WIEWAZDA MIET ?

Tijdens de Tilburgse Kermis komt onze stad in aanmerking voor de titel “Leukste stad van Nederland”. Niet voor niets is de kermis een traktatie met een eigen kermismonument. Een bronzen paard – afgietsel van een houten kermispaard – dat op initiatief van Jan Melis en Paul Spapens gegoten is door Van Melis Gieterijen. Het ‘ontwerp’ is van Wooddesign kermisattracties. Het paard staat sinds 1998 te pronken op het NS-plein. Dat is een soort zitkuil met autoparking en dit jaar uitgeroepen tot een van de hoogtepunten van het traditionele volksvermaak. Niet in het minst omdat de 7e editie van Kunst, Kitsch en Camp ondanks de budgettaire malaise op een achterafje bij het plein de attractie WAWAZDA op de planken bracht.De 9 meter hoge raad-u-maar-WAWAZDA-lichttoren van de kersverse Stichting Leonard en Jeroen trok groot publiek en zelfs de aandacht van kermisexploitanten die altijd op zoek zijn naar nieuwe attracties. Ruud Vreeman, onze burgemeester, heeft zo bleek op de openingsavond een scherp observatievermogen en was dan ook een van de eerste prijswinnaars. Hij won een vouwstoel die hij onverwijld in handen stelde van Tilburg Cowboys. Die hadden zich vooraan genesteld in de ambtelijke kermisloge ter hoogte van het stadhuis met een caravan die was ingericht als ruilbeurs voor winnaars van verkeerde prijzen. Ook daar de warme aandacht van een enthousiast publiek en van uitbaters die wilde weten hoe het aan te leggen met het kermisteam om volgend jaar ook hun tenten op te kunnen slaan zonder staangeld te betalen.

Ernest Potters verdient volgens mij een standbeeld. Want het is onvoorstelbaar dat, nadat Kunst, Kitsch en Camp vanwege onverklaarbare reden na zes jaar uit de gratie is geraakt bij de kermiswethouder, de poorten van het voormalige kunstuitleengebouw toch geopend konden worden met WAWAZDA als hoogtepunt. Inmiddels heb ik al contact opgenomen met Simon Haen, geestelijke vader van veel beweeglijkheid, om een afgietsel te maken van Ernest in de uitrusting van Don Quichot van La Mancha en Van Melis Gieterijen te vragen voor het bronswerk. Vervolgens kermispaard en ‘Don Quichot’ samen te voegen tot een ruiterstandbeeld op hobbelmechaniek als evenbeeld van het onbeweeglijke tweedehandsje dat op de Heuvel staat. Jawel, het standbeeld van Willem II dat Tilburg in 1924 voor een habbekrats overnam van Den Haag.

Als het aan de wethouder van cultuur ligt, houdt het eerbetoon met Kunst in de Openbare Ruimte niet op. Ons aller Miet van Puijenbroek, de wethouderslegende van Tilburg, zal als het aan de speciale begeleidingscommissie ligt, vereeuwigd worden met een heus standbeeld. De ‘Wilhelmina’ die in Den Haag staat, was niet meer te koop. Anders had enkel het wisselen van de kop uitkomst kunnen bieden. Hugo Backx fungeert als voorzitter van de commissie waarin op zijn verzoek Wilbert van Herwijnen, oud wethouder van cultuur, Paul Spapens, journalist en kenner van lokale folklore en Ton Wagemakers, directeur van het Nederlands Textielmuseum Tilburg, zitting hebben genomen. Maar liefst vier Tilburgse beeldhouwers (man of vrouw) staan op de nominatie om het standbeeld te vervaardigen. Wie dat zijn, mogen we niet weten. Zelfs KORT niet.

Volgens de ambtenaren, zo bleek uit een recent gehouden onderzoek onder de ambtenaren, kan 5 % van de politici als corrupt worden bestempeld. Van de ambtenaren zelf wordt 3,5 % als zodanig verondersteld. Tilburg heeft 39 raadsleden, 6 wethouders en 1 burgemeester. Dat is samen goed voor 46 lokale politici. Als de ambtenaren de corruptiegraad goed hebben ingeschat, moeten er dus gemiddeld genomen een tweetal politici in Tilburg niet te vertrouwen zijn. Het aantal onbetrouwbare ambtenaren loopt volgens de eigen categorie zeker in de tientallen. Een kwestie van zelfkennis.

Het staat vast dat Miet van Puijenbroek alle collega-politici in heden en verleden met straatlengten voorsprong verslagen heeft als het gaat om eerlijkheid, oprechtheid, medeleven, betrokkenheid en bezieling. Buiten de burgemeesters die allen in een portret zijn vereeuwigd, zijn er geen Tilburgse politici die kunnen bogen op een openbaar eerbetoon dat verder gaat dan de zilveren legpenning van de stad. En zo kunnen we concluderen uit de Tilburgse lintjesregen van vorig jaar, speelt bij Koninklijke onderscheidingen eerlijkheid en oprechtheid ook niet altijd een doorslaggevende rol. Terecht dus dat Miet in de gedaante van een abstract-figuratief beeld zal gaan verschijnen op het voorterrein van het Nederlands Textielmuseum, waarvoor Miet destijds de basis legde als wethouder van cultuur.

Nu maar hopen dat het beeld groot genoeg wordt zodat er voldoende ruimte is voor de andere wethouders van cultuur om in haar schaduw te kunnen staan. Blijft de vraag wie van de vier opvolgende wethouders het dichtste bij mag staan. Haar protégee Wilbert van Herwijnen ? Haar opvolger Jan Timmermans, spijt op tante van de Tilburgse Kunststichting ? Ad de Wolf, culturele tussenpaus ? Of Hugo Backx, de man met veel geheimen en de rokende stekker nog in de hand ?

Jammer dat in het onderzoek onder ambtenaren geen schaal is opgesteld van niet corrupt tot een beetje corrupt, een beetje veel corrupt en een beetje heel veel corrupt. Dan zouden we nu kunnen vast stellen wie het ideaal van Miet het dichtst weet of heeft weten te naderen. Die mag dan het dichtste bij staan. Misschien toch nog een keer WAWAZDA op laten bouwen op het stadhuisplein. Het wethoudergevolg één voor één vertikaal door de stortkoker langs laten komen, zodat Miet vanuit de hemel kan raden WIEWAZDA !