Reuzen!

Ridder Paul Spaepens wrijft de slaap uit zijn ogen. Hij kijkt door het glas-in-lood raampje van zijn folkloristische, door monumentzorg gefourneerde huisje naar de feeërieke, eeuwenoude steeneiken aan het lief’lijcke Oisterwijckse straotje. Op een steenworp afstand van een meanderend beekje. De kinderkopjes glimmen van trots dat ze de gespoorde voeten van de Ridder dragen mogen.

Ridder Paul Spaepens port tevreden de sintels op. De wind gierde weer door de plaggen vannacht. Het riet had onophoudelijk geritseld toen de ridder in zijn bedstee lag. Maar wie de folklore koestert, heeft het nooit koud. Hij wordt warm gehouden door eeuwen knus volksgebruik. Ja ja. Hij gooit nog een turf op het vuur. Folklore, hij lust er wel pap van. Een oud volksliedje fluitend borstelt hij zijn ouderwetse druipsnor. Hij besluit zijn pijp te stoppen. Met authentiek biezenpluis. Ridder Spaepens lurkt stevig aan het stenen rooktuig terwijl hij zijn grote verdiensten voor de folklore nogmaals overdenkt.

Ridder Paul Spaepens. Folkloristische superster. Held van het Cultureel verantwoorde Stofdoekje. Grootaandeelhouder van het Oisterwijkse Zultmuseum (‘The Sultan of Zult’), Zaakwaarnemer van Guus®. Bedenker van het woord ‘hallokes’. Beschermheer van verweesde Carillons. Ontwikkelaar van het BoterkarnPark. Ridder en goed katholiek.
Maar bovenal: Reuzenschepper!

Reuzen! Het Pieter Vreedeplein was van puur folklorististisch genot bijkans uit elkaar geploft toen de reuzenstoet met zijn kunstharskoppen voorbij hoste. Tjongejongejonge. Wat hadden de Tilburgers hun ogen uitgekeken bij het tafereel. O o o welk een jolijt had hij de mensen geschonken met de Reuzen en hun festival. Als klap op de vuurpijl had Ridder Spaepens zelf vanachter zijn Gallische snor de happening aan elkaar gepraat.

Hij glimlacht vergenoegd en trekt  aan zijn pijp. Dan staat hij op. Ridder Paul Spaepens doet een folkloristisch dansje.