De culturele voorhoede in Tilburg

“Iedere samenleving heeft zijn culturele voorhoede nodig”, zo begint hier de lezenswaardige jongste bijdrage van TROTS. Die voorhoede is echter niet meer vrij en onafhankelijk, lezen we, maar ligt aan het subsidie-infuus. Maar is die ‘voorhoede’ dan wel de feitelijke culturele voorhoede in Tilburg? Of zien we die finaal over het hoofd? Hebben we zodoende niet eens in de gaten wat die in Tilburg meemaakt?

Het is van alle tijden dat machthebbers probeerden te dicteren wat in het brede spectrum van propaganda tot kritiek wel en geen kunst was. Eeuwenoude kunst- en cultuuruitingen werden zelfs ‘overgeschilderd’ en aangepast. Als nooit tevoren zien we dat nu in de reclamewereld. “Het hagelt, het hagelt, grote korrels Venz”, zo klinkt nu bijvoorbeeld weer de commerciële vertaling van een oud kinderliedje. Want het is niet de bedoeling dat we in plaats van ons geluk te zoeken in een commercieel product zomaar vrolijk nog worden van de oorspronkelijk bezongen regendruppels. En ook Beethoven, Beatles enzovoort haalden hun inspiratie kennelijk uit bepaalde wasmiddelen, automerken et cetera! Al onze kunst- en cultuuruitingen worden in de reclame schaamteloos misbruikt voor en gedegradeerd tot commerciële propaganda . Maar de laatste jaren presenteert de hele reclame steeds brutaler ook zichzelf nu zonder meer als ‘kunst’.

De doortrapte ‘kunst van het verleiden’ verheven tot échte Kunst. En in Tilburg kregen we zelfs als zodanig een groot digitaal reclamebord waarmee nog eens extra de T op ons netvlies werd ingebrand. Tegelijkertijd werd wat betreft de bijzondere tuin- en landschapsarchitectuur aldaar geld geïnvesteerd in omgekeerde richting.
Die kunst en cultuur werd niet alleen aan het oog onttrokken door dat reclamebord, maar zelfs gesloopt en afgebroken. En wat zagen we in die sfeer alleen al rond het nagelaten culturele erfgoed van landschapsarchitect Springer! Uit sommige van zijn zo bijzondere levende schilderijen werden alle stijlkenmerken van zijn landschapskunst weggepoetst ten gunste van harde en dode kunstobjecten van steen en staal, Industriestadreclame, T promotie en vooral ook zicht op te verkopen en als kunst gepropageerde massaproductie in de sfeer van kantoren en appartementen. Aansluitend bij die sfeer ook het vorig jaar uitgekomen boekwerk ‘Wilhelminapark’. Onder invloed van reclame- en campagnegeld dringt campagneondersteunende ‘kunst’ zich op en worden niet gesubsidieerde kunst, cultuur en cultuurhistorie van totaal ander kaliber juist omlaag gehaald en afgebroken. Bijgevolg viel zelfs een boek over stadsnatuur waarin onder andere de groene corridors in de stad werden beschreven kennlijk niet onder kunst of cultuur in tegenstelling tot later voor die beschreven corridors geplaatste bouwreclame
(zie ‘Illegale megareclame’, ‘Culturele erfgoedmanifestatie’ en ‘Cultuurmanifestatie’.
Voor sprekende voorbeelden zie ook ‘KORT rondje KUNST’.

Het draaiend huis aan het begin van wat ooit de bestemming “Groene Long” had dienen we ook absoluut niet te beschouwen als verkapte bouwreclame, maar als échte, erkende kunst van het hoogste niveau. Niet voor niets werd daar ten behoeve van meer zicht bestaande groene kunst gekapt en aangepast. Ter introductie en promotie van grote bouwplannen beleefden we deze maand als uiting van kunst en cultuur zelfs de bouw van hutten! In een veel serieuzer kunstkader – maar zonder subsidie en zonder “T huis” – werden eerder in de regio Tilburg beduidend mooiere hutten gebouwd. En de kunstenaar was daarbij zelfs permanent aanwezig voor toelichting ook over de speciaal bij zijn kunst betrokken natuur.
Maar met overvalwagens en een compleet politieleger werd toen uitgerukt!
Zelfs de prachtige, toegevoegde vijver met minstens vier wettelijk beschermde diersoorten kon niet worden getolereerd, laat staan dat ook maar iets van de creatieve uitingen als kunst werd beschouwd. Gedichten, schilderijen, tekeningen en tientallen naar reclame kritische reclamecollages gingen eerder al op de brandstapel van veroordeelde kunst en cultuur in de minder materialistische sfeer.

De culturele voorhoede in Tilburg maakt wat mee. Maar we horen en lezen er nauwelijks over. Het reclame- en campagnegeld wordt geïnvesteerd om exclusief totaal andere zaken te propageren als kunst en cultuur. Van de prachtigste boeken wordt gedaan alsof ze nooit geschreven zijn. Het bestaan van prachtige gedichten wordt niet eens bekend gemaakt. Om het publiek er toch mee te laten kennis maken, plakte een dichter een gedicht deze zomer bij de Lindeboom. Maar via de officiële stadsdichter lazen we hier dat hier geen dichter actief was geweest, maar een “onverlaat”! En van een gedicht was al helemaal geen sprake, laat staan dat het enige aandacht waard was. Toch werd de betreffende kunstuiting door het publiek duidelijk gewaardeerd. En dus maakte de gemeente extra werk van de culturele T opvoeding van de bevolking. Het gedicht van de betreffende vrijdenker werd niet alsnog gesubsidieerd, maar als zijnde afval door de gemeente verwijderd en afgevoerd.

En welke kans krijgt op deze website nog Tilburgs culturele voorhoede? Of wordt die ook hier steeds verder aan banden gelegd en gediskwalificeerd en afgeserveerd met valse beeldvorming, verdachtmakingen en afbraakreacties? Waar en aan welke kant staat TilburgZ? Gaat wellicht zelfs deze hele website binnenkort uit de lucht?
Diverse columnisten lijken de site al de rug te hebben toegekeerd. Jammer voor deze website, maar vroeg of laat komen we ze vast weer ergens tegen. Kunst laat zich niet beknotten. Kunst is uiteindelijk niet het resultaat van subsidie en campagnegeld, maar van een creativiteit die zich door geen macht ter wereld laat stoppen.

voor overzicht per onderwerp van eerdere stukjes op de oude site (met links)
zie weblogoverzicht: A tot G , G tot M, M tot S en T tot Z.