Raadsleden, bevrijdt uzelf!

Er zijn raadsleden die lijken te leven met het motto ‘Ik lees, dus ik ben’. Zij verheugen zich, echt waar, zichtbaar op het tot zich nemen van de Programmabegroting 2011 (197 pagina’s) en het bijbehorende Bijlagenboek (541 pagina’s). In deze bundels staat in hoofdpijnopwekkend Nederlands en voorzien van talloze staatjes, grafiekjes en prognoses te lezen hoe het college voornemens is in 2011 ons aller geld te besteden. Dít hebben ze er voor over en dan moet het dát opleveren. Rekening houdend met factor zus en beleidsvoornemen zo, nota hier en afspraak daar, garanties uit het verleden en resultaten in de toekomst.

Ze hebben er goed over nagedacht, de leden van ons bestuursseptet. En de 738 pagina’s hebben, dat zie je zo, honderden ambtenaren wekenlang van hun gewone werk afgehouden. Zelden werd een doorwrochter ogend werkstuk afgeleverd. Alleen al op grond daarvan zou je bereid zijn “Eh, ja, nou ja, jullie hebben er zo hard aan gewerkt – laten we het zo maar doen, dan…” te zeggen.

Toch doen ze er goed aan, de dames en heren wethouders, niet buiten de waard te rekenen. Er zijn altijd nog de eerdergenoemde gewetensvolle raadsleden en hun ijverige dienaren uit commissies en steunfracties. Kijk hen zwellen van belangrijkheid. Zie hen gewichtig rondhippen met onder hun arm de beide lijvige boekwerken, op ontelbare plaatsen voorzien van gele plakkertjes. Daar heeft hun geoefende oog vast iets opgemerkt waar ze nadere splijtende vragen over gaan stellen. Niets ontgaat de technocraat.

Als raadslid en volksvertegenwoordiger hebben ze immers de dure plicht op zich genomen de macht te controleren. Geen malicieuze ambtenaar of onbetrouwbare wethouder kan ergens in die vracht papier een hen onwelgevallige maatregel verstoppen. Zíj halen die er namens de Tilburger die ze vertegenwoordigen uit. Het is ongetwijfeld goed dat ze er zijn.

Maar wat zou er gebeuren als raadsleden het Bijlagenboek massaal in de leeskamer lieten liggen en als ze alleen de samenvattende hoofdstukken uit de Programmabegroting scheurden en meenamen? “Geacht College”, zou één hunner namens allen kunnen zeggen, “val ons alsjeblieft nooit meer lastig met deze ambtelijke rompslomp. Daar zijn wij niet van. Wij zijn er om erop toe te zien dat jullie, ons College” (en uit respect spreekt hij dat ook echt met beginkapitaal uit: College) “datgene uitvoeren wat wij, als Raad” (hoor de ‘R’ dreigend donderen) “U opdragen te doen. In hoofdlijnen. Mocht blijken dat U faalt zodra wij weigeren ons nog langer met micromanagement bezig te houden, dan vinden we dat voldoende reden om u dan en daar te bedanken voor bewezen diensten. Begrijpen wij elkaar?”

Wedden dat de kwaliteit van bestuur er niet noemenswaardig onder lijdt? Dat ambtenaren en politici elkaar voortaan minder in de weg lopen? Debatten gaan voortaan over principes en hoofdlijnen, niet om vijf cijfers achter de komma volgens paragraaf zussemezo in relatie tot beleidsstuk hier te breed en daar te lang. Raadsleden hebben meer gelegenheid zich in de stad te laten zien als de smoes ‘Ik moet m’n stukken lezen!’ ongeldig is geworden. De kloof tussen politiek en inwoners zou plots een stuk smaller en ondieper worden.

Zeker weten.

(Meelezen met de gewetensvolle papiervreters uit de Raad? Kijk op http://www.tilburg.nl/bpmapp-upload/download/fstore/9107105412011d1c_86c347_12b096f3c0e_37eb/programmabegroting-2011.pdf en http://www.tilburg.nl/bpmapp-upload/download/fstore/9107105412011d1c_86c347_12b096f3c0e_3801/programmabegroting-2011-bijlagen.pdf)