Eerste bericht
Zo zullen geen zoete rijmpjes bakken, noch zal
klinken lang-zal-hij-leven-veel-zal-zij-geven.
Wel dient getuchtigd een ieder die te vroeg aan
zijn klokkenspel hangt, wel zal iedere wethakker
milieugesust gespietst, wel dient de koe bij de horens.
Zo is niets tilburgs hem vreemd, hij beseft
poëtisch correct dat de stad een sprookje vol
lusten en lasten, met donkere steegjes, met
malloten, met meisjes, met verhalen, met kunsten,
met bruggen te slaan met woorden die spelevaren.
Zo waadt de stadse dichter door vandaag en gister,
laat stenen vertellen, straten verdichten.
Zo staat hij op een zeepkist vol vreugde en
verdriet, volmonds en dronken, want de stad
is zijn woord, zijn brood, zijn wijn, zijn vrouw.
Op vrijdagmorgen 3 juli stelde de gemeente mij voor aan de pers als vierde Stadsdichter van Tilburg, voor de periode 2009-2011. Bij deze gelegenheid las ik mijn gedicht ‘Eerste bericht’ voor, dat ik én als een poëtische sollicitatie én als een credo geschreven heb.