Salami

Baron van Worst tot Worst was woest: "Als Heer van Worstwezel kan ik dit niet tolereren", sprak hij, "Het land gaat naar de kloten. Stop dat groentongvirus.
Zelfs de gemeenteraad is nu geïnfecteerd". Maar actiegroep ‘Behoud de Groene Tong’ vierde feest: "Geen verdere verworsting van het landschap, geen worstfabrieken in de Groene Tong. Want hier broedt nog de appelvink. Midden in Perenburg zingt hier nog de perenfluiter." Maar de baron liet het er niet bij zitten.

"Ik heb worstjes op mijn borstjes, worst in rijtjes rond mijn dijtjes", zo liet de baron zelfs speciaal opgeleide danseresjes dansen en zingen. Het publiek mocht dan de worsten van hun borsten happen en de dijen bloot happen van een speciale ‘Miss Worst’. "Weg met die appels, peren en andere groene vunzigheid", sprak de baron. In de plaatselijke krant lazen de Perenburgers elke dag: "wij willen worst", wat later, afgekort als "www", via Internet de hele wereld rond ging. In de kerk werd voortaan gebeden: "Geef ons heden ons dagelijks worstenbrood". En behalve de plaatselijke pastoor werd ook de burgemeester omgekocht.
Het gemeentebestuur heette voortaan "College van Brood en Worst", meestal afgekort als "College van B. en W." In het kader van ‘Kunst en Cultuur’ kwam er een ronddraaiende worst op de grootste rotonde in de stad en op het centrale stadsplein een beeld van het door de afdeling ‘Worst en Welzijn’ gecreëerde ‘worstmannetje’.
In theater "De Worst" klonk het "WorstWezellied" en een speciaal aangestelde worstwethouder liet overal in de stad borden en vlaggen plaatsen met daarop het nieuwe gemeentelogo: een vette ‘W’ van Worst. Weliswaar riep een landelijk politicus nog "niet bij worst alleen", maar op plaatselijk niveau riepen zijn partijleden niets anders dan "worst op de plank".

Vervolgens sprak de baron met gladde tong: "Wraak in de ‘Groene Tong’. De tijd is rijp. Van die groene tong mocht wettelijk niet meer dan dertig procent bebouwd worden. Maar wat toen bebouwd is hoort nu natuurlijk niet meer bij die groene tong. Dus mag in de nog resterende groene besmettingshaard dertig procent nu wijken voor mijn fabrieken, mijn rooie pannen, uitbreiding van mijn worstendom, Worstwezels worstimperium."
"Ja, natuurlijk, logisch", oordeelde het College van Brood en Worst, "en daarna kan ook van het nog resterende groen weer dertig procent bebouwd worden. Enzovoort."
"Maar van de Bokbeemden blijven jullie af", zo verklaarden, ondanks de jarenlange worstcampagne, unaniem de Perenburgers.

Daarop nam de baron Ali Salami in de arm. "We laten jou precies midden in de Bokbeemden een moskee bouwen. En wie zich verzet wordt in de plaatselijke krant (inmiddels omgedoopt tot Brabants Worstblad) afgeschilderd als racist". De Perenburgse Koerier echter schreef bij monde van columnist Tyto van de Linde: "Het gaat hier om het meest karakteristieke en meest historische stukje Perenburg. Precies daar die moskee plannen is haat zaaien naar allochtonen". Maar dat paste juist in de strategie van de baron: "Hoe groter de onvrede en de frustratie des te groter de worstconsumptie", zo is uit marktonderzoek gebleken. Nee, gevaarlijk zijn die opruiende stukjes van die mijnheer van de Linde: een gevaar voor de vrije worstocratie, aantasting van de vrije meningsuiting ‘het zal me een worst wezen’."
De wethouder van Worstzaken liet dan ook de kritische columnist het zwijgen opleggen.
Zo kwam er midden in het laatste stukje authentiek Perenburg een grote moskee. "Wie zal nu nog beweren dat dit hier karakteristiek Perenburg is", lachte de baron, "het hele gebied nu door de snijmachine, telkens weer een plakje er af."

"Vuile salamitactiek", zo protesteerde een laatste nog strijdbare Perenburger, "stop die worstbaron." De man, een zekere Henk, werd echter in de krant met een grote kop "gekke henkie" genoemd. Dat werd in de plaatselijke media zelfs een uitdrukking voor iedereen die gek was. Desondanks bleef de man roepen: "Worstfascisme, mediamanipulatie. Hier staan nog de peren van het oude Perenburg, de bomen waar Perenburg zijn naam aan dankt".
Maar de baron had inmiddels alles en iedereen omgekocht. "Haha", bedacht hij, "we gaan die onnozele pastoor Peerke opblazen tot worstheilige. En tegelijk vervangen we dan in de kerk de miswijn door Peerkesnat en de hostie door schijfjes worst. En bij het geboortehuis van Peerke een groot worstpaviljoen! Koop maar zovast extra aandelen Peerkesworst en Peerkesnat. En uiteindelijk zeggen we dan ‘weg met die peren in die Perenburgse Bokvelden, de naam Perenburg komt van worstpastoor Peerke. We maken van Peerke ‘het icoon van de stad’ ter meerdere promotie van ‘hét symbool van de stad’: ons worstmannetje."

Een lid van actiegroep ‘behoud de Groene Tong’ schreef uiteindelijk nog een dik boek over Perenburg. Als allereerste afbeelding kwam daarin een foto van de Bokbeemden. Uitvoerig werd beschreven dat daar nog de laatste sleedoorns en de laatste boksdoorns groeiden, de laatste boerenzwaluwen nog broedden en de laatste weitjes nog lagen van het oorspronkelijke Perenburg.
"Dan gaan we precies die plekken nu plakje voor plakje omvormen tot Salamipark", zo reageerde echter de concernstaf van "Perenburg Moderne Worststad".
"Had ik dat boek maar nooit geschreven", verzuchtte later zelfs de schrijver. "Het ergste is nog de totale worstificatie van de vrije meningsuiting. Onder ‘Perenburg’ vind je zelfs op Internet van A tot Z alleen maar worstreclame. Dit is echt het einde van Perenburg, het laatste hoofdstuk." Maar bij het aanklikken van dat laatste hoofdstuk, ofwel ‘PerenburgZ’, viel hij van verbazing van zijn stoel. "Niet te geloven", riep hij uit, "hier kun je het allemaal lezen, hier bestaat nog reclamevrije meningsuiting! En kijk toch eens die foto’ s (klik hier)!* Daarop kun je precies zien wat die worstmaniak stiekem in de Bokbeemden allemaal uitspookt. Wie weet worden de burgers zo toch nog tijdig gealarmeerd." Worsdt tzt vervolgd.

* De foto’s horen telkens in tweetallen bij elkaar: de situatie voor en na acties en ingrepen.

Voor overzicht van eerdere en latere stukjes zie weblogoverzicht.