Tijdens een feestelijke presentatie in het pand van de VVV nam wethouder Marjo Frenk donderdagmiddag het eerste exemplaar in ontvangst van ‘KORT rondje KUNST’. Een stadswandeling langs Tilburgs kunst in de openbare ruimte. “Stadspromotie en KORT nodigen u uit”, zo kreeg ook ik een met mooie T getooide kaart in de bus.
En ik moet zeggen: ik was diep onder de indruk van deze meesterlijke cultuuruiting van KORT.
Alleen al het gekozen startpunt van de wandeling! Ineens besef je dat de VVV geen winkel is, maar een galerie vol kunst, zoals met name afbeeldingen, beeldjes, plakplaatjes en zelfs drop- en chocoladeafgietsels van de kruikenzeiker. In de nieuwe kunstfolder is die kruikenzeiker ook het eerst beschreven kunstwerk. Met hapjes en drankjes werd dan ook deze nieuwe T folder gevierd. Een significant verschil met mijn in deze serie ook verschenen stadsnatuurwandeling. Van het verschijnen werd ik niet eens op de hoogte gesteld. Op een dag ontdekte ik toevallig zelf deze T promotie en anti reclame wat betreft stadsnatuur die dan toch nog onder mijn naam werd uitgegeven (zie ‘Excuses, Sorry’).
De kruikenzeiker was ook de eerste stop tijdens de première van deze kunstwandeling. Eerbiedig stonden we stil bij dit na het kappen van de Lindeboom tot “hét symbool van Tilburg” opgeblazen reclamemannetje van Schrobbelèr, horeca en carnavalscommercie. Ja, dit met Tilburg geflikte kunstje was kennelijk Kunst met een grote K. Vervolgens leidde de gids ons naar het rooster waaruit de ondergrondse geluiden opstegen van de gedroomde metro van Brokx en ‘Tilburg Moderne Industriestad’. Bij dit kunstwerk (Matty Overtoom 1996) nam zowaar de wethouder van Groenlinks het woord. Dat wordt spannend, dacht ik. Die zal zich natuurlijk publiekelijk afvragen waarom hier naast de Heikese kerk, waar de pastoor in 1600 nog een “heyvelt” had, niet gekozen is voor oude heidegeluiden: jodelende wulpen, bolderende korhoenders of kwikkwekkende kwartels. Nee, alsof je even in Parijs of Londen bent, zo kraaide de Groenlinks wethouder enthousiast.
Het volgende kunstwerk was het meubelstuk tegen de Heikese kerk (Guido Geelen 2006) waarvoor ter plekke de bestaande levende kunst (Knippels, Antrop, van Summeren) gewoon was gerooid en afgebroken. Zo te zien uit protest tegen dit zinloos groengeweld hield Marjo Frenk het nu toch voor gezien. Of had ze een etentje? In elk geval zag ik in de verte hoe op een tot voor kort nog mooiere groene zichtlocatie nog indrukwekkender tuin- en landschapsarchitectuur (Wagemakers Theeuwen 1900) na culturele kaalslag vervangen was door een reusachtig beeldscherm waarop nu de ene T na de andere voorbij kwam. Dat zal toch niet het volgende kunstwerk zijn? En jawel hoor (Riebeek / van ‘t Klooster 2010)! En al even geweldig was blijkbaar ook verderop de moderne kunst na de culturele en letterlijke kaalslag wat betreft het unieke en enige kloosterontwerp van Nederlands bekendste tuin- en landschapsarchitect (Leonard Springer 1910). Enthousiast werd hier verteld zelfs over het draaiend huis (Körmeling 2008) met zo prominent en demonstratief als voor- en achtertuin een staalplaat! En rond deze bouwreclame, waarvoor pas nog tientallen bomen en struiken werden gekapt (extra zicht), krijgen we blijkbaar straks als toegift en extra markering van het begin van de ‘Groene Long” ook nog eens prominent openbaar groen in de vorm van stenen en keien. Niet toevallig was dat ook waar de indrukwekkende wandeling mee eindigde: kunst in de vorm van keien, twee stenen in het plaveisel met toepasselijke opschriften. Pal voor een café: “de dorstigen laven” en pal voor een restaurant: de hongerigen spijzen”.
Al met al een magistraal en buitengewoon indrukwekkend alarmsignaal van KORT.
Als we kunst en KORT niet serieus nemen dan is kunst in de openbare ruimte straks echt helemaal niets anders meer dan commercie, horecareclame, bouwreclame en naar groen en stadsnatuur nog agressievere moderne industriestadpromotie en
T reclame.
voor overzicht per onderwerp van eerdere stukjes (met links)
zie weblogoverzicht: A tot G , G tot M, M tot S en T tot Z.
Reacties
7 reacties op “KORT rondje KUNST”
De cultuurwethouders van de negen grote steden hebben naar de staatssecretaris via een brief hun bezorgdheid geuit over de aanstaande bezuigingen op cultuur. Die negen grote steden zijn Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht, Eindhoven, Maastricht, Arnhem, Groningen en Enschede. Niet bij die negen grote steden hoort kennelijk Tilburg! Die stad schijnt bij deze actie gewoon te zijn overgeslagen of vergeten! Door het in dit stukje nog eens geïllustreerde kunst- en cultuurbeleid heeft Tilburg zich landelijk nu zelfs zo belachelijk gemaakt dat de stad op landelijk niveau niet meer serieus wordt genomen, niet meer meetelt, in de praktijk niet meer wordt beschouwd als een van de negen grote Nederlandse steden?
En wat heeft dit kunst- en flauwekultuurgebeuren de belastingbetalen weer gekost? Hoeveel deelnemers waren er "van buiten de eigen kerk"? Prachtige initiatieven, maar met een beetje moeite moet zoiets toch gewoon privaat te financieren zijn?
De G9 is een ,tot gisteren , mij onbekend gremium waarin steden met o.a. een landelijk gefinancierd orkest weleens samenkomen om over relatie landelijk cultuurbeleid te spreken. Zegt verder niets over grootte! En wat mij betreft verder ook niets over ons cultuurklimaat en cultuurbeleid.
met vriendelijke groet
De G9 is een bij Marjo Frenk 'onbekend gremium'? En met zo'n hiaat moet Tilburg met andere Brabantse steden culturele hoofdstad gaan worden?
Tilburg kreeg in 1993 van een grote mediatycoon (Bertelsmann) de titel best bestuurde gemeente van Europa. Want op mediagebied liep Tilburg toen voorop met betaalde reclame in de vorm van 'nieuws'. Met de campagne ‘Tilburg Moderne Industriestad’ werd zelfs de gemeentevoorlichting betaalde reclame. En het opvallende lettertype toen van het zo uitbundig reclame als nieuws presenterende 'Stadsnieuws’ werd zelfs de huisstijl in alle gemeentevoorlichting. Mij zou het niet verbazen als we nu de titel ‘Culturele hoofdstad van Europa’ zouden krijgen. We zijn hier geweldig op dreef met de vervanging nu ook van kunst en cultuur door reclame, commercie, kitsch, kruikenzeikerij en citybranding.
Het was inderdaad erg leuk.
Erg leuk is nu ook wat de gemeentevoorlichting in de Koerier schrijft over de plek waar drie tuinen met aangrenzend openbaar groen werden gesloopt, diverse monumentale bomen tegen de vlakte gingen en nu dat grote kunstwerk, reclamebord staat. Over wat hier wat betreft tuinen moest verdwijnen werd naar raadsleden en bevolking nooit iets verteld, laat staan dat iets werd uitgelegd over de cultuurhistorische waarde. Maar over de verdere aankleding van de nog resterende open ruimte tot zichtlocatie naar de nieuwbouw lezen we nu: “gemeente legt tuin aan”.