Stiekem hoteldebotel van Noordanus

‘Veel lof voor het eerste jaar Noordanus‘, kopt het Brabants Dagblad op zaterdag. De burgemeester is een bruggenbouwer, een doorzetter, een doener, een aanpakker, een denker, een inspirator, een motivator en een communicator ineen. Blijkbaar.

Ook is hij ‘hands on’. Maar hij laat zijn mensen ook vrij. Hij vaart zijn eigen koers, maar anderen mogen af en toe het roer overnemen. Iemand die weet hoe de hazen lopen, hoe een koe een haas vangt en die van ‘korte lijnen houdt’. Je kunt ‘zomaar’ een kop koffie bij hem komen drinken en met een beetje mazzel vertelt hij er een leuk gebbetje bij. Want zo is hij, onze burgervader.

Het gaat nog véél verder. De extatische lofzang dendert drie pagina’s lang door. De loftrompet is zo groot als een tuba. Dat nu al legendarisch burgemeesterschap moet natuurlijk wel de ruimte krijgen, vinden de lyrische schrijvers Stephan Jongerius en Paul Rube. Zij weten het zeker: die Burgemeester Noordanusstraat gaat er komen, zo goed wordt hij gevonden.

Maar door wie?

Wie zijn zo hoteldebotel van onze Peter? Wie overladen hem toch met die karrenvracht lof? Wie lopen er weg met de nieuwe posterboy van het openbaar bestuur?

Geen idee.

Jongerius en Rube hebben het over ‘men’. Over ingewijden, betrokkenen, kenners, insiders, experts, collega’s, kennissen, vrienden en bekenden. Mensen die meer weten dan wij eenvoudige zielen. In de wandelgangen echoën de complimenten van de ‘ingewijden’ je om de oren. Blijkbaar. Achter de coulissen neemt ‘men’ hem op de schouders en wordt hij dagelijks gejonast. Zegt men. De ‘kenners’ juichen Noordanus luidkeels toe. Maar wel met een balkje voor hun ogen.

Kunt u zich voorstellen dat de lange stoet Tilburgse bobo’s die iedere dag in het BD voorbij trekt, nu opeens eensgezind níet in de krant wil? Dat ze allemaal roepen: ‘Ik vind hem de nieuwe messias, maar zet mijn naam er niet bij.’

Je kunt veel zeggen van de pas geliquideerde rioolkrant News of the World, maar zelfs die krant werkte met echte bronnen.