De SP maakte er al melding van op de eigen website: het einde van de postbode. De postbodes komen in verzet tegen het aangekondigde massa-ontslag bij TNT. Maar, hoe is het eigenlijk zover gekomen? Hoe werd een goede eervolle baan gedegradeerd tot een pulpbaan? Jan Marijnissen sprak erover met SP-Kamerlid Sharon Gesthuizen in de uitzending van zendtijd politieke partijen. Meer weten? www.reddepostbode.nl.
Ondertussen verschijnen er steeds vaker berichten over de slechte kwaliteit van de bezorging door TNT. Zo gestaag groeit er een heimwee naar de oude postbode. Vroeger was de postbode trots omdat hij werkte voor de PTT. Die stond voor degelijkheid, kwaliteit, snelheid. DE PTT hoorde thuis in het rijtje KLM, Fokker, ABN AMRO, DAF, Philips, Ard Schenk en Anton Geesink. Grote namen waar je als Nederlander mee schermde. Op de dagelijkse bezorging kon men vergif innemen. Je moeder om verwedden.
Als jonge vent kon je voor de PTT de provincie verlaten voor een heuse opleiding in de grote stad.
Tijd om te mijmeren. Oud-bewoners van het Rotterdamse internaat Het Posthuis organiseren op 9 oktober aanstaande een reunie. Op 9 oktober 2010 zullen zo’n 200 oud-bewoners van het internaat elkaar weer ontmoeten en terugdenken aan het moment dat het alweer 50 jaar geleden is dat de toenmalige P.T.T. hen uit heel Nederland naar Rotterdam haalde om daar de 2-jarige opleiding tot postbesteller of loketambtenaar te volgen. Als 16-jarige vanuit een klein dorp in de provincie alleen de reis maken naar een grote stad als Rotterdam om een opleiding te volgen bij de P.T.T. was een hele stap. In de periode 1960-1975 vonden in totaal 240 jonge jongens onderdak in het prachtige pand Het Posthuis aan de Westzeedijk 116 te Rotterdam. Over het algemeen met zo’n 50 tegelijk.
Het zal geen verbazing wekken dat het verzorgen en (op)voeden van 50 jongens van die leeftijd prachtige verhalen heeft opgeleverd. Ook het werken in het toen splinternieuwe en unieke postsorteercentrum op het Delftseplein te Rotterdam mag bijzonder genoemd worden. Op de website www.internaathetposthuis.nl zijn veel verhalen en foto’s te zien. Een bijzondere periode in de geschiedenis van de P.T.T. en in het leven van medewerkers die deze jaren niet snel zullen vergeten.
Reacties
2 reacties op “Red de postbode”
Dat waren nog eens tijden…
Onder invloed van de steeds sneller voortschrijdende technologisering van de samenleving verdwijnen er allerlei banen en functies. Dat gaat nooit meer ophouden.
Voor de stoker op de trein is geen emplooi meer (wat er de Britse vakbonden niet van weerhield ervoor te strijden dat nog vele jaren lang een 'stoker' op de elektrische trein mee zou rijden, trouwens). De fabriek van cassettebandjes heeft de strijd tegen de USB-stick al jaren terug moeten opgeven. Zelfs de maker van beschrijfbare cd's heeft het alweer moeilijk.
Ook de postbodes zijn goeddeels achterhaald geraakt door de technische ontwikkelingen van internet en e-mail. En inderdaad, er is slecht opgelet door mensen die de postmarkt open wilden stellen maar die wel slechts één speler, te weten TPG (of hoe ze toen precies heetten), aan de Postwet hielden. Stom, triest en ongetwijfeld een versnelling van de teloorgang van de postbode. Een beroep dat niettemin onherroepelijk door de tijd zou worden ingehaald.
Goed dat er mensen zijn die de verhalen en herinneringen van deze beroepsgroep in ere willen houden.
Maar de Britten hebben nog wel een afdeling in het leger voor gepensioneerde cavaleriepaarden. Uit de gratie sinds begin vorige eeuw, maar het bureau bestaat nog steeds.