In de vergelijking: Tilburg Domstad

Ik werd afgelopen week gebeld over de tuin van het bisschoppelijk paleis in Utrecht. Had de bisschop wellicht illegaal bomen gekapt? En was ik die man die in 1990 voor de Domstad alle bomen had geïnventariseerd? Ja, naast een uitgebreid rapport mocht ik daar toen ook nog een mooi boek over schrijven: ‘Utrecht Bomenstad’. "En nu mijn geboortestad", dacht ik daarna. Maar in mijn eigen domstad liep het toch wat anders.

Na ‘Utrecht bomenstad’ een boek ‘Tilburg bomenstad’? Nee, "Tilburg Moderne Industriestad" was de campagne. En dan net als in Utrecht een op te ruimen lindewrak te boek stellen als wonder van regeneratie en levenskracht? Alsjeblieft niet.
"Alle bomen zijn al geïnventariseerd", zo werd naar de gemeenteraad verklaard. "Op het aanbod van Henk Kuiper hoeft dus niet te worden ingegaan". Nee, aan die man dankten we de uitdrukking ‘gekke henkie’. "Om serieus genomen te worden beweert hij nu zelfs de bomen van Utrecht te hebben geïnventariseerd en daarover nog een boek te hebben geschreven ook!" Zo ging het in Tilburg. En dus stond in de tuin van het ‘bisschoppelijk paleis’ in Tilburg (Fraterhuis Gasthuisring) zogenaamd zelfs geen énkele monumentale boom. Via stukjes in de Koerier (rubriek ‘Natuur in de stad’) probeerde ik dat nog wel te corrigeren, maar na ook nog eens correcties op de voorlichting over kapplannen in het Wilhelminapark werd mijn rubriek stopgezet.

De gemeente Tilburg heeft mij ook nooit gebeld met vragen als: ‘Wat voor waardevolle bomen staan er bij de Kamer van Koophandel?", "Wat is uw mening over de levenskansen van de Lindeboom?" Gezien de onmiddellijke acties met bijlen, gifspuiten en motorzagen was het achteraf gezien ook terecht dat het Platform Stadsnatuur afwijzend en negatief reageerde op mijn plannen en manuscript voor een stadsnatuurboek. Ik had dat boek nooit door moeten zetten. Een ambtenaar, met wie ik eerder vanwege zijn carrièrekansen moest afspreken op een plek waar niemand ons kon zien, onthulde later: "dat boek werkt alleen maar averechts". Afgelopen week ging de bijl nog in de op bladzij 86 beschreven slaapplaats van spreeuwen voor het ‘bisschoppelijk paleis’ aan de Gasthuisring.

Nee, de T-campagne wil heel andere groenvoorlichting. Dit jaar nog kwam er een brochure over het Wilhelminapark waarin juist niets is terug te vinden van wat ik daar eerder over schreef, niets zelfs van de groeninformatie in de eerdere folder "Wilhelminapark" van Stichting Stadsbomen. Precies zo vorig jaar een T-brochure "Oude Warande". Ook daarin niet eens een verwijzing naar de eerdere (onbetaalde) Warandefolder van Stichting Stadsbomen (zie ook ‘Tilburg en zijn Oude Warande’). Ook wat betreft een bos namelijk doen in de T-voorlichting bomen nadrukkelijk niet mee, zwijg je over het nog daadwerkelijk levend verleden! In de huidige T-omstandigheden hebben we onder de noemer ‘levend verleden’ eerder een dik reclameboek voor ‘Moderne T-stad’. Nee, de opdracht voor een door mij te schrijven boekwerk over de bomen van Tilburg blijft nog even uit. En dat is maar goed ook! Ik zou anders geen tijd hebben voor al die stukjes hier.

(En wat er dankzij een initiatief vanuit de gemeenteraad wél komt: een Adviescommissie Stedelijk Groen!!)