Nee, Wesley had het bij de twee meiden aardig verbruid. Tijdens het gesprek dat zij bij de bushalte hielden om de tijd te doden, kwam Wesley er bekaaid vanaf. Voor zover ze hem nog kenden.
,,Oh ja, die", zei tenminste de donkerharige van de twee, toen haar iets te vaak geblondeerde, en iets te dik geplamuurde conversatiepartner zijn naam liet vallen. De connectie voerde terug naar de basisschool.
,,Die is echt zo’n kakker geworden", sprak de rijkelijk bepancakete blondine op vertrouwelijke toon. ,,Die zit nou op de Technische Universiteit in Eindhoven, en die draagt van die stropdasjes, en dan prààt ie ook zo…"
,,Soms vind ik het wel leuk om naar te kijken, naar zulke studenten", nuanceerde de donkere de stelling. ,,Met die stropdassen, en die mooie pakken…Maar hoe ze dan praten…"
,,Ja, zo praat Wesley ook", haakte de roodbruin bewangde blondine weer in. ,,Echt zo’n kakkewwwwr…"
,,Ja, zo’n kakkewwwwr…", herkauwde haar donkerharige gezelschap deze Gooisetongvalpastiche. Toen was het niet leuk meer.
,,Ja, en dan doet ie ook zo van ja, jullie meiden", hervatte de overgekleurspoelde haar tirade. ,,Alsof wij niks voorstellen. Nou, als je als vrouw weet wat je kunt en weet wat je wilt, en je doet het ook, dan kom je er wel, toch?"
De donkerharige mompelde iets bevestigends. Wesley leek voor haar een gepasseerd station, om over hieruit voortvloeiende filosofieën nog maar te zwijgen. Uiteindelijk wist ze het gespreksonderwerp te verbuigen naar haar nieuwe schoenen.
,,Want deze hebben zo’n rand", lichtte ze toe, terwijl ze trots haar schoen met het half hoge hakje omhoog hield, ,,En dan schiet ik dus niet telkens uit met m’n voeten."
De alabastineblondine, die overigens van de gevoerde witte laarzen was, knikte wat. Ze was er duidelijk nog niet helemaal uit met die Wesley en andere kakkers.
,,Maar jij moet dus naar Rotterdam?" schakelde de schoenenrecensente maar weer eens op een ander onderwerp over. ,,Dan reizen we voor een deel samen. Wat grappig!"
,,Ja, grappig", antwoordde de surrogaatblondine met een peinzende blik.
In de bus gingen ze toch apart zitten. Er was een onuitgesproken, maar overduidelijke scheiding der geesten ontstaan.
Kerstkaarten
Een nieuw kerstverhaal is te ontdekken op www.metverve.net.
Ieder jaar ontwerp ik (kerst)kaarten en dit jaar is het er niet eentje, maar een serie van vijf die een klein verhaaltje vertelt: Klein kerstverhaal, een beleving in vijf prenten. De kaarten zijn zodanig ontworpen dat ze afzonderlijk ook het genieten waard zijn.
Bekijk ook gerust de andere kaarten.
Knusse feestdagen en jaarwisseling toegewenst!
Linda.