Alles wat normaal gesproken zo des stations was, viel volledig uit de toon. De reclameposters in de bushokjes oogden schreeuwerig, overdreven kleurig en misplaatst. Een enkeling die in een bushokje ging zitten, oogde volstrekt belachelijk. En de kluitjes mensen op de betonnen blokken bij de streekbushaltes, oogden verdwaald. De stilte regeerde op dit vrijwel verlaten station. Het enige dat de stilte daadwerkelijk doorbrak was het heftige debat van twee donkere mannen op een bankje. Ze klonken Afrikaansachtig.
Ik vroeg de mensen bij de streekbushaltes of ze wel wisten van de staking. Prompt werd ik tot vraagbaak gebombardeerd. Een vrouw van Kroatische of aanverwante komaf en haar dochter klampten mij aan over de bus naar Kaatsheuvel. Ik adviseerde om de deeltaxi te bellen, ofschoon ze daar vanwege de drukte rond de stakingen pas na zes uur gebruik van konden maken.
,,Iek heb geen geld!" sprak de moeder gelaten. ,,Maar als wij vanavond op tijd thuis voor voetballen zijn, is goed."
Ik probeerde uit te leggen dat dit nooit ging lukken.
,,Maar misschien kan het wel in een van de cafés hier."
,,Oh nee, ik kom nooit in die café’s." riep de moeder bezwerend.
,,Die kutstaking. En het is al zo’n kutdag vandaag" mompelde de dochter, die als tweede generatie duidelijk Nederlands als moedertaal had.
Er ontstond rumoer bij de wachtenden. Mijn oog viel op het bankje van de Afrikaanse mannen. Er was er nog eentje over. Hij lag te slapen op het bankje, met zijn hoofd op zijn jas. Stakingen speelden voor hem op een andere planeet.
De dochter ging gsm’en op een discrete plek bij een bushalte. Ze trapte onderweg hiernaartoe in een stuk kauwgom, dat als een sliert aan haar schoen bleef plakken. Aan deze sliert bleef weer een rondslingerend, verfomfaaid nummer van Spits kleven.
,,Zij nou haar mentor bellen, of hij ons ophaalt" legde de moeder uit.
Maar uiteraard werd er bij de mentor niet opgenomen. Er zou niets meer goed gaan vandaag.
De moeder ging met haar dochter in een bushokje zitten voor een bemoedigend moeder/dochtergesprek.
Op het bankje had de Afrikaan zich nog eens omgedraaid.
Geplaatst