Het was nog net niet helemaal donker. Joep deed zijn ogen half dicht en keek door zijn oogharen naar de witte en rode punten die op de snelweg voorbij schoten. Ondertussen probeerde hij te horen naar welk nummer Saskia, voorin, luisterde aan de hand van het krassende ritme dat uit haar oordopjes kwam, maar ze had haar ipod net niet hard genoeg staan. Hij legde zijn hoofd tegen het zijraampje en staarde naar de wolken die als donkere rotsen voorbij dreven. De kale bomen staken als zwarte skeletten af tegen de lichtgrijze lucht.
‘Net een negatief,’ zei zijn moeder van achter het stuur.
‘Wat?’ vroeg Joep.
‘Buiten. Een negatief. Van een foto.’
‘Wat?’ zei Joep weer, nu geïrriteerd. Wat was dit nu weer voor geklets? Negatief? Foto?
‘Normaal is de lucht blauw en zijn wolken wit en bomen bruin met groen, maar op een negatief van een foto is alles wat zwart of donker is licht en andersom. En zo ziet het er nu buiten uit.’
Joep snapte er nog steeds geen bal van.
‘Waar héb jij het over?’ zei hij, maar toen ving hij zijn moeders blik via de achteruitkijkspiegel op.
‘Ik begrijp het niet,’ herstelde hij zijn brutale opmerking.
‘Nee,’ zei ze. ‘Dat kan eigenlijk ook niet want jij kent alleen digitale foto’s. Maar vroeger,’ ze grijnsde naar Joep via de spiegel, ‘in de oertijd, maakten we op een hele andere manier foto’s.’
‘Hoe dan?’
Zijn moeder blies. ‘Tja. Hoe moet ik dat nou even snel uitleggen?’
Maar toen kwam het bord met hun afslag en ze zette de richtingaanwijzer aan en even later reden ze de afslag op.
‘Nou?’ zei Joep, toen zijn moeder stil bleef en alleen het geruis uit Saskia’s ipod te horen was.
‘O, ja. Het woord fotografie is afgeleid van twee Griekse woorden: fotos, wat licht betekent, en grafie… Nou alle woorden met grafie erin betekenen iets met schrijven. Fotografie is dus eigenlijk schrijven met licht. Je vangt licht op op speciaal papier wat heel gevoelig is voor licht.’
‘Wat een onzin,’ zei Joep. ‘Zo kun je toch geen foto maken?’
‘Met speciaal papier wel.’
‘Dus dan kun je gewoon een stuk papier ophouden en dan komt er een foto op.’
‘Nou, zó gemakkelijk is het nou ook weer niet, natuurlijk.’
‘Maar hoe werkt dat dan?’
‘Ja, jeetje. Dat is best wel moeilijk uit te leggen. Weet je wat? Vraag het morgen op school maar eens aan juf Joos.’
Joep blies minachtend. ‘Mooi niet,’ zei hij.
‘En net wou je nog weten hoe het werkt?’
‘Ik ben van gedachten veranderd,’ zei Joep. ‘Ik maak toch gewoon digitale foto’s. Veel makkelijker.’
Zijn moeder knipoogde naar hem via de spiegel en zei lachend: ‘Doe eens niet zo negatief.’
‘Ts,’ zei Joep verontwaardigd. ‘Jij begon er anders over, hoor.’