Tja, ik heb dan wel geen kinderen, maar deze slogan is mij uit het hart gegrepen. Wat zit Nederland toch soms raar in elkaar. Met een demissionair kabinet dat 26 zetels heeft in de kamer, wordt tijdens de onderhandelingen voor een nieuw minderheidskabinet, grote schade gebracht aan zowel de ontwikkeling van onze kinderen als aan de economie van ons land. Vorige week werd bekend dat het huidige kabinet van plan is te bezuinigen op de subsidie voor kinderopvang. Ongelooflijk, lijken we eindelijk een volwassen systeem te krijgen om goede en goedkope kinderopvang te realiseren, gaan we weer terug naar af.
Investeren in kinderen en hun ontwikkelingskansen is een investering voor de lange termijn. Om de vergrijzing op te vangen, hebben wij zelfbewuste, goed ontwikkelde jongeren nodig. Daarnaast moeten jonge ouders kansen op de arbeidsmarkt hebben, kinderopvang helpt daarbij. Een goede deal zou je zeggen: maximale ontwikkelingskansen voor kinderen en kinderopvang zodat beide ouders kunnen werken. Mensen die werken betalen belasting en van die belasting betalen we uiteindelijk ook de kinderopvang. Afgezet tegen de ruim 11 miljard euro die we jaarlijks kwijt zijn aan de hypotheekrenteaftrek valt het met de bijna 3 miljard die we uitgeven aan de kinderopvangtoeslag nog wel mee.
Het is een kwestie van prioriteiten stellen. De overschrijding kan ook betaald worden door de kinderbijslag inkomensafhankelijk te maken. Dat moet landelijk gebeuren. GroenLinks is daarom een handtekeningenactie begonnen (www.groenlinks.nl/kinderopvang).
Op 14 september was ik bij een informatiebijeenkomst van Kinderstad Tilburg. Door de landelijke ontwikkelingen komen niet alleen arbeidsplaatsen in Tilburg onder druk te staan, maar dreigt juist ook de ontwikkeling van kinderen in het gedrang te komen. Hogere kosten voor kinderopvang, juist bij lage inkomens, leidt tot minder kinderen die naar kinderopvang gaan. Peuterspeelzalen, vroegschoolse opvang en kinderopvang leveren een bijdrage aan taalontwikkeling, samen spelen en samen ontdekken. Juist in deze fase kan goede begeleiding veel problemen op latere leeftijd voorkomen. Met de komst van de wet OKE (Wet Ontwikkelingskansen door Kwaliteit en Educatie) op 1 augustus is er ook een wettelijke basis om de ontwikkelingskansen van alle jonge kinderen te vergroten, segregatie te voorkomen en (taal)achterstanden bij jonge kinderen tijdig te signaleren en bestrijden. Immers als wij gaan voor sociale innovatie en een kenniseconomie, is het onze plicht om kinderen zo optimaal mogelijk te begeleiden bij hun ontwikkeling. Natuurlijk kan dat thuis door de ouders, oppas door opa en oma, maar waarom zou je deskundige pedagogische begeleiding niet ieder kind gunnen? Een prima wet, die mogelijk maakt dat peuterspeelzalen, vroegschoolse opvang en kinderopvang samen gaan. Dat creeert kansen voor kinderen in hun ontwikkeling en kansen voor ouders op de arbeidsmarkt. Een Tilburgse Pilot met peuterspeelzalen en kinderopvang leert dat peuters door samen te spelen en te ontdekken goed voorbereid aan de basisschool kunnen beginnen. Samen leren, spelen en ontwikkelen kan niet vroeg genoeg beginnen. Dat is niet alleen leuk voor het kind, maar ook een investering in samenleven en de kenniseconomie. Daarom zeg ik: Handen af van Kinderopvang! (laten we eerst maar starten met de hypotheekrenteaftrek aan te pakken).
Reacties
10 reacties op ““Handen af van Kinderopvang!””
Het is toch ook jou rare partij die in de verkiezingen van 2010 in het programma heeft staan dat bij gezinnen waarbij bewust gekozen wordt om zelf je kinderen op te voeden (een ouder blijft thuis voor zijn/haar kind) om die later te korten in een ouderdomsuikering? Ik snap dan dat je je druk maakt over kinderopvang. Wellicht is het verstandig om je eigen kind op te voeden, op te vangen, te begeleiden op deze wereld om te voorkomen dat het sleutelkindjes worden. Je gezin is de hoeksteen van de maatschappij. Kortom hypotheekrente aanpakken is leuk, maar verbeter de wereld en begin bij jezelf (en je eigen kinderen!)
@ Adam, je reactie zou dr 1 van mij kunnen zijn.
Toch vraag ik me een paar dingen ding af; "wie controleert inhoudelijk of een organisatie voldoet aan de wet Oke? En wat is de wijze waarop controle plaatsvind en hoe vind het rapporteren plaats en aan wie? En bij niet voldoen aan de wet, wat is dan het gevolg hiervan?" Dat ik als simpele dagelijkse observeerder zie dat er bij tijd en wijle in de kinderopvang niets komt van het stimuleren van kinderen in hun ontwikkeling, is al even triest als de pretentie van deze wet. Verschuiven van verantwoordelijkheden is in deze een feit. Laten we gezellig allerlei wetjes cq kadertjes maken, en laten we als organisatie vooral zorgen dat we binnen deze lettertjes van de regels blijven, dan kunnen we onze handen in onschuld wassen als er iets mis gaat. Niet dat mensen er achter komen dát er iets mis gaat, want de wetjes zijn wel zo in elkaar gezet, dat we ze naar onze hand kunnen zetten.
Bovendien, en dat is denk ik ook de strekking van de reactie van Adam (correct me if i'm wrong); investeren in kinderen en hun ontwikkelingskansen is de eerste prioriteit van ouders, niet van de kinderopvang.
Geef een ouder nou es de ruimte om de prioriteiten goed op een rijtje te krijgen en keuzes te maken, dan pas is het een investering op lange termijn!
@ Sandra,
het is toch wel een duivels dilemma, zorgen we voor onze kinderen of besteden we dit "altruïstisch" uit aan derden. Er wordt in deze discussie al lang niet meer gesproken over het welzijn van de kinderen. Zijn zij gebaat bij de kindercrèche en naschoolse opvang of zou het zo kunnen zijn dat de kinderen beter gebaat zijn bij een vader of moeder die als het nodig is, aanwezig is.
Als je kiest voor kinderen, dan komt het recht op werken op de tweede plaats. Ik vind het asociaal als je in die situatie kiest voor het gemak van uitbesteden van de kinderen. Professionele vervanging van de opvoeding creëert alleen maar verarming van het gevoelsleven van het kind.
Nou nou Ruevert, da's nou ook wel een beetje overdreven. Zeker als je schrijft dat het recht op werken op de tweede plaats komt. Soms is het bittere noodzaak voor moeders om ook te werken, simpelweg omdat jullie mannen niet genoeg verdienen om het gezin te onderhouden. Wees dan maar blij dat multitasking iets is wat jouw vrouw toevallig wel goed kan 😀 .
Nee maar alle gekheid op een stokje; waarin ik je mening wel deel is je achterliggende gedachte als je voor het gemak kiest voor het uitbesteden van je kind. 🙂
Beste Adam, Ruevert en Renee,
Nergens schrijf ik dat de eerste prioriteit niet bij de ouders zou liggen. Juist in het kader van het welzijn en de ontwikkeling van kinderen pleit ik voor meedoen. Welke wet regelt de pedagogisce kwaliteit van ouders? En waarom zouden we als samenleving kinderen het recht onthouden om al vroeg te spelen, ontdekken en ontwikkelen met andere kinderen onthouden? Helemaal als dat vooral geldt voor kinderen bij ouders die minder inkomen hebben. Dat stel ik ter discussie. Ik pleit voor toegankelijkheid van kinderopvang voor alle kinderen, ongeacht het inkomen van ouders! En wat mij betreft kunnen we beter eerst bezuinigen op de hypotheekrenteaftrek dan op kansen voor kinderen.
In ‘Handen af van kinderopvang’ lijkt een redelijk standpunt te worden vertaald in redelijke argumenten. Jonge ouders kunnen dankzij de kinderopvang allebei gaan werken. Dat is ook wat de Nederlandse samenleving van die ouders vraagt. Kinderen groeien niet in het isolement van een gezin op, nee, ze leren al op jonge leeftijd sociale gedragingen aan in de kinderopvang .En kinderen van ouders die allochtoon zijn en de Nederlandse taal nauwelijks machtig zijn en met hun kinderen geen Nederlands spreken, leren op de kinderopvang toch de Nederlandse taal spreken en komen met de Nederlandse cultuur in aanraking. Kan het mooier?
Voor iemand die geen kennis bezit van de werkelijkheid van de kinderopvang en er nooit
persoonlijke ervaring mee heeft opgedaan, klinkt dit prachtig. Maar het is anders.
.
Laten we eens nader bekijken hoe de situatie momenteel in peuterspeelzalen en in de kinderopvang is,met name waar het gaat om het signaleren en bestrijden van (taal)ontwikkelingsachterstanden.
Zo kennen we de V.V.E speelzalen ,die gericht zijn op Voor- en Vroegschoolse Educatie(en dit zijn niet alle speelzalen). Zij werken met diversen methodes om de ontwikkeling van peuters vast te leggen.In deze methodes wordt te weinig aandacht besteed aan signalering, d.w.z. dat er onvoldoende criteria bestaan en worden gehanteerd om vast te stellen wanneer de (taal)ontwikkeling van een kind wordt bedreigd.Zodoende kan er ook niet worden bepaald welke interventies er moeten worden gepleegd. Het is niet voldoende de ontwikkeling van een kind te volgen.Het is belangrijk om in staat te zijn op het juiste moment in te grijpen en daartoe ook daadwerkelijk over te gaan!
.
Bij het doorstromen van een peuter van een V.V.E speelzaal naar de samenwerkende basisschool, vindt er overdracht plaats o.a. middels de verkregen observatie- en toetsgegevens. In geval dat de ouders niet kiezen voor de samenwerkende basisschool, is het aan de ouders te bepalen of de observatie- en toetsgegevens van de V.V. E speelzaal meegaan naar de basisschool van hun keuze. Als ouders daar om wat voor reden dan ook niet voor kiezen, en de gegevens niet meegaan, moet de basisschool vanaf het nulpunt beginnen:alles moet opnieuw worden onderzocht en in kaart gebracht worden.
Daardoor raakt niet alleen kostbare tijd voor het kind verloren, het doet ook geen recht aan de geleverde inspanningen van de peuterspeelzaalleidsters.
.
Een geheel andere situatie doet zich voor bij de kinderopvang (kinderdagverblijven, voorschoolse- en naschoolse opvang, en in de toekomst waarschijnlijk ook avond- en nachtopvang).
Deze vorm van kinderopvang is ontstaan vanuit de behoefte aan opvang, zoals het woord al zegt.De kinderopvang heeft een inhaalslag te maken als het gaat om het signaleren en bestrijden van (taal)ontwikkelingsachterstanden. De in het artikel genoemde Tilburgse Pilot is er een voorbeeld van dat de kinderopvang zich hier inmiddels bewust van is geworden, en aan een traject is begonnen.
.
De conclusie die moet worden getrokken is: de door Franken benoemde deskundigheid van deskundigen moet op een hoger plan worden getild.Zo niet,dan kunnen achter het nut,effectiviteit en kwaliteit van de diverse vormen van kinderopvang grote vraagtekens worden geplaatst.
.
In het opvoedblad voor ouders J/M van september 2009 wordt melding gemaakt van de resultaten van een interessant onderzoek,door Team Vier uitgevoerd onder bijna 600 ouders.Het Grote J/M Opvoedonderzoek.
Uit dit onderzoek blijkt onder andere dat ouders zó goed op willen voeden, dat ze voortdurend geplaagd worden door twijfel of ze juist handelen.En dat de ouderlijke faalangst doorlopend wordt gevoed.
‘’Ouders worden voortdurend bestookt met pedagogische informatie over het ontwikkelingspotentieel van hun kinderen, en tips om dat ten volle te benutten. Lukt dat niet, dan hebben ze als ouders gefaald, is de boodschap.Goed genoeg is niet meer voldoende”,aldus Steven Pont, psycholoog.
.
De kinderopvang moet in een aantal opzichten verbeterd worden.Zij, die ouders van adviezen voorzien, de deskundigen, doen er vervolgens goed aan te beseffen dat het kind pas optimale ontwikkelingkansen krijgt wanneer ze zich sámen met de ouders inspannen. Er is een goede samenwerking nodig tussen alle betrokkenen, en dat betekent dat de deskundigen de taak en kunde van de ouders op waarde moeten schatten.En zich niet tegenover hen, laat staan boven hen moeten opstellen. De visie van Franken dat deskundige pedagogische begeleiding voornamelijk buitenshuis geleverd wordt (en wel in de kinderopvang) en dat ouders,oppas, opa’s en oma’s in feite inferieure opvoeders zijn, is niet-constructief. Het is een elitaire opvatting, die degenen die het kind zeer nabij staan, ernstig tekort doet.
.
Ik pleit voor het volgende:
-implementeer het gebruik van uniforme observatie- en toetsgegevens ,waaraan signaleringscriteria zijn verbonden die tot de juiste interventies leiden.
-hanteer deze instrumenten in alle peuterspeelzalen en vormen van kinderopvang.Hierdoor ontstaat een Leerling Volg Systeem, dat wij tot op heden alleen vanaf de basisschoolleeftijd kennen
-zorg ervoor dat er in alle gevallen een overdracht van gegevens plaatsvindt,gegevens dus van alle peuters naar alle basisscholen.
-zorg ervoor dat in de toekomst een wettelijk vastgesteld percentage hbo’ers werkzaam is in alle vormen van kinderopvang. En pas hun salaris aan,zodat ze niet vertrekken.
.
Een uitdaging voor de politiek!
.
Yvonne van den Heuij, logopediste te Tilburg.
Beste Sandra,
Welke wet de pedagosgische kwaliteit van ouders regelt vraag je? Volgens mij is er geen wet die dit regelt. Niemand wordt vooraleer men kinderen op de wereld zet, onderzocht op het feit of je wel in staat bent om kinderen op een gezonde manier op te voeden. Maar in deze samenleving is er in wetten wel degelijk geregeld dat bij problemen in de opvoeding aan de bel kan getrokken worden. Het begint bij de geboorte al met het consultatiebureau tot 4 jaar, nu is het centrum voor jeugd en gezin erbij gekomen waar je met allerlei vragen terecht kan. Ook voor kinderen in andere leeftijdsgroepen zijn er tal van voorbeelden te noemen waar je als ouder terecht kan voor vragen. Vergeet Jeugdzorg ook niet, al is dat een instantie die door de vele regelgeving vaak door de bomen het bos niet meer ziet en grove inschattinsfouten maakt bij tijd en wijle, wat dan weer met enige regelmaat in de media komt.
De vraag is ook niet waarom we als sameleving kinderen het recht zouden moeten ontnemen om al vroeg te spelen.
Maar voor ouders die minder inkomen hebben, zijn al allerlei voorrangsregels om een plek te krijgen op creche of naschoolse opvang. Alleen valt me op dat er aan het begin van een traject vooral wordt gekeken of iemand er recht op heeft. Maar als er iets in een situatie verandert, waardoor een ouder geen recht meer heeft op voorrangsregels, zal er zelden opgetreden worden.
Dat is jammer want anderen die ook terecht gebruik willen maken van deze voorrangsregels, moet hierdoor langer wachten en het kost onnodig veel geld. Effiecient werken in zo'n groot geheel is nu eenmaal moeilijk.
Bovendien vind ik (je hoeft die mening niet met mij te delen maar hij is gebaseerd op mijn ervaring als meespelende pion in de samenleving), zijn niet alle medewerkers van kinderopvang zo op kinderen gefocussed dat ze de ontwikkeling van kinderen stimuleren, ondanks dat ze wel hun diploma's op zak hebben. Een diploma wil immers niet zeggen dat je met kinderen om kan gaan. Dat is een gave die je hebt of je hebt em niet. Ik pleit zeker niet voor afschaffing van de kinderopvang, maar wel voor meer ruimte voor ouders die hun kind zelf willen opvoeden.
En dan nog 1 heel belangrijk aspect: de reguliere kinderopvang is prima als je kind niet opvalt in de grote hoop, ik heb dat al eens eerder aangegeven. Maar voor kinderen die wel opvallen; kinderen met psychiatrische aandoeningen, met gedragsstoornissen of motorische beperkingen, is er verschrikkelijk weinig geregld. In de reguliere kinderopvang zijn leidsters niet voldoende geschoold om ook voor deze kinderen de ontwikkeling positief te stimuleren. Waarom altijd alleen maar kijken naar mensen met minder inkomen?
Beste Yvonne, jij bent de eerste die iets zegt over de noodzaak om SAMEN te werken met ouders. Dank daarvoor want m.i schort hier ontzettend veel aan zowel in de opvang als in het onderwijs.
@Renee,
Natuurlijk is het eenouderhuisgezin soms door de asociale regelgeving gedwongen uit bittere noodzaak gebruik te maken van deze mogelijkheden. Die zouden tot de tweede van het middelbaar vrijgesteld moeten worden en ondersteund. Maar het merendeel verdient bovenmodaal doet uit puur eigenbelang het kind de deur uit.
Sinds de pil is iedereen in staat om een bewuste keuze te maken. Helaas vergeten de meeste stellen de financiële consequenties van een kind. Te duur huis, te grote auto, vier keer op vakantie worden dan een probleem. Dus schoppen het kind maar naar de gesubsidieerde kinderopvang, ten slotte is de status van de ouders en hun genieten belangrijker.
En dan zit er iets structureel fout in de maatschappij.
@Yvonne,
V.E.E. daar gruw ik van. Betekent dit dat de ouders totaal incapabel zijn hun kinderen op te voeden. Wij moeten dus na de geboorte van het kind dit overdragen aan de "professionals". Door de bedillerige aandacht van de overheid en allerlei ..gogen is het aantal ADHD, autistische en hoogbegaafde kinderen explosief gegroeid.
Een voorbeeld uit mijn directe omgeving. Groep zes, een kind dat volgens de juf maximaal de theoretische VMBO kon halen, een ADHD kind dat voor niets zou deugen en vier hoogbegaafde kinderen(knap in een klas). Allemaal gelabeld door de school. Het eerste kind had een maximale score bij de sito toets en studeert nu medicijnen, het ADHD kind heeft zich ontworstelt aan de hoge druk van haar ouders en is nu een veelgevraagde visagiste. Van de vier hoogbegaafde heeft er een de havo afgemaakt, de rest is afgehaakt. Oorzaak het ego van de juf die de hoogbegaafde voortrok en de rest van de klas negeerde. Met als gevolg dat de "hoogbegaafde" ook ten onder zijn gegaan. Er wordt veel te veel gelabeld en niet gekeken naar het kind.
Laat ze genieten en weg met de V.E.E's. Kinderen moeten beschermt worden tegen de overambitieuze ouders die hun eigen falen willen compenseren via hun kinderen.