Op vrijdagavond 11 november stond het publiek voor de zaaldeur van theater De NWE Vorst in Tilburg. De dansvoorstelling Ik hou van jou maar je hindert me moest beginnen. We waren nieuwsgierig. We hebben lovende woorden over de voorstelling in de Melkweg gehoord. Hoe zullen ze het leven als rauw en imperfect dansen; een relatie als een “kwetsbaar proces”?
Vooraf werd het publiek verzocht om getweeën naar binnen te gaan. Dit bevestigde direct twee dingen: relaties en interactiviteit. Clips uit muziek van Brecht tot de Eurithmics begeleidden het publiek naar hun zitplaatsen: Mackie Messer uit Die Dreigroschenoper en Sweet dreams are made of this.
De dansvloer is een nauwkeurig uitgewerkt vierkant. Binnen dit vierkant zullen de dansers Andrea Beugger en Killian Haselbeck elkaar afstoten en aantrekken, irriteren en begeren, achterdochtig wegkijken en elkaar recht aankijken, vechten en vrijen. Het is beknellend. Soms ontsnapt een zucht.
Dansduet Beugger en Haselbeck benutten het volle vloeroppervlak. In een hoekje zitten ze samen te gillen. In de verste hoeken verliezen ze elkaar niet door te herhalen “Ik ben hier.”en “ I’m here.”. Als naaktslakken rollen ze heel langzaam diagonaal over de vloer. Innig. In de doodse stilte klinkt alleen hun zware ademhaling. Intiem. Later komen geluiden zoals regen erbij. De dansers hangen zwetend en beurend en sleurend aan elkaar. Ze moeten elkaar onder controle houden. Het lukt niet altijd. Als een van hen loslaat, liggen ze beide bevrijd te stuiptrekken. Ze kunnen niet zonder elkaar. Ze vliegen direct weer in elkaars beknelling.
Op een gegeven moment slaat de sfeer om naar vrolijkheid. De spotlight valt op groepjes van twee in het publiek. Een stem zegt iets in het Nederlands en het Engels vergelijkbaar met de opmerkingen tussen Beugger en Haselbeck. “Je had wel eerst een douche kunnen nemen.” “Are you doing this again?” Iemand giechelde vanwege het ongemak van het stel in de spotlight. De speelse seksscènes op de dansvloer waren jolig en uiteindelijk schaterden het publiek: hoeka chaka, hoeka chaka.
Deze voorstelling is een vooraf hecht geconstrueerd product, maar elke toeschouwer creëert zijn eigen betekenis uit de inhoud. Daarmee maken choreografen Anja Reinhardt en Yuri Bongers waar wat ze op de website van Vloeistof zich voornamen: “dans moet zinvol zijn en ontdaan van overbodige tierlantijntjes”. Ik hou van jou maar je hindert me verdient een podium en een groeiend publiek. Het is een feest van vervreemding en herkenning.
Kijk naar de teaser: