Vrije meningsuiting Tilburg 2011?

Ik plaatste hier pas een reactie en zoef, zwiep, zzzzt. Zelfs de hele column weg.
Alsof een digitaal oplosmiddel ineens alles had weggepoetst (zie ‘Please to meet you’ en ‘Ausradiert’). Een eng eindejaarsvirus? Nee, Tine van de Weyer die daarna nog diverse andere vlekjes wegwerkte. En deze oeuvre-verdunning wordt nu in haar jongste bijdrage verantwoord met het bedenkelijke niveau van de reacties naar haar. Ze beklaagt zich over “verbale agressie” en “jargon waar de honden geen brood van lusten”. “Verdachtmakingen”en “stemmingmakerij”, zo oordeelt ze. Maar wat zou na het horen van alle partijen het oordeel zijn van een onpartijdige rechter?

“Mijnheer Kuiper, klopt het dat u de laatste maanden op gerespecteerd raadslid en kunstenares Tine van de Weyer onder haar creatieve Internetuitingen op TilburgZ telkens weer reageerde?”
“Ja, edelachtbare, maar hoe is het zover gekomen! Onder haar stukje over het naar school brengen van kinderen stelde ik alleen maar een paar keurige en hele heldere vragen. Maar juist naar   m ij   is toen buitengewoon onbeschoft gereageerd.
Ik verzoek u de reacties onder dat stukje zorgvuldig en aandachtig te lezen.”
“Hmm, van wanneer was dat artikel dan? Ik heb het in de stukken nergens gezien.”
“Het moet september zijn geweest.”
“Hmm, merkwaardig, niets te vinden, ook niet onder augustus of oktober.”
“Sta mij toe edelachtbare dat ik als raadsman van het raadslid hier interrumpeer, want nu ziet u het zelf: het zoveelste bewijs dat verdachte met verzinsels komt en op basis daarvan dan voortdurend hineininterpreteert.
Verdachte is kennelijk nog stranger than paranoia.”
“Nee Edelachtbare, de belastende feiten zijn kennelijk gewist,
de bewijsstukken vernietigd.”
“Hahahahaha. Verdachte is duidelijk niet toerekeningsvatbaar, niet serieus te nemen,
een complottheoreticus, ziet overal complotten die er niet zijn.”
Is een dergelijk rechtsverloop een onvoorstelbaar spookbeeld? Nee, de realiteit op deze website: bewijsmateriaal wordt gewist en weggepoetst!!

“Edelachtbare, en zo worden in deze stad zelfs uit brieven naar de gemeenteraad hele passages gewoon gewist en wat nog resteert vrijwel onleesbaar gemaakt.
En nu heeft die tekstverdunner Tine met haar onovertroffen wiskracht zelfs de vragen weggepoetst die ik publiekelijk over dergelijke wispraktijken juist aan haar stelde.
Ja, zo heeft die TerpenTine tegelijk de bewijzen uit de weg geruimd dat niet  i k  me schuldig maakte aan verdachtmakingen en stemmingmakerij, maar dat men mij juist tot in het absurde probeerde te negeren, uit te schakelen en verdacht te maken.”

“Edelachtbare, en niet alleen ik, maar ook u wordt zo genegeerd tot in het absurde! Mag ik u herinneren aan uw eerdere uitspraken over de journalistieke praktijken in Tilburg, de dossiers DM 93.7576 en DM 98.0466. Uw oordeel was ondubbelzinnig:
“in redactionele vorm gegoten reclame”, “opmaak van de reclame verschilt niet van die van redactionele artikelen”, “lezer wordt in verwarring gebracht en misleid”,
“in strijd met artikel 10 van de Nederlandse Reclame Code”, “voortaan niet meer op dergelijke wijze reclame maken.” Uitspraak 17 mei 1993, getekend Mr. J.P. Fokker,
Mr. S.L.R. van Nuijs, Mr. M.A.L. Rebers, Mr. H.G.J.E. Plagge en Mr. H.P. Schenk.
Maar die veroordeling kreeg de bevolking niet eens te horen. “Voortaan niet meer op dergelijke wijze reclame maken”??? Met ‘Tilburg Moderne Industriestad’ ging Mr. G. Ph. Brokx ook nog eens de hele gemeentevoorlichting in dienst stellen van de zo duidelijk veroordeelde, maar o zo lucratieve reclamepraktijk. Na suggesties als zou uw veroordeling een door mij bedacht verzinsel zijn, heb ik pas op TilburgZ de stukken nog weer eens op tafel gelegd. Maar doodse stilte, zwijgen als het graf.
Ik moest maar emigreren.

“Edelachtbare, met uiterste aandachtsmiddelen heb ik geprobeerd uw vonnis en veroordeling toch nog in de aandacht te krijgen. En op TilburgZ heb ik daarna naar beste vermogen geprobeerd de gevolgen te laten zien van het in de doofpot stoppen van uw veroordeling en het laten dooretteren van de reclamesmeerlapperij en de volkomen reclameverziekte voorlichting en journalistiek in Tilburg.
Tegenover alle betaalde beeldvorming heb ik naar beste vermogen geprobeerd om op TilburgZ toch nog de reclamevrije feiten te publiceren. Maar niet de veroordeelde reclamepraktijk, maar  i k  werd aangepakt, ik moest worden ingedamd, geïsoleerd, doodgezwegen enzovoort. In de gemeenteraad werd ik als inspreker en enige deskundige zelfs demonstratief ten overstaan van de hele Raadscommissie als een soort crimineel de raadszaal uitgestuurd!!!!!! En ook de publiekelijk aan haar dáárover gestelde vragen heeft TerpenTine dus nu gewist, inclusief de bewijzen dat er gewoon gedaan werd of ik gek was. En nu krijgen we hier dan ook nog de suggestie dat het niet van de kant van de gemeente, maar van  m ij n  kant zou gaan om reacties die beneden peil waren!! Een geraffineerde afleiding van aandacht en verontwaardiging.”

“ ‘Vrijheid van meningsuiting’, krijgen we nu als verklaring en verantwoording!!!
Want, zo wordt nu beweerd, vrijheid van meningsuiting betekent ook naar eigen inzicht zaken verwijderen (zie hier vierde reactie)! Vandaar dus dat uit brieven van mij naar de Raad cruciale passages rustig worden geschrapt! Vanzelfsprekend. Vrijheid van Meningsuiting! Vrijheid om zaken naar eigen inzicht te verwijderen!
Ja, volkomen normaal dat de gemeente onder mijn naam producten van mij zelfs uitbracht als en omvormde tot T reclame en zelfs antireclame voor stadsnatuur.
Vrijheid van Meningsuiting! Ja, achteraf gezien volkomen logisch dat een later met een wethouderspost beloond raadslid hier ijskoud schreef dat “Henk Kuijpers” in tegenstelling tot haarzelf tegen de Vrijheid van Meningsuiting zou zijn. Volkomen terecht dat de discussie daarna snel werd beëindigd met het dichtdraaien van de reactieknop. Ik ben inderdaad mordicus tegen de gruwelijke persiflage en weerzinwekkende invulling in de gemeente T van het begrip ‘Vrije Meningsuiting’.”

Uitspraak in een hopelijk voor Tilburg en haar bewoners straks heel bevrijdend 2011.