Tjallingii

Maarten Pieter Tjallingii. Een naam waar de Jan Mulders onder de columnisten heel wat bij te associëren hebben. Iets met een tropische vogelsoort: de tjallingii. Zo een die zijn eigen naam roept. Maar Maarten Pieter Tjallingii is dus een wielrenner. Die afgelopen zondag de Ronde van België won. 

Het is een wat obscure ronde, de Ronde van België. Ooit ergens in de jaren tachtig of negentig in de mist verdwenen en sinds een paar jaar weer terug. Maar wel mooi op je c.v. Zeker voor een renner uit een wat kleinere ploeg.

Zoals Maarten Pieter Tjallingii uit de SKIL-Shimanoploeg. Ik had nog nooit van hem gehoord. Maar het is dus een Nederlander. Een Fries om precies te zijn. Al is hij wel in Australië geboren. Hij schijnt ook een Australisch paspoort te hebben, zo leerde een rondgang langs Google. "Halve landgenoot" noemt Mart Smeets zoiets wanneer het toevallig uitkomt. Maar Tjallingii is wel een Friese naam. Google geeft zo’n 245.000 vermeldingen van Nederlandstalige pagina’s waar Tjallingii in voorkomt.

Maarten Pieter Tjallingii komt oorspronkelijk uit het mountainbiken. Maar hij heeft op de weg stiekem al het een en ander gewonnen. Ronde van ’s Heerenberg, Ronde van Almelo, Rundum Rhede, maar ook de Ronde van Burkina-Fasso. Daar kun je bagatelliserend over doen. Maar het is wel een etappekoers. Het is wellicht niet de complete wereldtop die aan de start verschijnt of althans zeker niet de complete wereldtop in topvorm, maar een etappekoers is een etappekoers en in de Giro en de Vuelta verschijnen ook niet alle wereldtoppers op hun best aan de start.

En nu dus de Ronde van België erbij. Dat begint er op te lijken. Tjallingii droomt al van Pro Tour Teams. En dat zou hem ook wel gegund zijn. Maar het zou ook mooi zijn als het er niet van kwam. Dat die ene ontsnapping, die de basis van de eindoverwinning was, als een leuke toevalstreffer werd gezien en verder niks. Dat Maarten Pieter Tjallingii de boeken in zou gaan als de Roger Walkowiak van de Ronde van België.

Zijn leven en werken zijn tot nu toe trouwens ook al voer voor de Jan Mulders onder de columnisten. Maarten Pieter Tjallingii uit de SKLI-Shimanoploeg, de Australiër met het Friese paspoort die af en toe een criterium mocht winnen als de vedetten hun premies al verdeeld hadden en die excelleerde in uithoeken als Burkina Fasso. Aan de aandacht van de Rabobankploeg wist hij altijd te ontsnappen. Totdat hij per abuis de Ronde van België won. Zoiets.

Het zou trouwens wel een mooie line up zijn voor de Tourformatie van Rabobank over een paar jaar (want hij zal wel bij Rabo belanden): Thomas Dekker, Theo Eltink, Lars Boom, Kai Reus, Pieter Weening en Maarten Pieter Tjallingii. Mooie oerhollandse namen met Kai en Tjallingii als licht-exotisch klinkende Fremdkörper.

Op de site van de SKIL-Shimanoploeg kondigt Maarten Pieter in zijn biootje al zijn ongebreidelde aanvalsplannen aan. Duidelijk eentje die hogerop wil. En ook hogerop zal. Dat mogen wij graag zien.

Maar als hij over een paar jaar als Raborenner een Touretappe wint (zoniet de Tour zelf) zal dat toch niet de glans hebben van zijn overwinning afgelopen zondag. Tjallingii van de SKIL-Shimanoploeg die de Ronde van België wint is een jongensboekverhaal, Tjallingii de Raborenner die een grote overwinning behaalt is gewoon een goeie prof.

Carrièreplanning en mythevorming gaan nu eenmaal niet altijd samen.