Pauw en Witteman lieten vorige week de islamitische voorgangers Achmed en Sulayb Salam uitgebreid aan het woord in hun programma. Even moest Pauw er zelfs op wijzen dat het onderling beraad tussen beide heren wel wat lang duurde gezien de trage voortgang van het program op dat moment. De bijna gefluisterde breedsprakigheid kon niet door de wijn komen: die was net voor de uitzending van tafel verdwenen. Er was alleen water.
De fractievoorzitters van de Tilburgse politieke partijen gaan op 16 april het gesprek aan met imam Achmed Salam en zijn zoon Suhayb . Alleen de TVP en D66 doen niet mee: zij ervaren zo’n dialoog als kansloos. We wachten nu nog op de bevestiging van de imam en zijn zoon.
Praten is zinvol. Je verschansen achter een reactie in de zin van "genoeg kansen gehad" of "ze zijn mij te radicaal" is begrijpelijk, maar verhardt slechts de verhoudingen en laat onnodig onduidelijkheid bestaan. Het lijkt AB daarom goed nog eens aan te geven, waar ruimte is voor verschillende opvattingen en gedragingen en waar per se niet.
Eerder schreef ik onder de titel "Een Japanse buiging" over mijn ervaringen met het wel/niet geven van een hand. Voor ons bestaat daar ruimte zolang daarbij het onderling respect niet wordt geschaad., dat geldt dus ook voor hoofddoekjes, voor het taalgebruik etc. Het toestaan van het verzoek de wijn van de tafel te halen, is dan ook op zich legitiem, maar een weigering daarvan mag geen reden zijn tot conflict of zelfs opstappen uit een uitzending. Dan is de balans zoek en wordt er zelfs een grens overschreden.
In een democratisch bestel kan niet worden geaccepteerd dat bevolkingsgroepen met opzet uiteen worden gedreven. Geen enkele leider mag daartoe zijn volgelingen aanzetten. Zijn taak is het juist om de voedingsbodem voor onderlinge vervreemding weg te nemen. Allereerst door te wijzen op niet alleen de ruimte, maar ook op de beperkingen die een democratie zoals de Nederlandse, met zich meebrengt. Dat vertaalt zich in het naleven van onze grondwet, met alle consequenties van dien, geldend voor alle partijen. Daar kan dus geen plaats zijn voor extremisme of radicalisme.
Het is geen punt van discussie dat mensen zuinig mogen zijn op eigen identiteit en tot bepaalde hoogte daaraan uiting mogen geven. Zorgwekkend is wel als zij de grondslag daarvoor dwingend opleggen aan de ander en/of aanzetten tot een zich afwenden van de Nederlandse rechtsorde en rechtsmiddelen. Dat past niet in onze samenleving. Dat valt niet te tolereren in een rechtstaat. Daartegen moet dan ook worden opgetreden. Op twee manieren: aan de voorkant door helder het gesprek aan te gaan, in te zetten op integratie (een klus trouwens voor alle betrokkenen!) en aan de achterkant: het ongewenste gedrag te beletten met de rechtsmiddelen die daartoe grondwettelijk ter beschikking staan in het kader van handhaving van orde en veiligheid.
De signalen die we omtrent de heren Salam horen, klinken niet goed. We gaan juist daarom het gesprek aan om in de woorden, maar vooral in de daden een kentering ten goede te bewerkstelligen in het belang van een betere samen-leving in Tilburg. Aan tafel dus ook dit keer geen water bij de wijn. Nog wat thee of koffie?
Reacties
2 reacties op “Wijn bij het water”
Geachte heer Degen, u kunt er wel allemaal leuke woordgrapjes over wijn, water, thee en koffie bij verzinnen, maar daar leent dit onderwerp zich echt niet voor! Daarvoor is de materie veel te serieus. Hoe kunt u overigens het verzoek de wijn van tafel te halen 'legitiem' noemen? Het is een grote schande dat dit in ons land gebeurt. Ik heb niks tegen moslims, wel tegen mensen die bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten en dat is precies wat de heer Ahmed Salam doet. Ik hoop maar dat u, bij een eventuele ontmoeting met de imam op 16 april, stevig in uw schoenen staat en een beetje tegenwicht weet te bieden, maar de toon zal al weer gezet zijn als blijkt dat de imam en zijn zoon niet bereid zijn om mevrouw Nell Schoenmakers en mevrouw Marjo Frenk de hand te schudden. Ik vrees met grote vreze.
Met vriendelijke groet, Louis Kouwenhoven
Naleven van de grondwet, wat is dat dan?
Zoals te lezen is op:
http://www.overheid.nl/home/zowerktdeoverheid/ de Grondwet rechten en plichten. Maar al te makkelijk wordt onze Grondwet erbij gehaald als burgers iets doen wat sommigen onder ons niet bevalt. Dan wankelt ons bestel kennelijk op haar grondvesten.
Is dat bestel van ons soms wel zo wankel dat het kritiek niet kan hebben? Het is juist wel goed dat mensen en bevolkingsgroepen de grenzen ervan opzoeken. Op zijn tijd moeten we de reikwijdte van de Grondwet ook eens herbepalen. En dat betekent in dit geval dat we niet met de Grondwet moeten gaan lopen zwaaien, en ongeldig gaan verklaren voor mensen die er de grenzen van opzoeken. Ook voor hen geldt die Grondwet.
Het hellende vlak waar je op gaat, is heel goed zichtbaar geworden in de V.S. waar grondrechten en mensenrechten ineens niet meer gelden voor mensen die andere meningen hebben.
Niet die paar mensen die de grenzen aftasten, maar de overheden die grondrechten gaan inperken door de universele geldigheid (geldend voor alle mensen) gaan inperken. Daar heeft onze beschaving het meest van te vrezen en is koren op de molen van iedereen die de rafelrandjes van die rechten en plichten opzoekt en kritisch is.
Laat de rechter er maar naar kijken, dat is een van die rechten in de Grondwet. Geen bemoeienis van politici graag. Scheiding der machten, in dit geval wetgevende en rechterlijke machten.