Een vaag ‘oh ja’-gevoel bekroop mij toen eergisteren de overlijdensberichten rond Billy Preston tot mij kwamen. Ik zag een neger voor me die iets met The Rolling Stones van doen had.
Teleteksten en googlen leverde echter op dat hij meer met The Beatles van doen had dan met The Stones. Hij had wel met beide groepen gewerkt, zo luidde een trotse tekst op zijn officiële site. Die overigens toen nog als laatste nieuws meldde dat Billy ‘guest performer’ was op de ‘season finale of American Idol’. Maar dat was eergisteren.
Al Googlend kwam ik erachter dat Billy Preston meegespeeld had als toetsenist op de Beatle-albums ‘Let it be’, ‘Abbey Road’ en ‘White Album’. De Joost Belinfante van The Beatles dus. Hij werd ook The Fifth Beatle genoemd. Maar hij was ook de schrijver van ‘You are so beautiful to me’, die grote hit van Joe Cocker. Dit nummer is in Nederland ook bekend door de legendarische verkrachting door Willem van Hanegem, die in de jaren zeventig en tachtig nog wel eens de zanger uithing.
Ik wist niet dat dat een Billy Preston-tekst was. En dat hij zowel de Beatles àls The Stones had bijgestaan wist ik ook niet. En doorgoogelend kwam ik op meer van dat soort schaduwactiviteiten: als jongen van 10 toetsenist bij Mahalia Jackson, later bij Little Richard. En hij had zelf ook wel de nodige hits gescoord maar geen een titel die me nog echt iets zei. De hits werden toch wel overschaduwd door zijn schaduwwerk.
Ineens zag ik de juiste link: Billy Preston was het Amerikaanse equivalent van Ton Leijten. En de Ton Leijtens en Billy Prestons uit dit vak laten de muziekwereld altijd veel na. Ook al weet lang niet iedereen van wie die nalatenschap afkomt.