Likken aan Peerke

De botten van Peerke Donders worden opgegraven. Alweer. Voor “onderzoek”, meldt de Peerke Dondersfanclub. Maar ik denk: likken. Het zijn toch de botten van een (bijna) heilige. Er aan likken lijkt me voor fans van de knolhoofdige missionaris een droom die uitkomt. Misschien wordt er door beroering met de tong wat Peerkepower ontrokken aan de beenderen. Laten we niet vergeten dat de geestelijke bij leven en dood verschillende wonderen verrichtte. Bij de Peerkeput in Noord krijgen sommigen nog steeds spontane erecties. En het Peerkepaviljoen zindert van de Maria-energie. Het is pas een wonder wanneer je daar eens een keer geen engel ziet. Mogen we het de leden van de Peerke Dondersstichting dan kwalijk nemen dat ze hun tong gelukzalig over het femur van hun grote voorbeeld laten glijden? Mogen we het Paul Spaepens c.s. aanrekenen dat ze wat van de magie van hun grote idool tot zich willen nemen om dood en impotentie buiten de deur te houden? Ik zeg: Neen.