“Podium voor debat” heet het hier. Maar onder een stukje waar gisteren nog werd herinnerd aan onbeantwoorde vragen en bijgevolg uitblijvend debat werd vannacht de reactieknop juist dichtgedraaid. En die discussiebeëindiging prompt na een buitengewoon discutabele politieke reactie waarmee alleen maar nog duidelijker elke communicatie en elke discussie werd afgekapt en uit de weg gegaan. Voeren we zo voortaan het debat in Tilburg en op TilburgZ?
Een ‘slapend’ stukje van 3 augustus (Ode aan de Willem II straat) kwam pas weer in de picture doordat er na bijna vier maanden weer op gereageerd werd. Onder een recent stukje echter (Tilburg a/d wieg v Shanghai) waar juist heel indringende vragen om een inhoudelijke reactie vroegen is nu de reactieknop dichtgedraaid.
De daar gestelde vragen zouden niets met het onderwerp te maken hebben, aldus de korte slotverantwoording. En daarmee werd tegelijk de knop dichtgedraaid. Niemand kan er dus nog op wijzen dat het toch wel extra grof en discriminerend is om nu juist in dit geval met dat argument te komen. Hoe ‘inhoudelijk’ zijn hier verder de discussies? En wat was de voorgeschiedenis op het gemeentehuis, ofwel de plek waar het betreffende onderwerp in eerste instantie op de agenda stond!
Daar gebeurde al precies hetzelfde. Uit een brief van de op het betreffende terrein misschien wel meest deskundige Tilburger werden in de stukken naar de Raad essentiële passages zelfs gewoon weggelaten. En de rest werd zo klein en vlekkerig gekopieerd dat het nauwelijks nog leesbaar was. Wél keurig en volledig voor iedereen gekopieerd was de gemeentelijke reactienota. Maar die beeldvorming noopte de briefschrijver zelfs tot inspreken in de Commissie Fysiek (5 juli). En daar werd hij niet ontvangen of voorgesteld als ter zake deskundige burger, nee, hij werd als een soort crimineel de raadszaal uitgestuurd. Vanwege de kennelijke misdaad om zijn inspreektijd ter beschikking te stellen aan de raadsleden om in zijn brief te lezen wat hij nu in werkelijkheid zelf echt had geschreven! Nee, dat kon echt niet.
De betreffende passages waren gewist uit de stukken, zo kwam later aan het licht.
En vervolgens bleken ook E mails niet meer bij raadsleden aan te komen, kwam over de gebeurtenissen niets in de notulen en is onder de op deze website nog gestelde vragen de reactieknop nu dichtgedraaid.
“We leven in een vrij land”, zo is dan nota bene het slotstatement waarop nu geen commentaar meer mogelijk is. Inderdaad. We hebben de vrijheid om de reactieknop dicht te draaien, de vrijheid om zich nog verantwoordelijk voelende burgers de raadszaal uit te sturen en uit hun brieven hele passages te wissen. We hebben de vrijheid om ze beweringen in de mond te leggen die ze nooit gedaan hebben.
We hebben de vrijheid om de vrije, onafhankelijke berichtgeving volledig te vervangen door betaalde reclame, commercie en citybranding. We hebben de vrijheid om mensen die vuile reclamepraktijken ontdekken etiketten op te plakken als “schizofreen”, “paranoia”, bedenkers van “complotten”, “verzinsels”enzovoort.
We hebben de vrijheid om complete boeken te wissen uit de gemeentelijke geschiedschrijving, van hele boeken te doen alsof ze nooit geschreven zijn, te doen alsof de schrijver het schrijven ervan zelfs zou hebben verzonnen. We hebben de vrijheid om ogen en oren te sluiten, de vrijheid burgers die “brand” schreeuwen te negeren. We hebben de vrijheid om kunst te vervangen door commercie, Tilburgse cultuur te vervangen door “cultuurmanifestatie T”. We hebben de vrijheid om op alarmbrieven over die Vrijheid op geen enkele manier te reageren. We hebben zelfs de vrijheid om de Vrijheidsboom te kappen en de totale T dictatuur als ‘vrijheid’ te presenteren, de vrijheid om te kiezen voor drie dode bomen als vrijheidssymbool.
En Tine van de Weijer, haar PvdA en collega raadsleden hebben uiteraard de vrijheid om hier niet te reageren, ook al zijn de eerder hier als ‘buiten het onderwerp’ aangemerkte zaken in dit stukje toch echt voor de volle honderd procent het onderwerp.
voor overzicht per onderwerp van eerdere stukjes (met links)
zie weblogoverzicht: A tot G , G tot M, M tot S en T tot Z.
Reacties
15 reacties op “Het debat in Tilburg en op TilburgZ”
Beste Henk,
Zou u, in een paar zinnen, willen vertellen waar dit allemaal over gaat? Wat stond er in die brief die zo gecorrumpeerd bij de raadsleden aankwam? Welke kwestie is al of niet een complot? Welk boek?
Ik stel deze vragen uit oprechte belangstelling en omdat ik uw boze betoog nu niet zo goed kan volgen. (Ik ben, ik zal het maar vast eerlijk zeggen, niet op voorhand dermate geïnteresseerd dat ik bereid ga zijn hele behangrollen verdachtmakingen door te vlooien. 😉 )
Alvast bedankt!
Beste Hans,
Om niet in herhaling te vervallen is dit stukje een vervolg op eerdere columns en geen herhaling nog eens van al eerder concreet genoemde zaken. Voor nieuwere lezers dus inderdaad niet meteen zo duidelijk. Het is vooral een vervolg op de vragen van mij bij het eerdere stukje van Tine van de Weijer 'Tilburg aan de wieg van Shanghai'. Die vragen gaan met name over mijn brief naar de gemeenteraad over de 'Nota Biodiversiteit' en wat er vervolgens gebeurde in de vergadering van de Commissie Fysiek van 5 juli. De geluidsregistratie van die vergadering bewijst dat ik hier toch echt geen waanvoorstellingen ventileer.
Met beeldvorming echter in die sfeer heb ik in Tilburg nogal te maken gehad. Een boek dat ik op verzoek van de gemeente Utrecht had geschreven 'Utrecht bomenstad' was hier zogenaamd zelfs een verzinsel waarmee ik probeerde nog serieus genomen te worden ook. Het eerste exemplaar heb ik nog aangeboden aan de toenmalige Utrechtse burgemeester Opstelten. Maar in Tilburg wilden ze geen pottenkijkers en probeerden ze met alle middelen groene deskundigheid buiten de deur te houden en dus een bepaalde beeldvorming over mij in stand te houden. Rond mijn boek 'Tilburg vijf eeuwen rond een heilige Linde' werd het zodoende helemaal gek. In het grote gemeentelijke geschiedenisboek ('stad met een levend verleden') vinden we in de noten bij hoofdstuk zes zelfs een hiaat in de noten (nummer 139), in de tekst corresponderend met terloops nog gemelde betalingen voor onderhoud aan de Linde in de 17de eeuw. Die betalingen staan allemaal exact met jaartal en archiefbron in mijn boek. Als gepubliceerd resultaat van jarenlang archiefonderzoek. Maar zelfs in de noten mocht dat boek niet genoemd worden, moest het op het laatst nog worden gewist. En zo verder in deze sfeer eindeloos. Ik zou me daar maar niet verder in verdiepen, je wordt daar niet vrolijk van.
Hallo Henk,
Ik probeer het te snappen – inderdaad zonder het mijn vrolijkheid al te zeer te laten aantasten – en als ik het goed begrijp bent u deskundige 'Tilburgs groen' en wordt u daarin niet op waarde geschat. Sterker nog: 'men' (altijd een gevaarlijke aanduiding voor wie niet voor complotdenker wil worden uitgemaakt) doet actief zijn best om uw kennis te ontkennen, onder meer door boeken aan te passen opdat u en uw boeken toch maar vooral niet genoemd hoeven te worden.
Dan heb ik altijd een simpele vraag: waarom? Wat heeft 'men' daarbij te winnen? Wat heeft 'men' te verliezen? En waarom neemt 'men' het risico genadeloos te worden ontmaskerd en daarmee duurzaam voor paal te komen staan?
“Waarom is er geen respons mogelijk bij het item ‘Het debat in Tilburg en op TilburgZ’”, zo vraagt elders op deze website iemand zich hardop af. Ook via andere kanalen hoorde ik dat reacties zomaar gewist of geblokkeerd worden. Ikzelf kan nog wel reageren, en laat ik dus zelf de hier gestelde vragen dan nog maar beantwoorden. Dat is in elk geval door de hier geïllustreerde praktijken nu heel eenvoudig geworden.
Naar aanleiding van de door mij genoemde voorbeelden van manipulatie vraagt Hans van Zeeland zich af: “Waarom neemt men het risico om genadeloos ontmaskerd te worden en voor paal te staan”. Maar is dat in de huidige omstandigheden een serieus risico? Is dat ooit als risico beschouwd? Het moet voor de ‘machthebbers’ in deze stad nooit een punt van twijfel zijn geweest dat de feiten overal zouden worden vervangen door hun beeldvorming en reclame. Geen punt van twijfel ook dat Henk Kuiper verder totaal genegeerd zou worden. Van alles wat ik hier de afgelopen jaren gemeld en onthuld heb is echt nog nooit iets doorgedrongen in de reguliere Tilburgse media en met name de plaatselijke doofpotpers. Er heeft zelfs nog nooit iets van doorgeklonken via podia als het van gemeentesubsidie afhankelijk gemaakte Milieucafé. Mijn stadsnatuurboek ging zelfs daar meteen in de doofpot, kreeg ook daar geen aandacht, laat staan wat er concreet aan acties op volgden ten aanzien van de door mij beschreven stadsnatuur. En om door de gemeente serieus genomen te worden moest ook Stichting Stadsbomen instemmen met de visie dat Henk Kuiper toch echt niet beschouwd kon worden als deskundig.
Publicaties, tentoonstellingen, lezingen, excursies, acties, al jaren wordt alles verzwegen waarin de reclame ontmaskerd zou kunnen worden door de eigenlijke feiten. En het was volkomen duidelijk dat desnoods zelfs op Internetsites de reactieknop zou worden dichtgedraaid. Het meest illustratief zien we dit hier nu gedemonstreerd bij Tine van de Weijer. Er kan op al haar stukjes nog gereageerd worden, maar toevallig niet onder dat ene stukje waar Henk Kuiper cruciale vragen stelde over het functioneren van de lokale democratie in Tilburg.
De vraag ‘wat heeft men hierbij te winnen’ is ook niet zo moeilijk. Als je de zaken nader analyseert blijkt er telkens geld mee gemoeid. Reclamegeld, campagnegeld, subsidiecentjes, geld van de T campagne, een baantje met een mooi jaarinkomen, een wethouderszetel, investeringen om zonder andere belangen nog af te wegen een shopping mall te realiseren enzovoort.
Of er ja/nee gereageerd kan worden ga ik niet over.Dat wordt door redactie beslist.
@Henk,
Als ik het goed begrijp zou hier het aloude 'Deep Throat'-adagium "Follow the money!" opgeld kunnen doen. Er zijn in Tilburg naar uw idee mensen (en blijkbaar zijn het er best veel) die er persoonlijk financieel belang bij hebben niet het ware verhaal over de Tilburgse stadsnatuur te (laten) vertellen.
Gratis advies: Verzamel de feiten (en niets dan de feiten – interpretaties zeggen meer over u dan over de realiteit die ze willen beschrijven) en vind een talentvolle, jonge, beginnend journalist die nog niet ingekapseld is door de macht en laat hem of haar uw dossier rustig bekijken. Misschien dat hij/zij er iets mee kan.
En heus, dergelijke journalistieke talenten zijn er. Gisteravond bij het 6e lustrum van de FHJ hier in Tilburg heb ik er nog enkele ontmoet.
@Tine,
kwestie van op tijd een inhoudelijke reactie te plaatsen en je niet verschuilen achter een hogere macht.
Beste Hans, nu je zelf als 'kanjer' bent voorgedragen reden te meer om heel serieus te reageren op wat je schrijft. Jij kent blijkbaar journalisten nog niet ingekapseld door geld en macht. Wel, maak ze maar attent op het hier de afgelopen jaren opgebouwde dossier. Dat is openbaar, ze kunnen er vrij uit putten en zo mee aan de slag. Ze vinden in mijn stukjes precies wat je nog eens extra benadrukt: feiten, zaken die allemaal zijn na te trekken, allemaal verifieerbaar zijn.
En beperkte zich dat inderdaad maar tot enkel stadsnatuur. Het gaat om veel meer. Als ik bijvoorbeeld na jarenlang archiefonderzoek in een boek beschrijf dat de Tilburgse Lindeboom eeuwenlang een buitengewone betekenis heeft gehad als Vrijheidsboom en symbool van Onafhankelijkheid, dan gaat dat beslist ook om historie, cultuurhistorie, volkscultuur, symbolen en identiteit van de stad. En als een krant dan wat ik zeg en schrijf vlak voor Dodenherdenking en Bevrijdingsdag vertaalt met een grote kop “boom was pro-Duits”, dan gaat het om journalistiek (Brabants Dagblad 21 april 2000, heel eenvoudig ook weer te verifiëren). Zeker als de auteur de hem allemaal in de mond gelegde onzin niet eens in een ingezonden briefje zelf meer mag corrigeren. En als dat verband blijkt te houden met reclamecampagnes en reclame-afspraken om in plaats van de Lindeboom zaken in de commerciële sfeer neer te zetten als symbool, “ziel”, “identiteit” enzovoort, dan gaat het om de zogenaamde “city-branding”, ofwel wat er in de reclame-sfeer gebeurt onder de noemer T (genoeg feiten over op een rijtje gezet, genoeg ook gewoon over na te lezen in de officiële reclame-vakliteratuur).
Al jaren ook gaat het hier over de reclame-praktijk in Tilburg van betaalde reclame brengen als nieuws. Met het blad 'Stadsnieuws' liep Tilburg hiermee voorop. Dat dit blad na klachten van mij door de Reclame Code Commissie meermalen werd veroordeeld voor deze reclame-praktijk is ook weer eenvoudig te verifiëren. Net als het feit dat de bevolking daarover niet werd voorgelicht, maar dat het zo opvallende lettertype van Stadsnieuws met de campagne 'Tilburg Moderne Industriestad' de huisstijl van de gemeentevoorlichting toen zelfs werd. En eenvoudig te verifiëren is ook het feit dat Stadsnieuws later, inclusief de reclame-praktijk van reclame in de vorm van nieuws, onderdeel werd van het Brabants Dagblad, dat deze aanvankelijk veroordeelde vorm van reclame en journalistiek nu gewoon de algemene praktijk is.
Toch heb jij kennelijk nog vertrouwen in de journalistiek. Ik had dat vroeger ook en ben daar achteraf gezien ongelofelijk naïef in geweest. Voor ik het in de gaten had zat ik als 'amusement' in een amusementsprogramma en werden zelfs uiterste aandachtsmiddelen gepresenteerd als vermakelijk doel op zich en zelfs enige doel. En journalisten die later verhalen optekenden waar ik mee in kon stemmen werden door hoofdredactie of nog hogere machten telkens teruggefloten. Zodoende ben ik hier uiteindelijk zelf het een en ander op gaan schrijven. Zonder ooit enige financiële honorering, geheel onafhankelijk en reclamevrij. Maar zelfs op dit toch tamelijk marginale podium over Tilburg lijkt dan een bepaalde macht weer in te grijpen.
Wat te denken van de reacties op de hier gemelde gemeentelijke praktijk van essentiële stukken uit brieven gewoon weglaten en de betreffende ter zake deskundige zelfs als een soort crimineel de raadszaal uit sturen (ook allemaal heel eenvoudig te verifiëren). Een raadslid meldt hier nu dat niet zijzelf onder vragen daarover de reactieknop heeft dichtgedraaid, maar dat de redactie dit heeft beslist. Maar wie of wat heeft dan voor de redactie beslist, de redactie 'opdracht' gegeven, onder 'druk' gezet, doen besluiten tot dit ingrijpen? En als dat raadslid hier verwijst naar een ingrijpende hogere macht, wie of wat draait dan kennelijk toch tegelijk bij dat raadslid zelf ook de reactieknop dicht? Wie of wat bepaalt dat het betreffende raadslid ondanks nadrukkelijke verzoeken hier wél van zich laat horen, maar toch blijft zwijgen wat betreft de hier gestelde indringende en buitengewoon ernstige vragen over het functioneren van de lokale democratie in Tilburg?
@Henk
"Met het blad ‘Stadsnieuws’ liep Tilburg hiermee voorop. Dat dit blad na klachten van mij door de Reclame Code Commissie meermalen werd veroordeeld voor deze reclame-praktijk is ook weer eenvoudig te verifiëren."
Dat heb ik zojuist geprobeerd, maar ik kom maar één uitspraak van de Reclame Code Commissie ten aanzien van het Stadsnieuws tegen, <a href="http://www.reclamecode.nl/hitlist.asp?acCode=&vdag=&vmaand=&vjaar=&tdag=&tmaand=&tjaar=&dossierNr=&uitspraak=0&rubriek=0&trefwoord=Stadsnieuws&zoek=+Zoeken+" rel="nofollow">hier. Dit betreft een uitspraak over een advertentie van paragnost Helen Duval. Ik vind met moeilijk voor te stellen hoe dit een relatie heeft met stadsnatuur of citybranding. Zou u me de goede kant op kunnen wijzen ten aanzien van deze "eenvoudig te verifiëren" uitspraken?
Beste Pepijn. Vreemd dat je in het dossier van de Reclame Code Commissie over Stadsnieuws alleen de klacht over die paragnost vindt en niet de klachten van mij. Stadsnieuws is naar aanleiding van klachten van mij toch echt veroordeeld voor diverse reclame-uitingen in de vorm van nieuws. Die stukken liggen toch echt bij de Reclame Code Commissie, moeten daar gewoon te vinden zijn. Ik kan je garanderen dat Stadsnieuws concreet veroordeeld werd wat betreft een redactionele pagina over de Staatsloterij, reclame/nieuws inzake een tuincentrum, Tommy Hilfiger en reclame/nieuws voor financieringsmaatschappijen en assurantiekantoren.
Dat heeft allemaal niets met stadsnatuur te maken, maar ik schreef hier al: het gaat mij om veel meer. Het ging mij bij mijn klachten naar de Reclame Code Commissie gewoon om die vroeger toch door iedereen ontoelaatbaar geachte reclamepraktijk van reclame allemaal brengen in de vorm van nieuws en redactionele artikelen. Daardoor krijg je ook nog eens redactioneel volkomen scheve verhoudingen in aandacht ten opzichte van alles wat niet commercieel is en niet met reclamegeld wordt gepropageerd (waaronder stadsnatuur).
Ik heb destijds ook brieven over deze zaak naar de gemeente en alle toenmalige raadsleden persoonlijk gestuurd toen de veroordelingen niet eens bekend werden gemaakt en de reclamepraktijken gewoon doorgingen. De vraag was of de gemeente iets kon doen om burgers en met name opgroeiende kinderen toch voor te lichten over de mate waarin ze onder het mom van ‘nieuws’ bestookt werden met alleen nog maar reclame. Maar dit was big booming business. En bestuurders en ambtenaren kregen allerlei interessante voorstellen en aanbiedingen om zelf ook mee te doen. Ik heb me laten vertellen dat degene die de acquisitie bij Stadsnieuws deed toen zelfs de acquisitie mocht gaan doen voor het nieuwe blad van ‘Tilburg Moderne Industriestad’: Tilburg Magazine.
In elk geval zag ik me genoodzaakt om later bij de Reclame Code Commissie over precies diezelfde reclamepraktijken klachten in te dienen over ‘Tilburg Moderne Industriestad’, ‘Tilburg Magazine’, ‘Brabants Dagblad’. En dat zijn misschien nog wel de interessantste zaken. Want dan zie je hoe de Code Commissie de uitleg en interpretatie van de door haar opgestelde Reclame Code uiteindelijk helemaal aanpast aan de zich nergens iets van aantrekkende reclamepraktijk. Reclame in de vorm van nieuws bestaat dan in feite niet meer. In één en dezelfde zaak was het ‘nieuws’ in eerste instantie toch niet duidelijk genoeg reclame en in tweede instantie in hoger beroep zo duidelijk reclame dat het geen reclame in de vorm van nieuws was, maar duidelijk genoeg meteen als reclame herkenbaar!
Ik weet niet wat je precies bij de Reclame Code Commissie verder uit wilt zoeken, maar daar liggen echt heel interessante dossiers. Ik hoop dat je de moed niet opgeeft. En voor het geval je wilt proberen om hierover in Tilburg dingen breder gepubliceerd te krijgen, noem dan in elk geval niet de naam ‘Henk Kuiper’.
Tilburg zeikt, was eens een forum waar iedereen zijn visie kwijt kon of zijn gal spuiten. Ik heb de transformatie naar een elitair kunstgezelschap de afgelopen maanden meegemaakt.
Uit empirisch onderzoek blijkt, dat door dit voortschrijdend inzicht de reacties op deze uitingen zich beperken tot mooi, goed en andere nietszeggende reacties.
Het wordt dus tijd om de pit terug te brengen in het Forum "Tilburg Zeikt" of een drietal culturele doodgravers aanstellen om het zoveelste initiatief voor echte openheid dat door onderliggende belangen ook is gesneefd.
Dit forum blijft mij verbazen. Een link invoegen geeft weer een vreemd resultaat. Dus op herhaling.
http://www.google.nl/imgres?imgurl=http://www.klo…
http://www.klondyke.nl/new/images/extra/extra_121…
Wat betreft de veroordelingen van Stadsnieuws vond ik nog de volgende twee dossiernummers: DM 93.7576 en DM 98.0466. Onder die nummers moeten ze bij de Reclame Code Commissie te achterhalen en te verifiëren zijn. In het eerst genoemde dossier gaat het zelfs om drie reclame/nieuws uitingen die dan door de Reclame Code Commissie zelf geselecteerd zijn als voorbeeelden van nog veel meer uitingen. Het oordeel van de Commissie is ondubbelzinnig: “in redactionele vorm gegoten reclame”, “opmaak van de uitingen verschilt niet wezenlijk van die van redactionele artikelen”, “… noch op andere wijze duidelijk gemaakt dat onderhavige uitingen reclame-uitingen zijn”, “lezer in verwarring gebracht”, “in strijd met artikel 10 van de Nederlandse Reclame Code”, “voortaan niet meer op dergelijke wijze reclame”. Uitspraak 17 mei 1993 door Mr. J.P. Fokker, Mr. S.L.R. Van Nuijs, Mr. M.A.L. Rebers, Mr. H.G.J.E. Plagge en Mr. H.P. Schenk.
Deze reclame-praktijk werd toen nog zonder meer door iedereen beschouwd als een journalistieke doodzonde. Het werd gezien als de bijl aan de wortels van de democratie, de doodsteek voor Vrije Pers en Vrije Meningsuiting. Waar blijven we als we dit tolereren, zo zeiden we. En daarbij hadden we dan schrikbeelden waarvan we niet konden vermoeden dat de werkelijkheid later nog zoveel erger en verschrikkelijker zou zijn.
Want het resultaat van deze veroordelingen was reclame zelfs voor Stadsnieuws via artikelen en advertenties in het gemeentelijke voorlichtingsblad 'Tilburg Magazine', 'goedkeurende' advertenties van “Tilburg Moderne Industriestad” juist speciaal in Stadsnieuws, het lettertype van Stadsnieuws zelfs het lettertype van de nieuwe huisstijl van gemeente 'Tilburg Moderne Industriestad', uitbreiding van de reclamepraktijken van Stadsnieuws naar de gemeentevoorlichting. Behalve de directeur van Stadsnieuws ook bepaalde ambtenaren in korte tijd schatrijk. En verder alleen maar sancties, rare beeldvorming en rare verdachtmakingen naar Henk Kuiper. Die koos later zogenaamd niet voor een uiterst aandachtsmiddel om zaken toch nog in de publiciteit te krijgen, maar was toen zogenaamd zelfs alleen maar bezig met “een poging om zonder geld te leven”.
Later werd Stadsnieuws en haar reclamepraktijk ook nog overgenomen door en onderdeel van het Brabants Dagblad. Rond onder andere de plannen voor de shopping mall zagen we toen in welke mate bij die krant de normale berichtgeving werd vervangen door reclame en zelfs de meest geraffineerde reclamepsychologie. En uit de hoek van mensen die in de beschreven sfeer van reclame en 'gemeentevoorlichting' actief zijn/waren of nog hogerop wilden kregen we toen naar mij zelfs de beschuldiging en verdachtmaking “tegen de vrijheid van meningsuiting”.
Wat zegt Wikileaks?