Alsof er een bom was ontploft, het leken wel beelden op het Journaal vanuit een oorlogsgebied. Ik heb het over het pand op de hoek van de Spoorlaan en de Magazijnstraat, dat onlangs werd gesloopt. Ook het huisje op het adres Magazijnstraat 5 moest eraan geloven, zag ik meteen, al was ik daar al lang van op de hoogte. Een paar dagen later besloot ik in een licht melancholische bui om nog één keer terug te keren naar de plek waar de woning had gestaan.
Het huisje aan de Magazijnstraat 5 heeft niet lang een rol gespeeld in mijn leven; ik kwam er in totaal nog geen twee jaar over de vloer. Maar het was wel een cruciale periode. De eerste keer dat ik er binnenstapte, was op zondag 28 november 1999. Mijn toenmalige vriendin heeft er tot het najaar van 2001 gewoond.
Het was een oud huisje; ik meen dat het uit de jaren ’20 dateerde, maar ik kan me vergissen. Links in het kleine halletje was de deur naar de woonkamer. Achter de woonkamer bevond zich de keuken en daarachter het toilet en de douche, volgens mij een gebruikelijke indeling in typisch Tilburgse huisjes van vroeger. Vanuit het halletje leidde een trap naar boven en daar waren twee slaapkamers. Tot slot was er nog een langwerpige tuin.
Dat alles is nu weg, helemaal weg. Want de gemeente heeft grote plannen met het Pieter Vreedeplein en daar wordt de Magazijnstraat ook bij betrokken. Die krijgt in de toekomst de enigszins fantasieloze naam Pieter Vreedestraat. Met name in de hoek van de SP zijn daar kritische geluiden over te horen. ‘Waarom wordt de straat niet vernoemd naar een bekende Tilburgse vrouw?’, opperde iemand op de website van deze partij. ‘Ja, de Els Aartsstraat’, reageerde ik pesterig.
Het is donderdag 1 juni 2006 als ik voor het eerst sinds jaren weer in de Magazijnstraat ben. De afgelopen dagen haalde ik al allerlei herinneringen op aan de tijd dat ik hier vaak kwam: mijn kennismaking met Richard (die later een goede vriend van me werd), de allergrootste woede-uitbarsting die ik in mijn leven heb gehad, de Songfestivals die we met mooi weer in de tuin bekeken. In die tijd mocht je van de gemeente nog gewoon zonder vergunning je televisie buitenzetten.
Maar de belangrijkste herinneringen aan Magazijnstraat 5 hebben betrekking op mijn dochter, die hier de eerste acht maanden van haar leven heeft gewoond. Nooit zal ik met haar terug kunnen gaan naar de woning. Nooit zal ik tegen haar kunnen zeggen: "Kijk, dit was je eerste huis." Dat zijn zo wat dingen die deze donderdag in de Magazijnstraat door me heen gaan. Dramatisch? Nee hoor, absoluut niet, ben je gek? Maar wel jammer. Heel erg jammer.