Aanvankelijk zat hij bij de CIA of de FBI. Dat wil ik kwijt zijn. De pasjes die hij van de betreffende organisatie had zagen er in elk geval levensecht uit.Bovendien had ik hem één keer als geheim agent in actie gezien. Of althans er op uit zien trekken. Ik had hem in de pauze verteld over De Grote Diefstal die bij ons in de klas had plaatsgevonden: er was maar liefst vijfentwintig gulden ontvreemd. Hij greep onmiddellijk een walkie talkie uit zijn binnenzak, sprak tot een grote onbekende aan de andere kant van de lijn: ,,3-4-7-6-4-3, over!” en maakte zich met een ‘Bedankt voor de tip!’ uit de voeten. Het opwindende bestaan van een geheim agent leek echter geen levenslange bestemming. Toen ik hem op een reünie trof handelde hij naar eigen zeggen in aandelen. Bij een ontmoeting midden jaren negentig beweerde hij aan de KUB te studeren. Hij had alleen een MAVO-diploma, maar hij had met de directie van de KUB de mogelijkheden besproken. En de OV-jaarkaart die hij mij toonde oogde net zo betrouwbaar als zijn CIA- of FBI-pasje destijds. Enkele jaren geleden kwam ik hem weer tegen. Hij had een leren aktentas onder zijn arm. Zijn studie aan de KUB stond op een laag pitje daar hij inmiddels een onderneming runde in ‘internet retail’. Op de vraag wat hij dan precies verkocht sprak hij: ‘Alles!’ Hij zocht een kantoorruimte in Eindhoven. En een secretaresse. Die kostte hem weliswaar 40.000 Euro per jaar, zo niet meer, maar dat kon hij afschrijven als representatiekosten. Hij had echter weinig tijd om te praten omdat hij zijn bus moest halen. Een paar weken later kwam ik hem ’s avonds tegen met dezelfde leren aktentas onder zijn arm. Hij kwam net van zijn werk af. Hij was ‘supervisor bij een telephone company’. Zo volg ik al ruim twintig jaar zijn turbulente loopbaan. Wat hij momenteel doet zou ik niet weten. Maar als ik hem met zijn blikje Bavaria op dat bankje op het Koningsplein zie zitten, twijfel ik er niet aan dat er wederom iets groots op til is.
Geplaatst