‘Nieuws’ en feiten rond dreigende huisuitzetting Henk Kuiper

gastbijdrage: artikel ‘Comité Eerherstel Lindeboom’

Beleven we in Tilburg straks de sensatie dat de eerste en enige echte Groene Sinterklaas van Nederland vlak voor Sinterklaas uit zijn huis wordt gezet? In de publiciteit zijn alle obstakels al uit de weg geruimd. Maar het door Omroep Brabant en Brabants Dagblad neergezette beeld strookt totaal niet met de werkelijkheid. Daarom publiceert ‘Comité Eerherstel Lindeboom’ hier dit artikel voor lezers die straks na de huisuitzetting toch meer willen weten over de werkelijke achtergronden en hoe het zover kon komen met de Sinterklaas achter het cadeautje destijds van de brievenbussticker ‘geen reclame’.

Onder onze oude naam ‘Lindefonds’ en mede ondertekend door diverse betrokken Tilburgers ontving aan het begin van het feestjaar 2009 het Brabants Dagblad van ons een uitvoerig schrijven. Het werd hier integraal gepubliceerd (zie ‘Eerherstel Lindeboom?’ deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6, deel 7, deel 8). De krant echter besteedde er geen enkele aandacht aan. Mede daarom werd het dit jaar nog eens door Henk Kuiper aan de krant aangeboden samen met een dik dossier met verdere informatie en onthullingen. “Daarmee kan jaren de voorpagina gevuld worden”, zo gaf hij daarbij aan. Maar de krant schreef nergens over, voerde Henk Kuiper zelfs ten tonele met meningen die juist totaal niet de zijne waren. Zodoende besloot de bekendste analyticus van Tilburgse reclame- en campagnepraktijken om een paar zaken uiteindelijk dan maar op de Heuvel te publiceren bij de moderne versie van Tilburgs oude publicatieboom. Van een paar verzwegen nieuwsfeiten kon de bevolking dan toch nog kennis nemen, bij de ingang van de fietsenkelder zelfs in de vorm van een speciaal gedicht. De dode boom werd zo toch levend middelpunt van gesprek, plek van overpeinzing en ontmoeting. Maar gemeentelijke actie maakte daar snel een eind aan. En in schril contrast tot destijds de kruikenzeiker kwam er inhoudelijk ook nu weer totaal niets in de krant. Integendeel (zie 1 oktober column BD bladzij 26). Uiteindelijk besloot Henk Kuiper toen serieus te kiezen voor het aandachtsmiddel van zich desnoods uit huis laten zetten.

Huisuitzetting
is voor Henk
Kuiper nabij

Bovenstaande kop echter hakte op 13 oktober als het ware de naam Henk Kuiper al in tweeën en blies zijn uiterste aandachtsmiddel helemaal op tot het eigenlijke nieuws. Maar ook volgens Henk Kuiper is het volkomen logisch dat iemand die zijn huur niet betaalt uit huis wordt gezet, is dat geen nieuws. Met het aandachtsmiddel werd zo de aandacht juist afgeleid. Want wat probeert Tilburgs bekende onderzoeker van reclametechnieken en campagnepraktijken al jaren in de aandacht te krijgen en zou nu toch eindelijk eens door moeten klinken in de normale voorlichting en berichtgeving! De eigenlijke feiten achter alle als ‘nieuws’ gebrachte betaalde reclame; de journalistieke praktijk die begin jaren ‘90 al meervoudig werd veroordeeld (Reclame Code Commissie dossier DM 93.7576); de gemeentelijke samenwerking daarna met de veroordeelde reclamemakers; de acties daarna juist tegen Henk Kuiper; de enorme naar hem toegebrachte schade en het feit dat de gemeente weigert ook maar enige schadevergoeding te betalen. Maar over dat alles lazen we juist helemaal niets. Precies zoals over onze, mede namens Henk Kuiper, in 2007 al ingediende schadeclaim van 250,000 euro (waar toen ook al geen enkele betaling op volgde) . En voor zover dan nog gewag werd gemaakt van de door Kuiper ingediende rekeningen lazen we dat het achteraf nog zou gaan om de inzet voor de Lindeboom.

Maar wat zijn alleen al rond dat genoemde detail de feiten!
Henk Kuiper heeft juist nooit een rekening ingediend, betaalde zelf het jarenlange archiefonderzoek, de investeringen om in een boek de spectaculaire onderzoeksresultaten te publiceren, zijn andere publicaties, tentoonstellingen enzovoort. Ook alle voor zijn boek benodigde kostbare kopieën van archieffoto’s en archiefdocumenten. Hij bleef Sinterklaas spelen. Maar hoe is op zijn cadeautjes gereageerd!

Aanhoudende acties

De kern van Kuipers boek ‘Tilburg vijf eeuwen rond een heilige Linde’ (én ook de aanleiding daartoe) is het onmiskenbare gegeven dat Tilburgs eeuwenoude Levensboom – zij het krankzinnig toegetakeld – biologisch gezien nog altijd leeft, genetisch geen gen is veranderd, zelfs uit de laatste nog achtergebleven wortels gewoon doorgroeide en een schitterend verhaal blijft vertellen.
Van mirakelse overlevingskracht. Maar die boekinhoud en boodschap van ‘leven’ moest naar het publiek blijkbaar meteen met alle geweld vertaald worden met “dood”, ‘al lang afscheid genomen’ enzovoort (BD 21 april 2000, daags na de boekpublicatie)! Als Lindecomité werden we eerder en ook hierna geconfronteerd met dusdanige acties en anti Lindevoorlichting (of juist géén voorlichting!) dat we in februari 2009 omtrent de plannen voor de nieuwe Heuvel nadrukkelijk waarschuwden en aan de bel trokken. “We zijn benieuwd naar uw reactie”, zo besloten we onze alarmbrief naar de gemeente, maar we hebben nooit een reactie gekregen. Er is nooit gereageerd op het in acht afleveringen ook hier gepubliceerde ‘Eerherstel Lindeboom?’ deel 1 deel 2 deel 3 deel 4 deel 5 deel 6 deel 7 deel 8 
En zo gebeurde inderdaad waar we zo nadrukkelijk voor hadden gewaarschuwd:
het zonder enige uitleg en betekenisgeving ‘dumpen’ van stekken die in de praktijk inderdaad bedoeld leken om geen ander verhaal te vertellen dan dat de Lindeboom toch echt “dood” was, is en altijd zal blijven. Zie op deze website ook de reactie op onze brief van Henk Kuiper. Er gebeurt precies wat hij voorspelt!
“Definitief afrekenen met de lindeboom”, zo bleek inderdaad de geheime agenda op het gemeentehuis achter de nieuwe Heuvel die o zo groen zou worden. De ons beloofde Lindeboom als “hart”, “centraal”, “in het midden” en “in de hoofdrol” ging in werkelijkheid zelfs meters naar de zijlijn. En ook daarover niets in de krant. Ook niet waarvoor de Linde moest wijken en wie de verantwoordelijke activisten waren. Hadden die soms óók het BD met reclamegeld ingehuurd voor hun zogenaamde ‘citybranding’ (T), ofwel de reclamestrategie om in Tilburg af te rekenen met de Lindeboom en in plaats daarvan zaken in de commerciële sfeer centraal te stellen en in de markt te zetten als “ziel”, “identiteit”, “hét symbool van Tilburg” enzovoort?

In die campagnecontext ook de presentatie naar het grote publiek van de uitermate belangwekkende ontdekking en conclusie in Kuipers fraaie Lindeboek van
“oudste Vrijheidsboom van het land”. Daags na de boekpresentatie de vertaling:
“boom was pro-Duits” (BD 21 april 2000, vlak voor Koninginnedag, Dodenherdenking, Bevrijdingsdag)! En dat dan zelfs met een grote kop! Hoe haal je het in je kop! Met wat voor campagne ben je dan bezig! Totale omkering van wat de schrijver schrijft en heeft ontdekt. En dan zogenaamd als bewering en conclusie van de auteur zelf die al dat soort rare Linde (en zichzelf) omlaag halende totale omdraaiing van de feiten dan blijkbaar ook zelf in de krant niet meer mag corrigeren. Zelfs niet via een ingezonden briefje. Was met het kappen van de Vrijheidsboom tegelijk een stuk vrijheid gekapt?

Bewuste symbooldestructie

Uit de dikke gemeentelijke geschiedschrijving (‘Stad met een levend verleden’) werd uit de tekst van auteur Ton Thelen alles geschrapt over de Lindeboom, ofwel alles wat daarvoor Henk Kuiper had betiteld als “levend verleden” en ook letterlijk nog leefde! Zelfs via de voetnoten mocht Tilburg niet meer op het spoor komen nog van zijn Tilia. En vooral niet de Tilburgse geschiedschrijving rond de Linde.
Een bronverwijzing bij terloops in hoofdstuk 6 toch nog genoemde betalingen in de 17de eeuw voor Lindeonderhoud correspondeert achter in de bronverantwoording met een hiaat. Een noot (139) is daar ‘zomaar’ weggevallen! Een verwijzing naar het boek van Henk Kuiper werd op het laatst nog gewist. Een boek met toch allemaal nog nooit eerder gepubliceerde informatie en historische gegevens over Tilburg. Waar ben je dan als gemeente mee bezig! Wat voor waarden en normen propageert een overheid die op deze manier Tilburgs eeuwenoude symbool van hoogste waarden en normen zelfs wist uit de geschiedschrijving? Alsof vooral is gekapt met die eeuwenoude waarden en normen! Alsof je voortaan de gemeente bij wijze van spreken zou kunnen inhuren om een oude Oranjeboom speciaal te kappen op de verjaardag van de kroonprins ter meerdere promotie en consumptie van ‘Kroonprins der Pilseners’, ofwel Oranjeboombier. Alsof de duivel bij wijze van spreken met de gemeente een contract zou kunnen sluiten om de ziel van de stad te ‘kappen’ om vervolgens de gemeente al bij de kap de bevolking te laten trakteren op zijn voortaan als ‘ziel’ te consumeren brouwseltje.

Het Lindeboek werd vervolgens ook volledig geweerd in de leeszaal van het Archief, het Stadsmuseum, het Informatiecentrum en vooral ook bij de gemeentelijke VVV. Een aan de VVV aangeboden ‘Lindebomenfietstocht’ kwam pas in de winkel in een eigen VVV versie waaruit alles over de Lindeboom was geschrapt en vervangen door gesponsorde informatie over onderweg te kopen en te nuttigen hapjes, drankjes enzovoort. Uit aangeleverde tekst voor een groene stadswandeling zelfs onder Kuipers naam weg met de betekenis nog gevende Lindetitels “Vrijheidsboom” en Oranjeboom”. En tot wat voor voorlichting leidde het reclamegeld bij T 2009!
Al bij de kap van de Linde in 1994 in één en hetzelfde gemeentelijke persbericht “Schrobbelèr” met een hoofdletter en in weerwil van historie en traditie “linde” met een kleine letter. En daarna niet eens meer boom, maar zelfs “struik”, in de media resulterend in “kleine struik”, “stomme struik” en zo verder met de Tilburgse symbooldestructie.

En in hoeverre mogen we nog horen dat wat betreft de naam Tilburg de meeste argumenten nog altijd pleiten voor de herkomst tilia/lindeboom? Na de Lindeacties van ‘Tilburg Moderne Industriestad riep Kuiper in zijn boek op om de nadruk weer als vanouds te leggen op het zo betekenisvolle Til, weer trots te zijn op TILburg.
En hoe werd er toen gereageerd! We kregen de actie en campagne T.
Na het verschuiven van de aandacht naar ‘Moderne Industriestad’ werd nu de aandacht van ‘Til’ verlegd naar alleen nog de T.

Rekeningen

Om de weg te effenen voor de acties om de Lindeboom te kappen werd Henk Kuiper als Tilburgs grootste lindekenner – en zich als waarschijnlijk geen ander bewust van het leven en de regeneratie in de oude stam – door de gemeente zo negatief mogelijk afgeschilderd. Ook toen al zag hij zich genoodzaakt tot uiterste aandachtsmiddelen en die werden ook toen al in de publiciteit gebracht als alleen maar doel op zich (en zelfs nu nog, zie Omroep Brabant). In het verlengde daarvan werd door de gemeente zelfs openlijk naar de media (en daarin verder doorklinkend) over de Tilburgse stadsbioloog gesproken in termen als “totaal niet deskundig”, “schizofreen”, “zich presenterend als bomenkenner”, “verzint het schrijven van een bomenboek om nog serieus te worden genomen ook” (‘Utrecht bomenstad’), “absoluut niet serieus te nemen”. En die beeldvorming ook jarenlang naar de gemeenteraad. De door de reclameanalyticus onthulde campagnes bestonden als het ware niet, laat staan reclamepraktijken veroordeeld zelfs door de Reclame Code Commissie. Nee, Kuipers nuchtere analyses van reclame- en campagnestrategieën werden vertaald als zelf bedachte ‘complotten’ van een ‘complottheoreticus’. En wat gebeurde daarbij met Kuipers originele brieven? Soms waren ze na kopiëren voor de raadsleden nauwelijks nog leesbaar. Of essentiële passages werden gewoon weggelaten. De raadsvoorzitter probeerde vorig jaar de beeldvorming krampachtig nog in stand te houden door de Tilburgse schrijver en kenner van de stadsnatuur als een of andere bedenkelijke “activist” gewoon de raadszaal uit te sturen.
Naar aanleiding van de gemeentelijke vertaling vroeg hij de raadsleden om een passage uit zijn originele brief nog eens te lezen. Later bleek dat die passage in de kopieën naar de raadsleden was weggelaten!! En op alle mogelijke manieren zijn zo alle inspanningen van Henk Kuiper jarenlang getorpedeerd en teniet gedaan. Nauwelijks nog met een pen te beschrijven. Zie ook weer de recente acties richting media en de beeldvorming vervolgens via BD en Omroep Brabant.

Op een gegeven moment is dan toch echt de maat vol. Kuiper ging heel serieus naar de gemeente schadeclaims indienen, stuurde uiteindelijk meer dan dertig heel duidelijk gespecificeerde rekeningen. Wat betreft de Lindeboom niet voor zijn inzet, maar voor de jarenlange aan zijn inzet moedwillig toegebrachte schade, de tot op de dag van vandaag aanhoudende acties in de sfeer van torpederen en saboteren.
En precies zo voor het torpederen van zijn inzet voor stadsbomen in het algemeen, voor de hele stadsnatuur, zijn pogingen om bedenkelijke reclamepraktijken te stoppen of minstens aandacht te krijgen voor het feit dat wat we in Tilburg meemaken op het gebied van berichtgeving, voorlichting en campagne al vóór ‘Tilburg Moderne Industriestad’ meervoudig werd veroordeeld en ook nog weer eens – zonder dat daarover ook maar iets bekend werd gemaakt – in 1998 (DM 98.0466).

“Het gaat om op deze site duidelijk door mij beschreven zaken die niet meer te accepteren zijn en mij en al mijn inspanningen enorme schade hebben berokkend”, aldus Henk Kuiper.
“Maar de gemeente”, zo verklaart de zogenaamde ‘activist’, “wil met alle geweld kennelijk door kunnen gaan met haar campagnepraktijken en acties tegen mij en ligt nu blijkbaar op een soort ramkoers, weigert ook maar één rekening te betalen.
Met het kappen van het symbool van hoogste waarden en normen is kennelijk zelfs gekapt met de norm van het normaal betalen van rekeningen en volkomen terechte schadeclaims. Maar als de gemeente zo ver wil gaan dat ze zelfs weigert om de door haar wanbetaling veroorzaakte huurschuld te betalen dan kies ik ervoor om me desnoods uit huis te laten zetten en als permanent protest en alarmsignaal voortaan op straat te staan.”

Voor overzicht per onderwerp (met links) van Henk Kuipers stukjes van 2006 tot 2010 zie weblogoverzicht: A tot G , G tot M, M tot S en T tot Z.