Het is de zomer van het feministisch zeurhengelen. En dagelijks komen er aardige staaltjes voorbij van door de media genegeerde verdiensten van vrouwen in de sport. Of het nou een wereldkampioenschap van karateka Canan is, een Marianne Vos die de GiroDonne wint of het WKvrouwenvoetbal: De media laten het links liggen. Om de omissies van de media goed tussen de oren te krijgen is publicatie van belang. Niet alleen met een ingezonden brief in de krant van vandaag want die ligt morgen in de kattenbak. Publicatie op internet is een langer leven beschoren. Opdat de brief van vandaag in BD meer aandacht krijgt dan die van de kat morgeochtend geef ik graag de zeurhengel aan de ontbrekende aandacht voor het damesvoetbal.
J. Savelkouls schrijft in Brabants Dagblad:
‘Het WK is weer achter de rug en helaas moeten we constateren dat ook het Brabants Dagblad er nauwelijks aandacht aan heeft besteed, zelfs de uitslagen stonden niet in de krant.Wel twee stukjes met helaas een negatieve inslag over randzaken van het WK.
Nee, geen woord over de sensationele finale met twee teams die in tegenstelling tot de herenfinale in Zuid-Afrika in 2010 vol op de aanval speelden, zeer weinig overtredingen maakten, niet zeurden tegen de scheidsrechters en zeker niet moord en brand schreeuwden als ze eens een tikje kregen. De 50.000 toeschouwers in Frankrijk hebben een prachtige finale gezien, zoals het hele toernooi de moeite waard was met gemiddeld 2,6 goals per wedstrijd en zeer goed bezette stadions. Japan heeft ook laten zien dat dames tactisch goed mee kunnen met de heren en dus terecht wereldkampioen zijn geworden. En een vergelijking met de heren is niet op zijn plaats want ook een wereldtopper als Mariannen Vos zal de Tour de France nooit winnen.’
Ook volgens de voetbalsters laten de media steken vallen waar het gaat om aandacht voor hun sport. Terwijl het vrouwenvoetbal in Duitsland ‘booming business’ is met volle stadions doekt de KNVB in Nederland de ene na de andere club op. Waarom? Er is geen belangstelling voor, er wordt niet over geschreven.…..
Het Tilburgse vrouwenvoetbalteam staat het ene moment nog met de emancipatieprijs op het erepodium van de stad(2009) om twee jaar later door de zijdeur te worden afgeserveerd. De krant maakt er geen woorden aan vuil.
De brief van Savelkouls over het gebrek aan aandacht in de media voor vrouwenvoetbal is een zeer terechte zeurhengel.
eerdere zeurhengelcolumns:
https://www.tilburgz.nl/2011/07/11/tilburgse-wereldkampioene-karate-genegeerd/
https://www.tilburgz.nl/2011/07/14/feministisch-zeurhengelen/
Ook een zeurhengel uitdelen ? Of een suggestie waar nog best een tandje bij kan qua emancipatie?
Laat het me weten op info@tinevandeweyer.nl
Reacties
9 reacties op “Zeurhengel 3:Aandacht damesvoetbal”
Wat een drama, Tine, tjeetje.
Nieuw-Zeelands meiske, jaar of 25, op het fietske in de afdaling van de Pamir Highway. Moederziel alleen op pad in verondersteld vrouwonvriendelijk Azie. Ze hoeft niet in de krant, wat heet, verafschuwt het om in het middelpunt te staan.
Wie dicteert jou wat realiteit is, Tine, de media of de werkelijheid zelve?
Krokodillentranen voor de dames??? Of…
Ok, Tine, we gaan er wat aan doen…!
Dan maar op TilburgZ.
Als voorproefje.
(Heb me rotgezocht op YouTube naar beelden van de finale Japan-VS; niks te vinden; de FIFA heeft alles laten verwijderen op grond van auteursrechten. Op zich een goed teken natuurlijk. Zelfs Blatter ziet broodpegels in vrouwenvoetbal…!)
En zodra Interpolis – of beter nog Fuji!) het vrouwenvoetbal van Willem II weer gaat sponsoren, zorg ik voor een extra pagina op Tilburg Virtueel.
(meer ideeën voor een speciale vrouwenpagina? Nee, géén zeurhengels en zeker geen lifestyle. Geen rubriek 'van en voor vrouwen' dus. Dat doet TLS wel. Maar een rubriek MET vrouwen. Laat maar weten)
@Paul van Est
Of de jonge vrouw die je beschrijft nu ja of nee mediaschuw is boeit niet erg. Wat blijft is dat ze jou is opgevallen, dat jij ons daar van ver weg allen kond van doet, dat dit verhaal bij mij blijft hangen en dat ik door jouw ene regel over deze dappere dame iets minder huiverig ben voor het avontuur dat mijn dochter liftend terug uit het zuiden van Europa wil zien te komen volgende week.
Het verhalen over moed en energie, over doorzetten en afzien van de ene mens over de andere geeft een basis van vertrouwen aan degenen die misschien wat minder lef, wat minder bagage hebben om zaken aan te pakken. Daarom moet er geschreven worden over bijzondere prestaties, om er lering uit te trekken dat volharding en doorzettingskracht waardevolle ingredienten zijn om zaken te bereiken die je voor onmogelijk hield. Daarom mogen de Canan's , de Annemarie's en de WKvrouwen in de krant: ter inspiratie zowel van jou, van mij en van alle anderen die hierdoor meer vertrouwen in het eigen kunnen krijgen.Niet alleen de persoonlijke eer en glorie (hoewel voor dat ene moment wel lekker natuurlijk) maar vooral omdat we er als samenleving zoveel aan kunnen hebben als we ons laten inspireren door de topprestaties van een ander.Goede reis verder en hou ons op de hoogte van sterke vrouwen die wereld bereizen.
Ik, als man, wordt weer geinspireerd door Tine vd Weyer om wat over doorzettingsvermogen van vrouwen te schrijven.
Vandaag (30-7-11) vallen mij 2 doorzetterige (en dus moedige) vrouwen op. Marianne Vos en Laura Dekker.
Laura zeilt geheel alleen op haar 14e de wereld rond. Zo ver ik weet is dit niet eerder vertoond, zelfs niet door een jonge man! Wat vinden sportkranten hiervan? Staat hun sportradar voornamelijk op mannen afgesteld? En de andere 50% van de sportwereld? Verborgen door een blinde vlek?
Worden moedige vrouwen steeds jonger?
Je kunt Laura Dekker's trip elke dag volgen op haar website.
Google stuurt mij nieuws-links over Laura Dekker en over Marianne Vos.
Marianne woont in Brabant en kreeg haar training initieel van haar vader.
Met minimale middelen en veel fietsen bereikte zij voor haar 24e de top. Volgt ze daarvoor een top dieet? Volgens insiders begint ze de dag met 4 boterhammen, waaronder een boterham met stroop (uit Limburg) van de lokale supermarkt. En dan nog drie doodgewone boterhammen.
Dus trainen + brood + doorzetten zijn zo'n beetje de nodige ingredienten voor vrouwen om een (top) doel te bereiken.
Ben benieuwd wat andere moedige vrouwen hiervan vinden.
Theo, je bent een lieverd!
En dat meen ik nog ook.
Zonder ook maar énige vorm van ironie.
(Nou ja, vooruit, een klein beetje dan 😉 )
Als er 2 vrouwen zijn, die veel de media halen, zijn het deze 2 wel, beetje vreemde voorbeelden. Wat me hier onderweg op het fietske eigenlijk overal weer opvalt, is dat vrouwen op de 2e plaats komen, maar de eerste plaats innemen: ze runnen het huishouden, doen er werk bij, voeden de kinderen op. In de media hier vooral mannen, uiteraard! Daar doel ik op Tine: de media weerspiegelen niet de werkelijkheid! Daar geef je geen reactie op. Als vrouwen inspirerende voorbeelden uit de media nodig blijven hebben, komt het niet vooral uit henzelf. Maar het komt wel vooral uit henzelf, laat hangsnor en trawanten lekker 3 uur per week over ere- en eerstedivisie lullen, just do it!
´De media weerspiegelen niet de werkelijkheid´, zegt hierboven Paul van Est. Zacht uitgedrukt. Van steeds meer mensen hoor ik dat ze zelfs beslist niet meer in de krant willen en zeker niet in het Brabants Dagblad. Toch wordt aandacht in de media hier weer opnieuw voorgesteld als een vanzelfsprekend door iedereen na te streven hoog ideaal. Zelfs vrouwen zouden zich met prestaties in de haantjesachtige sfeer van competitie en duelleren moeten manifesteren in de bladen en arena´s waar de mannetjes van de soort homo sapiens op de zotste manieren proberen zich te bewijzen en de aandacht te trekken. Moeten we ons als vrouwen niet juist verre houden van die mannelijke idioterie en doorgeslagen manifestatiedrang?