Volgens mij stond het ergens op een electriciteitshuisje met viltstift gekrabbeld: "Arregaddeba!". Begin jaren tachtig in de Voltstraat of aan de Broekhovenseweg. Het was een staaltje van prehistorische TIlburgse graffiti.
Voor mij past ‘Arregaddeba!’ in het rijtje klassiekers uit de geschiedenis van muur- en gevelbekalking te Tilburg. Want die waren er nogal wat in de oertijd van de graffiti.
Een kleine bloemlezing:
-‘Liever stoont dan gekroond’ (jaren zeventig, Bredaseweg, spelling van het woord stoned refereert duidelijk aan de carnavalshit ‘Stoont als een garnaal’ van Van Kooten en De Bie).
-‘Speculeren is voor heren die van kraken vomeren en kraken is voor snaken die van speculanten braken’ (Willem II straat, begin jaren tachtig)
-‘Overstekende pedofielen’ (verkeersbord van volwassene met kind aan de hand, jaren zeventig)
-‘De sleutel ligt onder de mat, Jan’ (Lanciersstraat, jaren zeventig, tot in jaren tachtig gehandhaafd)
Veel recentere voorbeelden van Tilburgse graffiti zijn te vinden in het onlangs verschenen ‘Sex, drugs & appeltaart’ van Jeroen Ketelaars (uitg. Code X), maar de voorbeelden die ik aanhaal stammen natuurlijk uit een tijd dat zulke dingen nog niet vastgelegd werden.
Zo moet ook ‘Arregaddeba’ zijn verdwenen voordat Jeroen Ketelaars verscheen. Bij het doornemen van zijn standaardwerk kwam het onlangs ineens in me op: ‘Arregaddeba’. Ik had er misschien in geen twintig jaar meer aan gedacht.
Goddank leverde Googlen niks op. Maar toen moest ik aan zo’n andere graffitiklassieker uit de jaren tachtig denken: ‘Kewi’s’. Daar werd destijds heel druk over gespeculeerd door onwetenden wat dat nou zou zijn. Ik herinner me zelfs vaag een artikel uit het Nieuwsblad van het Zuiden. Dat ook geen bevredigend antwoord bood.
Ik vroeg me af of Kewi’s misschien net zo’n graffitimythe was als die Killroy van ‘Killroy was here’. De verschillende verhalen die over de herkomst van Killroy rouleren zijn dermate talrijk dat de ruimte mij ontbreekt om daar nu op in te gaan.
Met een beetje googlen kwam ik er echter al snel achter dat Kewi’s een cultgroepje uit de jaren tachtig was, met als drijvende krachten KEes Maas en WIllem Wisselink. Ze hebben ooit een plaat uitgebracht op hun eigen label ("1000 Idiot Records") en toen ik op een E-bay-site een foto van de hoes zag kreeg ik nog een a-ha-erlebnis ook. Gewoon ’n bandje. En nog een echte, tastbare band ook. Als het nu een spookband was geweest zoals Sjek-Sjek & De Vloeikes had het nog iets van de magie uit mijn jonge jaren gehouden. Maar nu had ik de magie in een paar minuten weggegoogled.
Ik had mezelf een teleurstelling bezorgd door mijn nieuwsgierigheid bevredigd te willen zien. Toen dit tot mij doordrong ontglipte mij een hartsgrondig arregaddeba!