windjack tot de chauffeur.

meer

In de wandelgangen werd al enige tijd gepraat over  

meer

In het café waren, buiten mijzelf, één groepje en één eenling aanwezig. Het groepje was goed geconserveerd middelbaar, de eenling was wat ouder.

meer

Het blonde meisje aan de bar was zeker twintig jaar jonger dan hij. Als het geen dertig was. Het spichtige mannetje raapte al zijn moed bijeen en sprak haar aan. Ze zei een zin terug en draaide hem daarna de rug toe.

meer

Natuurlijk wilde ik naar de MustSeebioscoop. Al was het maar voor de nieuwigheid. Ik was dan ook ruim voor aanvang van de film al naar binnen gegaan, teneinde het interieur eens goed in mij op te nemen.

meer

Hij haalde het net toen hij de Schouwburgring overstak. Zwalkend bewoog hij over de weg, waar gelukkigerwijs even geen verkeer was te bespeuren. In het zicht van de schouwburg smakte hij met zijn gezicht op de stoeprand.

meer

Soms geef ik hem wat. Ik kan niet elke dag wat geven, maar als ik zie dat er nog niks in het gebreide mutsje ligt, gooi ik er wel iets in.

meer

Er zijn van die momenten waarop het onwerkelijke vanzelfsprekend wordt. Zoals het moment waarop ik Jan Schellekens in de rij bij Van Leest aantrof.

meer

Tussen de genodigden op deze première viel hij volledig uit de toon. Met zijn motorjack, zijn stoppelbaard en het paardestaartje op zijn kruin contrasteerde hij scherp met de meeste andere gasten, die klaarblijkelijk een dresscode volgden, die het midden hield tussen vrije tijds en tenue de ville.

meer