Tilburg snakt naar stadsmariniers

De Lijst Smolders Tilburg heeft jaren geleden (met steun van de VVD) een voorstel ingediend om in navolging van Rotterdam stadsmariniers in te zetten voor Tilburg. Dat voorstel heeft het niet gehaald. Nu gaan er in de stad toch weer stemmen op om dat fenomeen ook hier in te voeren. Zo trekt wijkraad Bosrijk aan de bel: “Veiligheid is één van de drie speerpunten in Bosrijk de naam voor Tilburg West waartoe de 3 wijken het Zand, Wandelbos en de Reit behoren. Een onderwerp dat dus hoog op de wijkagenda staat, zeker in het licht van de recente overlast en de onveiligheidsgevoelens die er (nog steeds) leven onder wijkbewoners. Er gebeurt al veel, maar het kan altijd beter.”

“ Het Dagelijks Bestuur van Wijkraad Bosrijk wil daarom in samenspraak met CDA, VVD en PvdA nader kennis maken met het succesvolle Rotterdamse initiatief De Stadsmarinier en organiseert daartoe een informatiebijeenkomst waarvoor wij u van harte uitnodigen. Wij beseffen dat het kort dag is, maar vinden het belangrijk om voor het politieke debat in de gemeenraadsvergadering van 11 juni dit onderwerp nader te onderzoeken.”

Op zich prima, maar de wijkraad Bosrijk gaat er blijkbaar van uit deat de stadsmariniers in Rotterdam zich alleen maar met thema veiligheid bezighouden, maar dat is een misverstand. Blijkbaar geboren uit het beeld van de mariniers die in de jaren zestig de Amsterdamse Dam schoonveegden van ‘tuig’. Stadsmariniers houden zich met veel meer zaken bezig. Hieronder een artikel van de Rotterdamse website:

De stadsmarinier loopt veel over straat en gaat met bewoners en ondernemers in gesprek.

Zonodig gaat een stadsmarinier ook samen met bewoners en ondernemers op stap, bijvoorbeeld om problemen met eigen ogen te zien. Daarnaast legt hij contact met de belangrijke instituties in de wijk, zoals deelgemeente, politie en gemeentelijke diensten. Hij is als een metselaar die zorgt voor het cement tussen de stenen, de noodzakelijke verbindingen. Ook spoort hij ‘blinde vlekken’ op, zaken waar de reguliere organisaties geen zicht op hebben.

Een stadsmarinier kent dus zijn zaakjes. Hij weet hoe zijn wijk in elkaar steekt, wie de bewoners zijn en hoe ze leven. En hij praat met iedereen, van hoog tot laag. Van de trambestuurder op een bedreigde lijn tot de voorzitter van de deelgemeente en van een door overlast geplaagde bewoner tot de directeur van een woningcorporatie. Zijn aanpak is praktisch, geheel volgens de Rotterdamse traditie van ‘niet lullen maar poetsen’. Mensen moeten zien dat er iets gebeurt om de wijken beter te maken.

Vinger aan de pols
Tijdens de uitvoering houdt de stadsmarinier voortdurend de vinger aan de pols, om te kijken of alles naar wens verloopt of dat het anders moet. Als het nodig is, kan hij zaken versnellen doordat hij over eigen middelen beschikt. Die kan hij naar eigen inzicht inzetten.
Een voorbeeld: Een wijk moet schoner worden. Een schone wijk is immers van groot belang voor de veiligheid en leefbaarheid en vooral de beleving daarvan. De stadsmarinier zorgt ervoor dat alle partijen die bij het schoonhouden zijn betrokken effectief met elkaar samenwerken. Maar voor één ding blijkt geen geld: de inzet van milieucontroleurs. Die kan de stadsmarinier dan tijdelijk voor zijn rekening nemen. Zo houdt hij de voortgang erin en kan in de tussentijd gezocht worden naar een structurele oplossing.

Urgentie
Belangrijk is dat de stadsmarinier een sfeer van urgentie weet op te roepen: nú moet er iets gebeuren! En dan gebeurt het vaak ook. Zo wist een stadsmarinier de directie van het Kruidvat ervan te overtuigen dat het goed zou zijn voor de veiligheid om in de nieuwe vestiging op het winkelcentrum Zuidplein niet voor de standaardinrichting te kiezen. Met als gevolg dat er nu goed wordt nagedacht over de aard en inrichting van nieuwe winkels op het Zuidplein, om te voorkomen dat er zich winkels vestigen die risico’s opleveren. Is er een eenmaal een sfeer van urgentie, dan kan de stadsmarinier de nodige maatregelen nemen of laten nemen. En meestal is er dan ook bereidheid om mee te werken.

Daadkracht en samenwerking
Daadkracht, dat is waar het om gaat. En samenwerking. Dat moet ook wel, want de stadsmariniers hebben geen grote staven tot hun beschikking. In de meeste gevallen zien de partners dat de samenwerking loont: eindelijk verandert er iets, ten goede. Maar soms moet de stadsmarinier samenwerking afdwingen. Dat kan hij ook, omdat hij direct tot de hoogste niveaus toegang heeft (Stuurgroep Veilig en de burgemeester). De opdrachtgever van de stadsmariniers is het College van Burgemeester en Wethouders.

Stadsmariniers blijven dus doorgaan tot ze bereikt hebben wat ze willen. Dat doen ze met een stevige uitvoering, tempo maken en doortastendheid. Zonodig dwars door diensten, instellingen, procedures en culturen heen. Soms is dat ook nodig, willen ze hun wijk of gebied veiliger maken. Dat is uiteindelijk hun eerste opdracht. Vaak blijkt deze focus op resultaat stimulerend te werken op de andere partijen. Men doet mee, niet omdat de stadsmarinier het zegt, maar omdat men ervan overtuigd is dat de voorgestelde aanpak de enige juiste is om snel (of eindelijk) resultaat te halen.

Zwakke wijken sterker maken
De stadsmarinier kan dus stevig ingrijpen, waar nodig. Maar ook zoekt hij de achterliggende problemen op en probeert hij veilig en sociaal met elkaar te verbinden. Want alleen repressie is geen duurzame oplossing. Wat vooral nodig is, is zwakke wijken sterker maken. Duurzame verbindingen leggen. En aan anderen dingen overdragen, zodat die het stokje kunnen overnemen. Dat kan niet in een handomdraai, dat kost tijd. Bewoners moeten af van het negatieve beeld over hun wijk. Ze moeten leren zelf verantwoordelijkheid te nemen voor een betere leefomgeving. Hen daarin steunen en vertrouwen geven en zonodig zelf mee willen doen, is ook een belangrijke taak van de stadsmarinier.