Nationale Gedichtendag incluis Willem-Alexander

Uiteraard heb ik me laten horen op Nationale Gedichtendag 2011.

Maar de performance van mijn leven werd verhinderd door een heuse bodyguard. Drie koppen groter, nee, dat ging ik niet aan.

En de dag begon zo goed. Staand op een zo’n rollend archiefkastje voor onder het bureau trakteerde ik de redactie van het Brabants Dagblad op enkele gedichten (zie de website van de krant). Volgende doelwit: het politiebureau in de Stationsstraat.  Bleek dat ik de dienstdoende agente van vroeger kende: Lydia. Uit de wilde tijd van De Spoel. Lang geleden, maar ze zag er wel sexy uit in haar politieuniform. Ook hier: “Het is Nationale Gedichtendag en ik ben de Stadsdichter van Tilburg en ik kom voor jullie enige gedichten ten gehore brengen.” Dat mocht. Het werd omgeroepen. In de kantine zal de Stadsdichter optreden, want het is Gedichtendag. Op naar de vierde verdieping. Enkele agenten, waaronder echte undercovers, die daar al waren maakten zich uit de voeten. Poëzie? Wegwezen! Een of andere hoofdagent zei onomwonden dat-ie

van de no-nonsense was. Een echte kerel, onomstotelijk. Het merendeel bestond dan ook uit dames agenten. En een applausje wederom.

Op naar de volgende locatie. In de Nieuwlandstraat stonden twee zeer dure auto’s geparkeerd, daar stonden veel mensen  bij en veel agenten. Wat bleek: prins Willem-Alexander lunchte bij Prins Heerlijk. Dat was mijn kans! Tegen een journalist, die ik eerder trof op de redactie, zei ik dat ik ook Zijne Hoogheid zou trakteren, je bent tenslotte de Stadsdichter van de zesde gemeente van Zijn komend koninkrijk. Helaas, daar stond plots de security naast me, met de indringende vraag wat ik van plan was.  Godskolere, wat was die vent groot, en mijn intentie maakte totaal geen indruk. “Daar is geen tijd voor, mijnheer.” En die pipo bleef naast me staan, over intimidatie gesproken. Hij peperde het me nogmaals in: “we houden ons wel aan de afspraak, hè mijnheer.”  We? Welke afspraak?

Even later kwam Willem-Alexander naar buiten met in zijn kielzog burgemeester Noordanus. Gelijk tegen de grond gewerkt worden, of in een ferme houdgreep genomen, dat was het scenario, als ik ook maar een stap richting de kroonprins zou zetten. Weg kans op eeuwige roem. Bekijk het maar!

Daarna nog een gedicht gedeclameerd in het Stadskantoor, waar collega’s Jace van de Ven, Frank van Pamelen, Nick J. Swarth en Dorith en Sjon (Theater van de Verloren Tijd) ook Gedichtendag aan het vieren waren. En ik sloot later af in Galerie Luycks en bij de VVV. Zo, dat was me het Gedichtendagje wel. Vanavond nog naar Ruimte-X, morgenavond Nacht van het Gedicht (allerlaatste) in Goirle.