In Stadsnieuws (van woensdag 30 november) laat Huib Stam van Uitgeverij Nieuwland weten dat het boek De moord op Marietje Kessels- Waarom de ouders moesten zwijgen van nicht Godelieve Kessels wordt verfilmd. Producenten zijn bereid om € 3 tot 5 miljoen in het project te steken. Wat ik me dan afvraag: hebben zij dit boek wel gelezen?
Ik wel, en daarna bekroop mij een gevoel dat kernachtig is samengevat in de titel boven dit stukje. Het gaat me met name om het hart van het boek, het amechtige, quasi-spirituele en – volgens mij vergis ik me hierin niet – grotendeels uit de duim gezogen verslag van Godelieve Stremmelaar-Kessels.
Kijk. In haar oprechte intenties geloof ik. Niet voor niets draagt ze haar werk op ‘aan mijn lieve vader Mathieu Kessels (1896-1971), die onnoemelijk heeft geleden onder de tragedie die zijn zus Mia trof’. Niets tegen in te brengen. Maar het verhaal dat er uiteindelijk ligt is slecht geschreven, onwaarschijnlijk, onsamenhangend en véél te lang. Waar is de redacteur die hier zo veel goed werk had kunnen doen? Zowel Mia als Matthieu Kessels worden neergezet als halve heiligen, met de gevoeligheid en het inzicht van de kleine Christus en zijn broertje. Mia ‘voorvoelde’ dat ze zou sterven, en wist ook gelijk wie de hand aan haar zou slaan. Wat is dit: hypersensibiliteit, helderziendheid of gewoon New Age-prietpraat?
Moordhoek
Bij lezing liet één gevoel mij niet los. Godelieve Kessels heeft de schitterende, van hoog niveau getuigende ‘Reconstructie’ van Ed Schilders (uit zijn boek Moordhoek) overgetypt en aangevuld met eigen verzinsels. Ook bij haar spiegelt Mia zich in de zwarte ruit, omdat ze zo trots is op haar lange haren. Het thuis achterlaten van het kinderpetje – bij Schilders nog zonder reden – wordt door Godelieve Kessels geduid. Het is Mia’s signaal aan Matthieu: meisjes mogen de kerk niet in zonder hoofddeksel ergo ik ga niet naar de kerk ergo je hoeft niet bang te zijn dat ik daar vandaag word vermoord en verkracht. Het mooie van Ed Schilders: hij ziet Marietje tenminste zoals ze is: een gewoon kind van 11. Marietje is geen heilige, maak dat dan ook niet van haar.
Oproep
Ten slotte één oproep aan de producenten, of eigenlijk twee. De legende van Marietje Kessels verfilmen is een schitterend idee, ook al gezien de actualiteit van misbruik door RK-geestelijken. Maar baseer u daarbij toch alstublieft op het al genoemde Moordhoek, een boek dat vanaf het motto van William Wordsworth tot aan de laatste regel afschrikt en ontroert. Verder snap ik dat u Marc Marie Huijbregts wilt binnenhalen. Dat is een bekende Tilburger. Maar geef toe: deze levendige en warme persoon casten als pastoor George van Zinnicq Bergmann? Raar. Ik denk dat Marc Marie een schitterende Johannes Jongbloets zou neerzetten; de kleine, goeiige en gebroken kroongetuige. Ik denk vaak aan deze man.
Reacties
Eén reactie op “Marietje alwéér verkracht”
Dag Frank,
Enige twijfel bij het verhaal van Godelieve Kessels is zeker mogelijk, maar de titel van je stuk vind ik nogal suggestief , om niet te zeggen obsceen.
Het gaat hier om een gevoelig onderwerp, en ook om een wandaad die nooit is opgehelderd, en waar de geur van een doofpot omheen hangt.
Vooral dat laatste is storend en onverteerbaar, en hetgeen waar Marietje Kessels het slachtoffer van is geworden.
Joop Moerkens