Midden in de nu besneeuwde Warande zitten ook konijnen. Hoe komen die de winter door? Die beesten zie je nu letterlijk op een houtje bijten.
Bij voorkeur knagen die konijnen dan aan wilgenhout. Misschien omdat daar een stof (salicyl) in zit die vroeger ook in de ouderwetse aspirine ging. Dat verdooft dan voor de konijnen tegelijk de pijn van wintertenen en ander ongemak. Maar waar groeien in de Warande op die droge, schrale zandgrond wilgen? Nou, die konijnen weten dat wel. Een stuk van die Oude Warande was vroeger dierentuin. En daar werd de grond dusdanig vermengd met poep en mest dat die oude dierentuinplek nu nog altijd herkenbaar is aan de vele boswilgen. Maar de daar al bivakkerende konijnen willen daar natuurlijk geen indringers en vreemde kostgangers. Dus wat moeten de konijnen in het wilgenloze midden van de Oude Warande?
Die konijnen ontdekten de bijzondere kwaliteiten van de liriodendron, de speciale boom vroeger van de adel, de boom die midden in de Warande nog herinnert aan de status destijds van de vroegere particuliere eigenaar Verbunt. Maar aan de voet van die boom knabbelen nu konijnen. Deze houtknabbelaars zijn weliswaar nog niet geëvolueerd tot bevers, maar als ze zo doorgaan! Er vroeg al iemand aan de boswachter om beschermend gaas rond de stam. Maar je moet de natuur zijn gang laten gaan, zo was kennelijk zijn opinie. Benieuwd dus hoe dit afloopt. Misschien moeten we er maar wat winterpenen neerleggen. Wellicht blijken die miniatuurbevers daar dan toch liever aan te knagen.