Wellicht word ik vannacht van mijn bed gelicht, daarom nog snel hier een gedicht.
De nu tamelijk stille Cees van Raak had hier april/mei elke dag een bijdrage, dus respecteer svp de geconcentreerde productie nu van de binnenkort weer uitgezeurde HK. Ook al is vergeleken met de verbluffende productie toen van onze stadsdichter mijn gedicht natuurlijk van een totaal ander kaliber. Professioneel vakwerk is toch andere poëzie dan amateuristische rijmelarij. Mijn gedicht was zelfs nog minder dan een platgetrapt bierblikje. Ja, minder nog dan de achtergebleven repen plakband.
Die mochten bij de ingang van de fietsenkelder rustig wél op de wanden blijven zitten, maar niet deze vunzige, daar opgeplakte rijmerij. Ook verfraaiing met oude foto’s en ansichtkaarten en lux alles mooi plastificeren veranderde daar niets aan.
Het werd als zijnde afval door het BAT allemaal verwijderd. De troep kon daar niet worden getolereerd. Maar ach, ik plaats hier wel vaker niet te tolereren vunzigheid. Dus niet getreurd, het gedicht hier nu op TilburgZeurt. Deze zomer voor het eerst gepubliceerd, precies op de plek waar volgens Collegebesluit uit 1994 iets zou komen ter herinnering aan de oude Lindeboom. De plek waar dus mijn zoveelste poging mislukte om alsnog zelf uitvoering te geven aan een Collegebesluit, zij het dat ik dit keer niet in de cel belandde.
De Vrijheidsboom
Nog altijd is dit de gewijde grond
waar Tilburgs heilige Linde stond,
de plek waar je het hart van de boom nog hoort
die zevenvoudig werd vermoord.
De Gerechtsboom die als hoogst gezag hier groeide
eeuwenlang in speciaal model men snoeide,
“Linde” met hoofdletter, boom van stand,
oudste Vrijheidsboom van het land!
Zijn stutten 32 welgeteld
werden in de oorlog allemaal geveld,
maar de Vrijheidsboom zelf bleef dapper staan
als held die niemand kon verslaan.
“Nieuwe stutten”, sprak toen burgemeester Becht,
maar die belofte, wat betekende dat in het echt!
“De zware takken weer onderschraagd”?
Nee, gesloopt en allemaal afgezaagd!
Met een leger van schimmels in duizendtallen
kon de vijand vrij nu binnenvallen.
En de wortels die zich balden tot verweer
die kregen een afdeklaag met teer.
Tot behoud van de boom, werd toen gezegd,
wordt een “infuus” nu aangelegd”.
Maar de werkelijkheid bleek later
een wurgende ring van rottend water.
Daarna ging men de ziel van Tilburg kappen
om als zodanig Schrobbelèr te tappen
en vervolgens vooral ook met ijzeren palen
Moderne Industriestad uit te stralen.
Het was de verjaardag van de kroonprins: 27 april
toen Tilburg als Moderne IndusTRIESTadgril
de vervanging ook kreeg van de Oranjeboom hier
door ‘Kroonprins der Pilseners’, Oranjeboombier
Zelfs de nieuwe regeneratie in de oude stam
die miraculeus aan het licht nog kwam
moest in de “couveuse” en dus om die reden
uit de baarmoeder zelfs weggesneden.
En met baarlijke nonsens in de krant
sanctioneerde de doofpotpers naderhand
dat het “couveusekindje” niet werd gezoogd,
maar in de “couveuse” dood gedroogd.
Ja, TILburg dat nog van tilia, linde stamt?
“Moderne Industriestad” er in geramd
en met gedram via reclame, folders, TV:
degradatie van TILburg zelfs tot T.
Gemeentelijke geschiedschrijving nota bene
met daarin de Linde totaal verdwenen,
zelfs tot in de noten, zo werd beslist,
uit Tilburgs geschiedenis compleet gewist.
Als extra demonstratie van ‘totaal geen waarde’
dumpte men drie stekken hier in de aarde
die prompt daar pronkten als drievoudig lijk
bezweken aan de kruikenzeik.
Als hart en symbool der gemeente T
zo maken wij nu tot slot nog mee:
achter een speciaal hekwerk extra groot
de Vrijheidsboom hartstikke dood.
voor overzicht per onderwerp van eerdere stukjes (met links) op de oude site
zie weblogoverzicht: A tot G , G tot M, M tot S en T tot Z.