Allemaal Tilburgers!

Afgelopen vrijdag was het zo ver. Ruim anderhalve week te laat ontvingen wij als fractie eindelijk de antwoorden op onze vragen over het Suikerfeest in het MIDI-theater. Het evenement heeft maar liefst TWINTIG DUIZEND euro gekost. Dit om te zorgen dat mensen kennis kunnen maken met elkaars cultuur. Jan Hamming en consorten zijn bij dit soort festiviteiten vaste klant net zoals veel instellingen die hun boterham verdienen in het licht van integratie en de multiculti-samenleving. Alsof Baklava eten met vrienden en bekenden de samenleving verbroedert!

Dit soort evenementen schieten hun doel ver voorbij en dragen niets bij aan integratie. Ze wijzen eerder op een islamisering en commercialisering van ons integratiebeleid. Een beweging waar ook steeds meer nieuwe Nederlanders zich gelukkig tegen beginnen te verzetten. In Oss bijvoorbeeld hebben de zelforganisaties de gemeente verzocht de subsidiering van Iftars (religieuze maaltijden) tijdens de Ramadan te stoppen. Hieraan zouden de zelforganisaties in Tilburg, die gezamenlijk ook nog ruim 1 miljoen euro subsidie per jaar binnenharken, nog een voorbeeld kunnen nemen.

Om tot een goede integratie te komen in de Nederlandse samenleving zijn drie zaken van het grootste belang. Ten eerste moeten we dezelfde taal spreken, Nederlands moet hierbij de norm zijn. Ten tweede moeten we ons in het publieke domein neutraal opstellen ten opzichte van elkaar. Hierbij worden de normen en waarden bepaald door de Nederlandse wet- en regelgeving. Ten derde moeten bevolkingsgroepen samen gaan werken aan een gezamenlijke doelstelling. Die doelstelling zou een leefbare wijk/stad moeten zijn.

De wijkraden werken al erg hard aan een leefbaardere wijk en daarmee een leefbaardere stad, maar hun voortbestaan wordt door de coalitie “was niets, is niets en wordt niets” bedreigt in hun voortbestaan. Zij moeten namelijk twee derde van hun budgetten inleveren. De 2.000 vrijwilligers die zich nu inzetten voor hun wijk/buurt/dorp hebben de politiek, begrijpelijk, inmiddels te kennen gegeven hun werk neer te leggen als deze bezuinigingen worden doorgeduwd. De coalitiepartners geven aan dat hier niet over valt te praten omdat het in het coalitieakkoord zo is vastgelegd. Dit terwijl (Suiker)feestjes zoals die in de MIDI uitdrukkelijk niet worden uitgesloten.

Laten we het geld wat nodig is voor het behoud van de wijkraden halen op het budget van integratie. Zelforganisaties en het door gemeentes dwangmatig in contact brengen van culturen op basis van religieuze gebruiken werkt integratie alleen maar tegen en wekt eerder argwaan en afkeuring op.

Wijkraden geven aan de grootste moeite te hebben de nieuwe Nederlanders in hun wijken te bereiken/activeren. Dit terwijl de zelforganisaties als eilandjes zich vooral bezighouden met sociale- en sportactiviteiten voor de eigen etnische groepering. Ze creëren als het ware hun eigen secularisatie. Hiermee plaatsen ze zich eerder buiten de maatschappij dan erin. De activiteiten van deze zelforganisaties kunnen ook plaatsvinden in het publieke domein. Bijvoorbeeld in de wijkcentra, kroegen en bij de reguliere sportverenigingen die zitten te springen om nieuwe leden. We kunnen dus beter de subsidies aan zelforganisaties stopzetten om zo de wijkraden in stand te kunnen houden en hen budget te geven om op creatieve wijze ook de nieuwe Nederlanders te betrekken bij een leefbaardere wijk. Één gezamenlijk doel wat we gezamenlijk moeten realiseren. Want we zijn ALLEMAAL TILBURGERS!

Deze column is geschreven door Joost van Puijenbroek – fractievoorzitter Trots op Nederland