Traditiegetrouw zou mijn trein later vertrekken. Ditmaal hield het verband met een passagier, die onwel was geworden, en naar het ziekenhuis moest worden vervoerd. Het was niet levensbedreigend, zo verzekerde een conducteur bij de ingang mij. ,,Maar hij zakt de hele tijd weg. Hij zegt dat ie die symptomen wel vaker heeft, en hij wil naar Nijmegen.
Maar dat risico neem ik liever niet".
Gerustgesteld over de toestand van de man en het verstandige optreden van de ns nam ik plaats in de trein, die nog lang stil zou staan.
Ik deelde de coupé met een jong stel, waarvan de mannelijke helft lusteloos een exemplaar van De Pers zat door te nemen, terwijl de vrouwelijke helft in opperste concentratie tekstregeltjes uit verschillende meegenomen tijdschriften zat te knippen. Deze regeltjes plakte zij met een Prittstift op een gekleurd velletje. Op het tafelblaadje bij het raam lag een schilderijlijstje.
Het meisje plakte met uiterste precisie de uitgeknipte regeltjes onder elkaar. De jongen leek het niet op te merken, verdiept als hij wilde lijken in zijn gratis krant.
Het gekleurde velletje met de tekstcollage ging in een lijstje. Hierna kwam er een rol kadopapier tevoorschijn. Het lijstje werd ingepakt, en het meisje toverde een fleurig lint uit haar tasje. Met haar schaar begon ze sierlijke krullen op het lint te maken.
Buiten werd de veroorzaker van de vertraging op een brancard over het perron gereden.
Het meisje keurde het tafereel een korte blik waardig.
,,Nou, hij ziet er niet uit of ie ieder moment dood kan gaan" sprak zij met een Amsterdams accent, dat haar onverschilligheid onbedoeld reliëf gaf.
Ze krulde weer verder met haar schaar. Even later hield ze triomfantelijk het pakje omhoog.
,,Zo, wij hebben een kadootje!" sprak ze voldaan.
De jongen bladerde lusteloos door in zijn gratis krant.
,,Zo!" sprak het meisje nog eens.
,,Toch?" voegde ze er na een korte stilte aan toe.
Ze begon al haar fröbelgereedschap weer in haar tas op te bergen. Haar op noch om kijkende vriend begon haar over haar rug te wrijven. Iets te laat, iets te lang, en iets te routineus.
Omdat Linda het druk heeft met andere werkzaamheden, verschijnt er de komende weken geen illustratie bij Stadsgezichten.