Normaal krijg je salaris om iets te doen. Maar het omgekeerde komt ook voor. Een sprekend voorbeeld is in Tilburg de inventarisatie van monumentale bomen.
“Alle monumentale bomen zijn al geïnventariseerd”, zo werd in 1991 naar de Raad gereageerd op het aanbod van mij om dit na Utrecht en mijn boek ‘Utrecht bomenstad’ ook voor de gemeente Tilburg te doen. In werkelijkheid echter was er nog helemaal niets geïnventariseerd. “Volgend jaar is het klaar’, zo werd daarna gezegd. Maar dat klonk zo jaar in jaar uit! Werden de betrokken ambtenaren soms betaald om op dit punt vooral niets te doen?
In 2003 besluit de gemeenteraad dat Stichting Stadsbomen voor dit werk moet worden ingeschakeld. Zo ervaar ik dan zelf hoe je inderdaad betaald wordt om vooral dingen niet te doen. Ik krijg van de gemeente de opdracht om in de openbare ruimte niet te inventariseren. Tevens dien ik ook bepaalde boomsoorten bij voorbaat niet te inventariseren. Ook krijg ik de opdracht tot het niet registreren van lanen, boomgroepen, tuinen of andere grotere groencomplexen in hun geheel. En tegelijk: “niet meer dan 300 bomen”. Hoewel ik besefte dat ook ik me nu met geld liet corrumperen, accepteerde ik de opdracht, omdat ik dacht zo toch een paar dingen nog wél te kunnen doen.
Maar helaas. De gemeente ging mijn werk zelfs allemaal weer overdoen. Het werk dat ik nog wél deed werd zo gewoon weer ongedaan gemaakt. Bovendien gaf de gemeente er meteen kapadviezen bij, zo leek het. Een onverklaarbaar hoog percentage van de door mij geregistreerde bomen was een jaar na mijn inventarisatie niet extra beschermd, maar gekapt! Wat betreft bomen aan de Bisschop Zwijsenstraat werd zelfs betaald aan een speciaal bureau om wat ik daar als waardevol had geregistreerd te herdefiniëren als onmiddellijk te kappen brandhout. Stichting Stadsbomen Tilburg nam toen zélf de verantwoordelijkheid voor de gemeentetaak om belangen normaal af te wegen. Daartoe investeerde de Stichting zelfs het ontvangen salaris in inspanningen om mijn werk ook inderdaad als serieus werk erkend te krijgen. Dat gebeurde door over de Zwijsenstraatbomen (deels op foto hieronder) nog een ‘third opinion’ te vragen aan Onafhankelijk Boomtechnisch Adviesbureau ‘O.B.T.A. de Linde’ uit Sambeek. Ontzettend stom natuurlijk, althans het kiezen van een bedrijf met de naam ‘de Linde’. Buitengewoon heftig waren meteen de allergische reacties bij de gemeente. ‘De Linde’ werd automatisch ook als gelijknamig bedrijf onmiddellijk weer bestempeld als toch echt ‘door en door rot’, ‘gevaarlijk’, ‘zonder betekenis’ enzovoort. Over de conclusies van ‘O.B.T.A. de Linde’, die mijn eerdere bevindingen bevestigden, kwam ook niets in de krant.
Hoe nu verder? Moet ik me nog verder laten betalen voor een uiteindelijk non-resultaat? Moet ik salaris blijven opstrijken om dingen niet te doen? Of ga ik dan nog altijd liever in een hutje op een houtje bijten?
En ben ik de enige die dit zo meemaakt? Volgens mij zie ik tegenwoordig ook leraren die kennelijk betaald worden om geen les meer te geven, rechters die geen recht meer spreken, bestuurders die niet meer besturen, kunstenaars die geen kunst meer maken en journalisten die nergens meer over schrijven. Maar gelukkig zie ik ook compleet het tegenovergestelde: mensen die onbetaald juist wél doen wat er gedaan moet worden.
Voor overzicht per onderwerp van eerdere en latere stukjes zie
‘Van Adje tot Lindeboom’
‘Van Mall tot Zot
‘Van Mall tot Zot (vervolg)’