Zo druk als bij de T-Parade, later op die dag, was het bij de Euroscoop niet, afgelopen zondag. Maar toch is het een attractie, zo’n complex in aanbouw. Zelfs de ondergrondse parkeergarage is een bezienswaardigheid.
Afgelopen zondag liep ik, net als andere wandelaars, door deze parkeergarage heen. Niet dat het nou zo’n bijzondere parkeergarage is. Maar het is wel de parkeergarage van de Euroscoop. En dat trekt dagjesmensen. Die een vrijwel lege garage komen aanschouwen, met hier en daar nog zandhopen en bouwmaterialen.
Wie door de parkeergarage heen loopt, ziet aan de andere kant van de weg ook complexen in aanbouw. Ik zou niet weten wat de bestemming is, maar er komt een tijd, dat ik me nauwelijks nog zal herinneren dat het er niet stond. Zo zal het met de Euroscoop ook gaan.
Maar zover is het nou nog niet. Menigeen geniet nog met volle teugen van de nieuwigheid en de onvoltooidheid. Want op het bouwterrein naast de Euroscoop ligt nóg een groot bord met de benaming Euroscoop er op. Dat wie weet waar komt te hangen.
Ik zag zondag een wat ouder echtpaar om het gebouw heen cirkelen, vol bewondering en verwondering omhoog kijkend naar de kolos.
Het leeft kortom stiekem wel in onze buurt. En het sijpelt al wat door naar de binnenstad. Afgelopen week zag ik in de Emmapassage nog hoe een social sofa geheel bedekt was met wervingsfolders voor het Bereneetcafé dat nog personeel zoekt voor hun Euroscoopvestiging. Toen ik een uur later nog eens langs deze sofa liep, waren de meeste folders verdwenen.
Het Bereneetcafé, dat Tilburg culinair op één lijn moet gaan zetten met onder anderen Dordrecht en Zwijndrecht, blijkt trouwens een immense zaal te worden. Er staan al vele panelen met gefiguurzaagde beervormige motieven klaar.
Uit de grootte en de omvang van alles spreken de hoop en de grootse verwachtingen. Maar vooral de veranderende tijden. Want sinds ik mensen door de Trouwlaan zie lopen in de richting van de Euroscoop, heeft onze buurt ineens een heel andere betekenis gekregen. Die ooit zal gaan aanvoelen alsof het nooit anders geweest is.
Geplaatst
Reacties
Eén reactie op “EUROSCOOP (2)”
Een intense droefheid maakt zich van mij meester bij het lezen van deze korte schets van de belevenissen op stappengoor. Een droefheid die zich nog verder verdiept bij de beschrijving van een ouder echtpaar dat als lammergieren de toekomstige prooi beschouwt. Een onzekere of onverholen overgave aan de verworvenheden van de nieuwe maatschappij. Het desolate van een lege vlakte met onduidelijke bouwsels die op termijn die T. in de vaart der volkeren moeten opstoten, beneemt mijn adem. Lege parkeergarages, prooi voor toekomstige graffiti, wervelwinden van het alom aanwezige bouwzand versterken het gevoel van totale verlatenheid en diepe droefenis.