Bijlage/toelichting bij de open brief van het Lindefonds (deel 4)
Herinneringsfout
Met als blikvanger een akelig "Heu el" toonden billboards, brochures, folders en kaarten ons vervolgens de Lindeboom als uit die "Heu el" weggevallen "v" van verleden tijd. Daarnaast stond de "T" als Tegenwoordige tijd, klaar om dat ‘akelige verleden’ over te nemen.
In televisiespotjes zagen we hoe zelfs letterlijk de Lindeboom werd doorgekrast en vervangen door de ‘T’. In het kader van "Cultuurmanifestatie T" kwam er een tentoonstelling "Onze Geschiedenis" waarin Tilburg van voor het kappen van de Lindeboom (in 1994) gewoon helemaal niet meedeed. In advertenties onder de noemer "herinneringsfout" werd met herinneringsfout zelfs specifiek bedoeld het Tilburg van vóór 1994 (kappen van de Lindeboom). Nee, aan die donkere periode moest je niet meer terugdenken. Iedereen werd uitgenodigd voor een bezoek aan de moderne T-stad zonder Lindeboom voor een betere herinnering aan Tilburg. Het ging in die advertentie zelfs over de periode 1933 tot 1994, want het jaar 1933 was het "heilig jaar" waarin de Lindeboom net een compleet nieuwe, in gemeentekleuren geverfde ondersteuning had gekregen met 32 betekenisvolle stutten.
De stam zelf was daarmee weer opnieuw ingewijd als betekenisvolle 33ste steunpilaar van de boom zelf (33: het vermeende jaar van Christus’ ‘Opstanding uit de dood’). Maar nee, dat verleden en die cultuurhistorie dienden we allemaal te vergeten, viel voortaan wat Tilburg betreft onder "herinneringsfout". Misschien werd daarom ook als vanzelfsprekend op Oranjehoogtijdagen de plek van de oude Oranjeboom demonstratief bestemd tot vuilstortplaats. En op de oude plaats van de Lindeboom zagen we lindegroene T-billboards met de oproep "Plas op de plaats", speciale oproepen tot urineren op de oude Lindeplek. De totale reclamepraktijken en toegepaste, professionele reclamepsychologie stonden haaks op de pogingen van het Lindefonds tot eerherstel voor de betekenis van de Lindeboom.
Geschiedschrijving en campagne
En daarna werd er nóg meer reclamegeld geïnvesteerd in die buiten het gemeentehuis toch zwaar en fundamenteel bekritiseerde T-campagne. In een nieuwe vermenging van reclame en geschiedschrijving (de historische canon van Tilburg) kregen we speciale hoofdstukken over de T en als ‘het symbool van Tilburg’ de kruikenzeiker. En de Lindeboom? In de inleiding vinden we één regel waarin we terloops lezen dat de Lindeboom blijkbaar niet bij Tilburg hoorde, maar kennelijk slechts "bij de Heuvel". En de geschiedenis wordt daarbij nog verder alleen maar onrecht gedaan door "lindeboom" niet zoals vroeger gebruikelijk met een hoofdletter te schrijven, maar met een kleine letter en wél met een hoofdletter: "Kruikenzeiker". En bij de herkomst van de naam ‘Tilburg’ blijft de theorie met de meeste en meest overtuigende argumenten nadrukkelijk weer onvermeld (tilia/lindeboom). Hoe eerlijk blijft geschiedschrijving onder invloed van reclamegeld, sponsorgeld en campagneconnecties? Zelfs de inhoud van ambtelijke nota’s lijkt er door te worden bepaald. Een bomennota kreeg als titel ‘Tilburg boomT’ en vermeldde als enige lindekwaliteit "overlastgevende boom".