JA MAAR JA, MAAR NEE (2) GOEDPRATERTJE eindigt met (wordt vervolgd). Dat betekent dat het ‘verhaal’ van hier weer verder loopt. Omdat u mijn column, vanwege mijn vakantie (Zagreb en verder) hebt moeten ontberen, een privaat verslagje van een tentoonstellingsbezoek. Het tentoon te stellen werk is de kunstenaars vooruit gereisd en Jasmina zit bij aankomst dan ook aan het bier. Ook al is het tien uur in de ochtend; het blijkt een misverstand te denken dat dat opmerkelijk is. Het heeft ook niets te maken met de spanning die in het museum heerst over de komende ‘NL selfportrait’ expo. Bier is heerlijk voor de dorst, ook in de ochtend. Dus fluks bestellen ook de Neerlandse artiesten hun koffietjes af om zich aan de pivo te laven.We ontmoeten de premier van Kroatie, met de minister van cultuur, die aangeven bij de opening te zijn, want niet alleen de pers heeft aangegeven dat de tentoonstelling ‘exciting’ moet zijn. De Nederlandse Ambassadeur legt uit hoe Jasmina haar nek uitgestoken heeft, maar het lijkt erop dat het vooral het vermeende ‘porno’-gehalte is dat de gemoederen teistert. Diverse landelijke teeveestations melden zich, kortom er is nogal wat gaande. Er zijn zelfs dreigementen geweest tot verstoring van de opening, maar alles zal zoals te verwachten met een sisser aflopen.
De sfeer is prima, de opbouw vordert gestaag, de belangstelling is groot en ook voor ons is het spannend en opmerkelijk de Nederlandse kunst door Jasmina’s bril te zien. We kopen opnieuw bloemen voor haar, maar deze keer staan ze uiteindelijk wel in haar huiskamer. Ze vertelt dat ze de tentoonstelling graag ook in Nederland zou tonen, benieuwd hoe wij allen zouden reageren op de visie van een buitenstaander op ons. Wij leggen uit dat wij niet zo gediend zijn van de kijk van een ander. We hebben het al zo druk met het buitenland, we beseffen dat dat een leugen is. Immers we zijn natuurlijk uiteindelijk alleen maar…..
Cees Krijnen en zijn moeder openen met een performance de tentoonstelling. Het is druk. De Nederlandse ambassade heeft voor Bavariabier gezorgd en hapjes. De premier komt inderdaad, maar te laat, zodat de performance van Cees over moet. Iedereen wil op de foto met Cees of liever nog met zijn moeder en twee dagen later, van binnenuit, en het heeft geen enkele relatie met de expositie, en het lijkt in niets op de oorlog, die immers tien jaar voorbij is, wordt er in de Engelse ambassade, 50 meter verderop, een aanslag gepleegd.
De nacht na de opening (in Zagreb sluit alles om 23.00 uur) zitten we nog even op een terras met een aantal kunstenaars en medewerkers van het museum en de meesten zijn dronken en zeker Jasmina en we proosten en we eten de lekkerste broodjes van Zagreb en we worden allen met een kater wakker, hoewel Cees en zijn moeder dan alweer in het vliegtuig naar huis zitten. En dan begint onze vakantie. (wordt vervolgd)
Geplaatst