De laatste jaren is hij langzaam vergroeid geraakt met het straatbeeld van de binnenstad. Ik heb niet het idee dat mensen hem echt opmerken, maar hij is wel een vertrouwde verschijning geworden. Misschien zit hij nog het meest vastgebeiteld in de geheugens van de vaste bezoekers van de krantenhoek in de bibliotheek. Want daar hoort hij nog het meeste bij. Althans, voor wat betreft de mate waarin hij deze plek frequenteert.
Geregeld zie ik hem rondlopen met een bal aan de voet. Het lijkt een
rudimentair spoor van een ver verleden als profvoetballer, al zullen weinig voorbijgangers
die associatie maken. Hij behoort tot een tussengeneratie van Willem II-spelers, die voor de succesperiodes te vroeg of te laat geboren is. Te laat voor de landskampioenschappen, te vroeg voor de glansrijke promotie naar de eredivisie.
Hij hult zich, ook wanneer hij niet voetbalt, bij voorkeur in sporttenue. Meestal draagt hij een trainingsbroek.
Zo trof ik hem aan op een donderdagavond, tussen de fontein en de parkeerkelder bij het stadhuis.
Vanaf het terras van Meesters zag ik hem plots vage rek- en strekoefeningen doen, alsof hij zich langs de lijn prepareerde om in te vallen. Het leek erop of hij zich elk moment ging warmlopen, maar ineens ging hij op de grond liggen in een houding die een serie push ups aan leek te kondigen, maar het was toch net even iets anders wat hij deed. Ook ging hij enige tijd op zijn hoofd staan. Dit hield hij verbazingwekkend lang vol.
Iets verderop bij de fontein drentelden twee donkere jongens rond een hoogblond meisje, figuurlijk vechtend om haar aandacht. Ze hadden geen oog voor de man in de trainingsbroek en het witte T-shirt, die, de langzaamaan tot lange mouwenweer verwordende temperatuur trotserend, doorging met een training die steeds meditatiever leek te worden.
Hij leek volledig losgezongen van de wereld om zich heen. Voor een publiek van onverschillige terrasgangers en fonteinhangers, die hoogstens tersluiks een verveelde blik op hem wierpen, leek hij op weg naar een doel dat hoger was dan het doel, waarvoor een volgepakte tribune hem ooit toegejuicht moet hebben.
Geplaatst