De hamer van burgemeester Ivo Opstelten is zoek. Gegapt door een onverlaat. De waarnemend burgervader doet er laconiek over. Hij beschouwt het als een ‘grap’. Haha. Maar niet heus. Inwendig kookt Opstelten van woede. En terecht. Het boeventuig beroofde hem van een onmisbaar stuk gereedschap.
Een burgemeester die geen beslissingen kan afhameren, die niet om rust kan slaan, is zielig. En de functie is al zo ceremonieel. Laat staan die van een interim-burgervader. Daar zit je dan, aan het hoofd van het Tilburgse college. Zonder slaghout. Het missen van zo’n onmisbare werkaccessoire maakt een mens sowieso al onzeker.
Opstelten voelt zich naakt en onbeduidend in de raadszaal. Zijn pak kriebelt en het is warm. Ondertussen dreigt de discussie over het Peerke Paviljoen volledig te ontaarden in gescheld. Zoals wel vaker hier in Tilburg.
Wat moet hij doen? Opstelten staart naar het tafelblad. Zijn handen liggen plat op tafel. Grote, massieve handen zijn het. Vol eelt van het werken in de tuin. Ze zijn leeg. Onbewust krullen de vingers van zijn rechterhand zich om de spooksteel. Hij wil de zaal het zwijgen opleggen. Die Tilburgse apenkooi, hij had het nooit moeten doen.
Nu staat hij er mooi mee te kijken. In Rotterdam had hij négen jaar dezelfde hamer gehad. Een echte Nüringer. Groot en massief. 3 kilo pure klopkracht. Gemaakt van het beste Oostenrijkse eikenhout. Hij mist hem. Zeker nu. Vier maanden in Tilburg en hij is nu al hamerloos. Niet dat het zoveel soeps was. Een goedkoop prul uit een hamertje-tik-spel. 50 jaar oud, my ass. En er is niet eens een reservevoorzittershamer.
‘Ja hallooo, kunnen we het allemaal even centraal houden!’, roept hij met overslaande stem boven de ruziënde volksvertegenwoordigers uit. Niemand luistert. Hij blijft staan. Zijn postuur maakt geen indruk. Zijn stem is zwak en onzeker. Opstelten zucht en gaat weer zitten. Hij ziet hoe Marieke Moorman aan de haren wordt getrokken door Joost Möller. Het loopt helemaal uit de hand.
Hij bonst met beide vuisten op tafel. Voor de vorm. Om de suggestie te wekken dat hij nog steeds in charge is. Het is een leeg gebaar en hij weet het. Raadsleden trekken verwoed aan elkaars stropdas. Hij is een kale Samson, Wilders met een persboycot, Peerke Donders zonder melaatsen.
Nog een paar weken doorbijten.