Knielen voor Jan Siebelink

Literatuur. Jarenlang heb ik er nauwelijks aandacht aan besteed. Totdat ik in 2000 lid werd van een boekenclub. Met een man of zeven bespraken we ongeveer eens in de zes weken gezamenlijk een roman. Hoewel, ‘man’… er zaten veel meer vrouwen dan mannen in het gezelschap, maar goed. Soms ging de voorkeur uit naar een thema waarbij je zelf een boek mocht uitkiezen, bijvoorbeeld ‘reizen’.

De hierboven genoemde methode ging me op een gegeven moment tegenstaan. Ik bleef bij de club, maar bepaalde sinds 2004 geheel zelfstandig welke boeken ik las. Met als gevolg dat ik veel vaker in de bibliotheek te vinden was; toen werd lezen bijna verslavend. Ik maakte sindsdien jaarlijks een ranglijst van de beste boeken; ik ben namelijk dol op lijstjes. Doordat ik lange tijd zonder werk zat, stonden er in 2004 maar liefst 72 boeken op, in 2005 waren dat er nog maar 41 en vorig jaar kwam ik niet verder dan 33. Er staat van alles op, van misdaadromans tot het hoogstaande literaire werk. ’t Is een beetje appels met peren vergelijken, maar vooruit.

Bent u op zoek naar een goed boek en hebt u inspiratie nodig? Hier volgt een opsomming van de tien boeken waarvan ik het afgelopen jaar het meest heb genoten. Op 10 de nog altijd actuele klassieker Ik (Ali) van Günter Wallraff, het boek waarin op schrijnende wijze wordt weergegeven hoe onze oosterburen met immigranten omgaan. Grijze zielen van Philippe Claudel staat op 9, met name vanwege het huiveringwekkende einde. Op 8 vinden we één van de – mijns inziens – betere misdaadromans van het Britse schrijversechtpaar Nicci French: Verloren. De hand van God van Tomas Ross, dat over een mislukte aanslag op Ayaan Hirsi Ali gaat, haalde bij mij een 7^e plek, terwijl Schaduwzuster van Simone van der Vlugt op de 6^e plaats eindigde. Op nummer 5 staat wederom een misdaadroman: De kerk van de dode meisjes van Stephen Dobyns en de 4^e plek is voor een thriller waar ik lange tijd naar uit heb gekeken: Voor de vorst van Henning Mankell. De absurdistische humor van Arto Paasilinna uit Finland kan ik prima waarderen en dat ‘beloon’ ik met twee plaatsen in de top-3: De zelfmoordclub op 3 en Wees genadig (over een Finse kraandrijver die gevraagd wordt om tijdelijk God te vervangen) op 2. Maar de absolute topper was voor mij Knielen op een bed violen van Jan Siebelink, eigenlijk een boek dat iedereen zou moeten lezen, om er maar een cliché tegenaan te gooien. Ik heb zelden zo’n beklemmend verhaal gelezen.

Atheïst in Afrika van Ralf Bodelier viel net buiten mijn persoonlijke top-10. Andere ‘Tilburgse’ boeken die ik in 2006 las, waren Journalistiek moet verder van Huub Evers en Toon Rennen (red.), Al is de helft maar waar… van Paul Huijgen, De daad naar het woord van Jan van Beurden en Op verzoek van Ruud Vreeman van Troy Titane en Bandirah. Uiteraard allemaal aanraders, zo chauvinistisch ben ik wel.

Wie boekentips voor mij of voor andere lezers van deze column heeft, nodig ik van harte uit om te reageren.