Geen winnaarstype

De interactieve tourspelletjes op het wereldwijde web zijn weer lekker confronterend dit jaar.Als Tourliefhebber mag ik graag het web afsurfen voor een aardig Tourspelletje.
Zo heb ik enkele jaren op rij meegedaan aan een Rabobankcompetitie waarbij je een eigen ploeg kon samenstellen door spelers te kopen en te verkopen al naar gelang hun (te verwachten) prestaties en de aard van de etappe. Bij vlakke ritten kocht je zoveel mogelijk sprinters, bij bergritten zoveel mogelijk klimmers enzovoort.
Als je renners goed presteerden stegen ze in waarde en steeg ook het kapitaal van je ploeg.

In den beginne waande ik mij een speculantje van heb ik jou daar als ik aan het einde van de rit weer een paar miljoen meer verdiend had. Maar er waren nog zo’n slordige twintigduizend voor mij die veel meer geld binnenhaalden. Zo bleef mijn équipe altijd ergens aan de onderkant van de middenmoot hangen.

Dit jaar wilde ik het eens wat simpeler houden in de overbrugging tussen de uren die mij van een volgende etappe scheidden.
Op de Tourwebsite van de NOS stuitte ik op een tijdrit waarbij je je renner met de cursor zelf besturen moest.

Pijltje naar boven = rechtdoor, pijltje naar beneden = remmen, pijltje naar links = draaien naar links, pijltje naar rechts = draaien naar rechts…Moest allemaal wel lukken.

Dus niet. Mijn renner belandde voortdurend in de berm, reed toeschouwers aan of botste tegen de vangrail. De schade die mijn fiets daarbij opliep was zo enorm dat ik nooit het einde van de wedstrijd haalde. Die ik toch al hopeloos verloren had gezien de tussentijden van andere deelnemers tot op heden.

Na enkele vergeefse pogingen moest ik concluderen dat ik als renner een volkomen ongeleid projectiel was dat erg kort door de bocht ging en voortdurend van het padje raakte.
Een fijne spiegel van mijn ziel kortom.
Nijdig zette ik mijn pc uit en ging ik naar de Avondetappe kijken.