In Nederland geldt Peter Roozen als de ultieme VIP-jager: duizend maal liefst ging hij met een VIP op de foto. Zonder meer een officieus wereldrecord. Maar in de spelonken van het internet bivakkeert momenteel iemand die hem dat record wel eens zou kunnen gaan ontnemen.Ruim een jaar geleden verscheen van mijn hand ‘Mijn ontmoetingen met 1000 VIPs’ een biografie over Peter Roozen die een soort semi-BN’er werd door met duizend prominente personages op de foto te gaan.
Om al die VIPs voor een foto te strikken is Peter werkelijk door roeien en ruiten gegaan. Hij las zelfs de complete telefoonboeken van Amsterdam en het Gooi om aan zoveel mogelijk adressen van BN’ers te komen.
Met grote regelmaat toog hij met name naar Amsterdam om daar van acht uur ’s morgens tot acht uur ’s avonds adressen af te struinen en voortdurend door de P.C. Hooftstraat te surveilleren. Want daar doet ’n beetje BN’er immers z’n boodschappen. Tijd om iets te eten of te drinken gunde hij zichzelf tijdens de jacht niet, want dan kon hij wel eens iemand mislopen.
Peter’s VIPjagerij en de daaruit voortspruitende collectie die de meest uiteenlopende nationale en internationale coryfeeën bevat (van Willy De Ville en Ivan Lendl tot André van Duin en Peppi van Kokki) bracht hem veel media-aandacht, een expositie en uiteindelijk dus ook een heuse biografie.
Deze biografie had de kroon op Peter’s werk moeten worden. Maar helaas, alle landelijke media-exposure ten spijt werd het boek, ondanks tal van onthullingen over tal van beroemdheden, bepaald geen kaskraker.
Het Story- en Privépubliek kon de link met hun favoriete leesonderwerp niet leggen en vele boekhandels wilden het bij voorbaat al niet inkopen.
Zo werd mijn meest bizarre project ooit meteen ook mijn grootste flop ooit. Ofschoon ik de enige was die er nog een behoorlijke gage aan overhield.
In elk geval kan Peter terugkijken op ruim dertien jaar verkeren temidden van de VIPs waar hij zo graag bij had willen horen. Peter’s eigen artiestencarrière behelsde immers weinig meer dan een marginaal bestaan als bandparodist in het Brabantse bruiloften- en partijencircuit.
Bovendien kan Peter zich beroemen op een officieus wereldrecord: na intensief googelen had ik als Peter’s persoonlijke biograaf uitgevonden dat hij van alle VIPjagers ter wereld hoogstwaarschijnlijk de absloute recordhouder moet zijn. Niemand anders dan Peter Roozen stond met duizend VIPs op de foto.
Dat record zou echter wel eens kunnen gaan sneuvelen. De in New York woonachtige Jeremy Zorek staat momenteel immers met bijna honderd Amerikaanse VIPs op de foto. Inderdaad: nog geen tiende van de Peter Roozen-collectie.
Maar Jeremy’s geboortedatum is 30 maart 2002.
En bijna honderd VIPs in nog geen drie jaar…Als Jeremy deze curve volhoudt is hij rond zijn dertigste levensjaar Peter Roozen wel gepasseerd.
Jeremy Zorek is een project van zijn vader, die min of meer werkloos thuis zat (Jeremy’s moeder werkt, vader past op Jeremy) en daarom besloot om met zijn zoontje op VIP-jacht te gaan.
In minder dan drie jaar tijd werden onder meer Madonna, Jamie Lee Curtis, Michael J. Fox, Pierce Brosnan, Robin Williams, Sarah Ferguson, Gene Hackman, Cynthia Nixon en Sarah Jessica Parker gestrikt.
Alle veroveringen van Jeremy staan op diens site waarop Jeremy’s vader bij monde van zijn zoontje vertelt over de totstandkoming van alle foto’s.
Ook heeft Jeremy inmiddels zijn eerste TV-optreden achter de rug in de Wayne Brady Show op CBS. Jeremy hoefde niet veel meer te doen dan op een stoel zitten en wezenloos voor zich uit te staren terwijl zijn vader er duchtig op los snoefde, maar daar gaat het niet om.
Het is allang niet meer belangrijk waar de mensen je van kennen. Dàt ze je kennen is al genoeg.
Al is het dan van het meeliften op andermans bekendheid.
Voor mij is Peter Roozen altijd de ultieme verpersoonlijking van dit bizarre fenomeen geweest. Maar met Jeremy Zorek is er een nieuwe sterrenjager aan het firmament verschenen.
Jeremy is de overtreffende trap in de Peter Roozen-branche: waar Peter Roozen ooit zelf nog voor deze bizarre hobby koos, werd Jeremy er vanaf de wieg al in getraind.
Bij het bekijken van Jeremy’s site denk ik dan ook aan de vermaarde uitdrukking “Only in America…”
Iets zegt mij dat die gedachte niet lang meer opgeld zal doen.