Op zaterdagavond 19 maart knettert De Nwe Vorst van schrijverstalent uit de provincie Noord-Brabant. Het publiek is er massaal op afgekomen. Ze trekken van zaal tot zaal en laten zich verwarmen.
In de grote zaal pakt Ernest van der Kwast een stapeltje hout voor het literaire vuur van de avond. Hij leest voor uit Mama Tandoori. Het publiek moet om een heethoofd mama lachen. Het interview met Maaike Meijer, biograaf van M. Vasalis, geeft al meer warmte. Ze spreekt helder en duidelijk over zeven jaar van toegewijd werk. Het past in het kader van het Boekenweekthema – de biografie. De echte Vasalis liefhebbers zijn vooral geprikkeld naar de nog ongepubliceerde gedichten die in deze biografie opgenomen zijn.
Vanwege Vasalis kwam ik amper te laat voor de uitreiking van de Prijzen der Brabantse Letteren. Maar ik glip met een cameraploeg naar binnen. De winnaars zijn Marie Kessels met Ruw (Schrijversprijs 2011) en Mario van Brakel met Het zwijgen der vossen (Jeugdliteratuurprijs 2011). Ze zijn allebei schuw. Kessels is niet aanwezig en ook Van Brakel bijna niet. Hij moest terug geroepen worden om de prijs in ontvangst te nemen. Hun literaire kracht gloeit in stompen goed brandhout.
Tijdens een spontaan optreden van de andere twee genomineerden voor de Schrijversprijs, K.Michel en Astrid Lampe, besluit ik dat ik mijn vingers niet ga branden aan een interview met een verterende Lampe. Ik heb een voorkeur voor verlegen, iets onhandige schrijvers.
In Woordwakker spat een regen van nieuwe vonkjes literaire talent. Nico Dijkshoorn herken ik als dichter van De wereld draait door. Hij blaast het laagbrandende vuur weer aan met het voorlezen uit zijn boek Kleine Dingen. Gezellig!
Niet al het goede hout is op dit literaire vreugdevuur gebruikt. Het indrukwekkendste spektakel vindt plaats op de dansvloer:
SCHRIK jouw haar staat in de fik!
een handvol as afgrijzen in jouw blik
geschrokken ben je snel vertrokken
misschien was jij de een waar we om knokken?
de dansvloer stinkt een ster krijgt een kik