Auteur: Ko de Laat – Stadsgezichten

Ik was vergeten dat ik het gewend was om hem regelmatig in de binnenstad te treffen. De laatste keer was alweer een paar jaar geleden.

meer

De oranje vaantjes in mijn straat hebben in elk geval het weekend overleefd. Het heeft iets treurigs om op maandagmiddag nog waslijnen vol oranje vaantjes, gespannen over de hele straat, te zien hangen. Een beetje het effect van half afgebroken attracties op de maandag na de Tilburgse kermis.

meer

Toen hij me in het oog kreeg, kwam hij onmiddellijk op me af gefietst om even een praatje te maken. We ontmoeten elkaar immers standaard met tussenpozen van een paar jaar, zoals dat zelfs in een compacte stad als Tilburg nog altijd kan geschieden.

meer

Alles wat normaal gesproken zo des stations was, viel volledig uit de toon. De reclameposters in de bushokjes oogden schreeuwerig, overdreven kleurig en misplaatst. Een enkeling die in een bushokje ging zitten, oogde volstrekt belachelijk. En de kluitjes mensen op de betonnen blokken bij de streekbushaltes, oogden verdwaald. De stilte regeerde op dit vrijwel verlaten…

meer

Op het eerste gehoor leek het groepje dat net iets te laat binnen kwam in de paarse MustSee-zaal, zich niet te onderscheiden van andere groepjes laatkomers: luidruchtig, en aanstellerig de aandacht van geïrriteerde omstanders opeisend.

meer

Het affiche op de lantaarnpaal in de Oerlesestraat had al half losgelaten, en hing naar beneden toe. Ik kon het niet nalaten om het even op te lichten en te bekijken.

meer

Het was een aflopende winkeldag op het Pieter Vreedeplein. Plukjes mensen kwamen landerig langs geslenterd op het hoekpunt waar het plein en de doorgang op het voormalige City Centerterrein samen kwamen.

meer

Toen ik hem op z´n rug zag, twijfelde ik even. Hij leek het onmiskenbaar te zijn, niet in de laatste plaats door zijn onafscheidelijke geruite pet die hij onder alle weersomstandigheden droeg. Maar ik had hem nog nooit met een wandelstok gezien. Terwijl het nog niet zo lang geleden was dat ik hem nog tegen…

meer

,,Sport, sport en nog eens sport!" sprak, afgelopen vrijdag, de man met het Pavarottipostuur, die in de boekhandel ineens naast me opdook. De tafel waar ik bij stond, was inderdaad rijk beladen met boeken over sport.

meer

Bijna alle mannen uit het groepje droegen een baseballcap. Hoofddeksels hoorden bij het buitenleven dat ze leidden. Ze hingen ook wel binnen rond, maar daar waren ze niet erg gewenst, zo bleek uit de conversatieflarden die op het station tot mij kwamen. Ik zat, onder het afdak tegenover de bushaltes, net een bankje te ver…

meer