TilburgZ.nl

Auteur: Henk Kuiper

Auteur biografie
Henk Kuiper (1951) is geboren en getogen Tilburger en genoot al van jongs af aan van alles wat de natuur gratis aanbood.

Maar ook Henk diende natuurlijk mee te consumeren met de consumptiemaatschappij, te gehoorzamen aan de reclame. Dat ging echter niet zonder verzet. Op het Odulphuslyceum, waar hij zijn diploma gymnasium B haalde, vulde hij de gangen met tientallen reclamecollages die geraffineerde beïnvloedingstechnieken zichtbaar maakten en ter discussie stelden. Hij ontmaskerde daarbij zelfs een omstreden, nog onbekend bedrijf (“de gigant”) dat zich in Tilburg wilde vestigen. De naam van het bedrijf werd geheim gehouden, maar Henk zag waarom, zag de advertenties waarmee het bedrijf stiekem de opinie al aan het bewerken was!

Niet minder heftig waren de reacties toen Henk als ‘Groene Sinterklaas’ pleitte voor minder reclame (brievenbusstickers ‘geen reclame’) en méér aandacht voor natuur in de stad. Er volgde een grote campagne voor precies het omgekeerde: ‘Tilburg Moderne Industriestad’. Tegelijkertijd werd volgens een officieel collegebesluit op brieven van Henk Kuiper niet gereageerd. Als uiterste alarmsignaal beschouwde Henk toen onder de in zijn ogen corrupte Tilburgse omstandigheden geld zelfs enige tijd niet meer als wettig betaalmiddel. Van de gesignaleerde zaken, zoals rondom de Lindeboom, kwam echter weinig of niets in de media.

Onder de indruk van wat er op het gebied van massabeïnvloeding gebeurde, besloot Henk zich meteen na de middelbare school te wijden aan voorlichting over bedenkelijke reclamecampagnes. De relatie met de lokale overheid werd daar niet beter van, zeker niet na het uitroepen van de onafhankelijke staat Huttonia, “bevrijd van de consumptiedwang”. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat gaf Henk daar uitleg over natuur, milieu en reclamepsychologie. Het land werd echter snel van de kaart geveegd, aan Henks vrije meningsuiting een eind gemaakt. Henk kwam toen zelf met het onthullende boek: ‘Tilburg, vijf eeuwen rond een heilige Linde’. Later volgden nog andere publicaties over de verzwegen betekenis van de gekapte Lindeboom: de boekjes ‘Oranjebomen in Tilburg’ en ‘De naam Tilburg’. Eerder al schreef hij ‘Gek van de Linde’. Genoemde publicaties werden vooral krampachtig verzwegen, maar bereikten toch het publiek. Andere boeken van Henk Kuiper zijn ‘Huttonia’ en ‘Utrecht bomenstad’. De laatste jaren bracht hij in woord en beeld de Tilburgse stadsnatuur onder de aandacht in ‘Piushaven levende have’ en ‘Tilburg daar leeft meer dan je denkt’. In het boek ‘De tao van Moerenburg’ is van zijn hand de bijzondere bijdrage ‘Mij spreekt het al een tale’.

Henk Kuiper in 1981 en 2006 te gast bij het KRO programma Showroom

  • Financiële crisis

    Afgaand op bepaalde berichten in de media lijkt het alsof de financiële crisis weer voorbij is. Beurskoersen zijn weer gestegen, de autoverkoop stijgt weer, de huizenmarkt trekt weer aan en de aanschaf van zeer dure luxe is zelfs op een niveau als nooit tevoren. Met succes lijken alle zeilen te zijn bijgezet om de economie…

  • Paranormale bomen

    Kunnen vogels voelen wat wij denken, dromen of verlangen? Bij het vorige stukje zou je aan meer dan toeval kunnen denken. Maar of dat inderdaad zo is? Paranormale en voor ons onpeilbare eigenschappen zien we echter wel heel duidelijk en met overtuigend bewijsmateriaal bij bomen. Op de een of andere manier zijn bomen steeds precies…

  • Een vlucht regenwulpen

    Op natuurexcursies sta ik vaak meer nog dan het publiek perplex van wat ik soms ineens zie en ontdek. Vaak lijkt het werkelijk alsof daarbij een onpeilbaar zesde zintuig in het spel is.

  • Shampoo

    "Zo is het gekomen", leg ik de laatste weken iedere keer weer uit als mensen op mijn aanblik ontzet reageren met uitlatingen als: "wat zie jij er uit", "wat is er met jou gebeurd". En om niet steeds hetzelfde verhaaltje te hoeven afdraaien zal ik het hier nog maar eens haarfijn uitleggen. Mijn shampoo was…

  • Met een bootje door de haven (2)

    In het vaarprogramma van het nieuwe ‘Piushavenrondvaartbootje’ zijn diverse speciale poëzietochten gepland. Reden om de in gebruik name van het bootje nog wat extra ‘dichterlijke’ luister bij te zetten met de rijmpjes die bij het evenement ‘Tilburg te water’ bij de kraam met waterbeestjes (en de daarover al eerder hier gepubliceerde gedichtjes) her en der bij bomen…

  • Met een bootje door de haven (1)

    Nondetilia! Dacht ik nou toch minstens wat betreft de Lindeboom ook bij mijzelf eindelijk de knop te hebben omgedraaid, gooit een zekere John La Haye weer roet in het eten. Samen met Caroline Docters van Leeuwen stond hij aan de basis van menig wateridee in de Piushaven, zoals vorig jaar het evenement ‘Tilburg te water’…

  • Een knop omgedraaid

    Alarmsignalen waarop niet wordt gereageerd, vragen die onbeantwoord blijven, brieven waarop geen enkele reactie komt. Ik kreeg het maar niet gesnapt. Maar eindelijk kreeg ik nu toch iets van een verklaring en motivering. "Ik heb gewoon een knop omgedraaid", zo hoorde ik pas als volkomen vanzelfsprekende reden achter een voor mij op geen enkele manier te begrijpen invulling van…

  • Smakelijke bossen (2)

    En wat te denken van een speciale ‘eekhoorntjesbroodbakkerij’? Of kraampjes en stalletjes voor de verkoop van verse appelstroop, bosvruchtenjam en perensap. En waarom daarbij niet een theeschenkerij, waar van de verzamelde bosvruchten meteen een heerlijke, verse thee wordt gezet of de bosoogst meteen wordt getransformeerd tot een heerlijke salade met vers geoogste molsla, vogelmuur, ganzenvoet…

  • Smakelijke bossen (1)

    Ik schreef in het verleden wel eens brieven naar de krant. Als die dan geplaatst werden, stond er soms zelfs het tegenovergestelde van wat ik geschreven had. Maar wat ik vorige week toch meemaakte! In een artikel wat ik had geschreven voor het blad van Brabants Landschap hadden ze gewoon alles laten staan wat ik geschreven…

  • Geschiedvervalsing

    Wat bezielt mij toch om hier telkens weer een stukje te schrijven? Afgelopen zaterdag ontdekte ik in het BD een belangrijke reden. Daar las ik een stuk van de hoofdredactie onder de ernstige kop "Geschiedvervalsing". Gelukkig, dacht ik, ze hebben toch zelf ook in de gaten wat ze doen en wijden daaraan een bespiegelend stukje over…