Eenzame boeken (10)

Het achttiende-eeuwse Frankrijk is groot. Daarom is er behoefte aan een fijnmazig spionagenetwerk. Eén van de kleurrijkste figuren daarin is de graaf van St.- Germain. Avonturier, uitvinder, diplomaat, wetenschapper, virtuoos violist én?alchemist. In die laatste rol is hij – naar eigen zeggen – achter het geheim van?de ‘transmutatie’ gekomen, de kunst om willekeurig metaal te veranderen in goud.?Maar het opmerkelijkst blijft zijn bewering dat hij 4000 jaar oud is. Hij zegt te hebben?aangezeten bij het Laatste Avondmaal en ging mee op Kruistocht. Op 27 februari 1784?overlijdt St.-Germain aan de gevolgen van een longontsteking. Toch moet hij daarna?nog met Napoleon naar Egypte zijn getrokken en in 1972 zelfs op de Franse tv zijn?verschenen.

Comte de St. Germain- The secret of kings, Isabel Cooper-Oakley. Ars Regia, Milaan,?1912
Het eenvoudigst is de conclusie dat de graaf een fantast was, ook na lezing van deze?rommelige biografie. Dat verklaart dan meteen waarom zo veel new age-schrijvers hem?hebben opgepikt. Wikipedia meldt bijvoorbeeld: ‘Volgens de I AM-beweging, de Bridge to?Freedom, de Summit Lighthouse en de Tempel van de Aanwezigheid heeft St.-Germain?de volgende belichamingen gehad: Hogepriester op Atlantis; de profeet Samuel; Sint Jozef?(echtgenoot van Maria en opvoeder van Jezus); Merlijn (tovenaar aan het hof van koning?Arthur); Roger Bacon en Christoffel Columbus’. Dat lijkt allemaal een beetje te veel eer.

Polyglot en ambidexter?Dat de graaf een charismatische man was is duidelijk. En ondanks zijn hemelbestormende?beweringen, beschikt hij wel degelijk over bijzondere talenten. Getuigen zeggen dat hij?alle talen ter wereld spreekt en gelijktijdig met beide handen kan schrijven. Ook heeft hij?iets met ‘bilocatie’: het totaal onverwacht verschijnen of verdwijnen op een bepaalde plek.?Bovendien heeft de graaf gevoel voor theater. Als hij na een visite afscheid neemt zegt?hij: “Over drie generaties kom ik terug.” Hij heeft de gewoonte om bij nieuwe kennismakingen?geen visitekaartje te overhandigen maar een diamant.

De graaf ligt zo goed bij Lodewijk XV en diens maîtresse Madame de Pompadour dat de?koning hem een kasteel cadeau doet. Giacomo Casanova schrijft dat hij zelf heeft gezien?dat St.-Germain zilver veranderde in goud. Hij zegt er wel bij dat het waarschijnlijk een?goocheltrucje was. Hoge bomen vangen veel wind. St.-Germain wordt gelijktijdig aangezien?voor hoeder van de koning als voor de leider van de revolutionairen. In 1760, op de vlucht?naar Engeland, verblijft de graaf in Den Haag. Misschien heeft hij daar een ontmoeting met?Marie-Florence Inadapté, zijn vrouwelijke tegenhanger. Sommige bronnen beweren dat?hij een kind verwekt bij haar. Onwaarschijnlijk, gezien de wilde afkeer van seks die deze?ongrijpbare vrouw erop nahoudt. Over de sterfdatum van de graaf blijft altijd onduidelijkheid?bestaan. Cooper-Oakley: ‘The church register of Eckernförde shows St. Germain died?on Februari 27th, 1784 in this town in whose church he was entombed quite privately on?March 2nd’. Natuurlijk wordt hij daarna nog overal gezien. Wellicht wil de graaf zelf graag?verdwijnen, omdat de grond hem te heet wordt onder de voeten. Bovendien heeft hij?inmiddels enorme schulden opgebouwd.

Als hij daadwerkelijk is blijven leven, moet hij haast wel zijn opvallende kledingstijl hebben?opgegeven. Meestal droeg de graaf een gouden maliënkolder, met daarop een karmozijnen?of violette mantel. Op de gesp daarvan zit een zevenpuntige ster, uitgevoerd in diamant
en amethist. In De slinger van Foucault geeft Umberto Eco één van de meest coherente?beschrijvingen van St.-Germain. Maar de conclusie moet waarschijnlijk toch gewoon luiden?dat de graaf tegenwoordig het beste wordt geduid in een ander boekwerk, de DSM IV.