Denkend aan Huttonia

“U wordt straks geëerd in de geschiedenis”, “Voorlopers als u worden uiteindelijk toch begrepen”. Wat een prachtige reacties allemaal na het tv-programma ‘Denkend aan Showroom’. Moeder Natuur had prachtige bloemen zelfs gelegd op de geëgaliseerde plek van de oude Huttoniavijver! Ja, dáár gebeurde het. Tegen het decor van een hutje voelde bij die vijver iedereen weer de rijkdom van het leven zelf.

Hierboven een 16 minuten durende documentaire over Henk Kuiper bij het programma ‘Denkend aan Showroom’.

En een vijver beschikbaar stellen als openbare ontmoetingsruimte, dat was spotten zelfs met waarden en normen als hebzucht, egoïsme en particulier privé-bezit. Je bij die vijver urenlang verwonderen over gratis aangeboden natuurrijkdom was helemáál het toppunt van ongewenste non-consumptie. In Huttonia-context weg met vijvers, illegale salamanders, planten zonder wortelvergunning et cetera.

Discriminatie op grond van consumptiegedrag en milieuopvattingen, zo waarschuwde ik via het boek ‘Huttonia‘. Daarin beschrijf ik zelfs hoe iemand gewoon gek wordt verklaard als hij niet aanschaft wat de reclame verkoopt als persoonlijkheid, karakter, identiteit, mannelijkheid, vrouwelijkheid enzovoort. Maar voor kritiek op reclamepsychologie was in de reclamegelieerde media geen ruimte, laat staan voor de inhoud van het boek Huttonia.

Toch kopen mensen nu DVD’s om speciaal te kijken naar die huteenvoud van 25 jaar geleden. En de toenmalige discriminatie naar een hutbewoner herkennen ze nu als realiteit naar iedereen. Men beseft hoe zelfs kinderen al gepest en getreiterd worden als ze niet meedoen met trends en modes die volgens de reclame pas recht geven op respect en waardering. Ja, in de Nieuwlandstraat ligt nu warempel bij boekhandel Livius het boek ‘Huttonia’. Straks maak ik nog mee dat het zelfs vóór mijn dood nog verkocht wordt ook. Ai ai. Straks ben ik helemaal geen voorloper, maar word ik al begrepen terwijl ik nog niet eens geschiedenis ben.