Huiselijke gezelligheid

Het ‘lekkere’ is het vette en het vette is het zieke, of beter gezegd het verziekte.

Heerlijk, die rust in de Tilburgse bibliotheek. Altijd lekker warm en vaak kom ik hier doelloos naar toe om me dan te laten leiden naar de verborgen interesses in mijn warhoofd. En dan loop ik tegen een stand aan, strategisch neergezet zodat je ernaar moet kijken als je de trap opkomt. Het thema ‘Huiselijke gezelligheid ‘, klinkt truttig doch vriendelijk en daar hou ik van.

Een beetje een rare tijd, zo vlak na de uitbundige kersttijd maar het staat er waarschijnlijk al een paar weken. Ik scan de onderwerpen; taarten, kazen, chocolade, groentegerechten, fondue en wijnen. Hé, wat gezellig allemaal en dan zo huiselijk! Dan valt mijn blik op Foie Gras en Eend. Ik gris het boek van zijn plek. Zijn ze nu helemaal besodemieterd? Dit was toch allang ‘not done’? Ik hou de kaft zo vast dat niemand de titel kan zien. En blader voorzichtig. Ik ben, vrees ik, te zachtgekookt voor confronterende beelden die me wekenlang kunnen achtervolgen. Stiekem vind ik dat het beeld mij net zo lang moet martelen als dat wezen in kwestie heeft moeten ondergaan, dan pas los ik mijn schuld als medemens/ medeschuldige enigszins af. En ja, therapie zou geen overbodige luxe zijn maar eerlijk gezegd hou ik het zoveel mogelijk op struisvogelpolitiek.

Zo niet met dit boek, heldhaftig blader ik door en zie tot mijn ontsteltenis alleen maar schattige ganzenkuikentjes, fiere ganzengroepen op grazige weiden en een mooi kasteel op de achtergrond. Klasse, Stijl, eeuwenoude Traditie, ik kan er niets anders van maken. Het welzijn van de ganzen staat voorop. Stress zou een nadelig effect hebben op de smaak van de lever en dat weten ze ook al eeuwen. Nog een fotootje van de luxe waar de ganzen zich in omringen. Trouwens, ook de gavage is een ‘natuurlijk proces’, stelt het boek. Drie weken waarin de gansjes met een hulpmiddel een maïspap krijgen toegediend. Uiteraard hebben de ganzen hier geen last van, het zit zogezegd in hun anatomie. De rest van het boek gaat over de manieren waarop je deze lekkernij kunt eten (zonder trechter, slang en dwang, welteverstaan).

Overigens, een paar dagen na het indienen van mijn klacht bij de bibliotheek kreeg ik al een telefoontje. Het boek hoorde inderdaad absoluut niet op de stand. Ik had helemaal gelijk en mijn klacht had tot discussie onder de medewerkers van de bieb geleid. Uiteindelijk bleek maar één medewerker het met mij oneens en dit was de maker van de stand. Helaas konden ze het boek niet uit het assortiment halen want dat komt de ‘objectiviteit’ niet ten goede. Ik heb hier begrip voor en ben tevreden met de directe verwijdering van foie gras van het thema huiselijke gezelligheid.

Op Tilburgse eetcafékaarten zie je het steeds minder staan: ganzenlever. ‘Eendenlever’ daarentegen duikt steeds vaker op. Maar mensen, laat je niks wijsmaken. Eendenlever is géén goed alternatief voor ganzenlever. Zelfde martelmethode, ander beestje. Het ‘lekkere’ is het vette en het vette is het zieke, of beter gezegd het verziekte. Verkregen door die methode Gavage om een dier zó vol te proppen zodat de lever het niet meer aankan en vervet. Zeg nee, en klop jezelf op de borst, dat is het enige alternatief. [Peggy Cremers]

Nog twijfels? Kijk hier maar eens naar:
http://www.youtube.com/watch?v=8X0chYGu6EI